Πέμπτη 22 Μάρτη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
«Κινητικότητα» με πυξίδα τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων

Την ενίσχυση της «κινητικότητας» και την ενιαία εφαρμογή του αντεργατικού πλαισίου σε όλα τα κράτη - μέλη έρχονται να υπηρετήσουν τα σχέδια για την «Ευρωπαϊκή Αρχή Εργασίας»
Την ενίσχυση της «κινητικότητας» και την ενιαία εφαρμογή του αντεργατικού πλαισίου σε όλα τα κράτη - μέλη έρχονται να υπηρετήσουν τα σχέδια για την «Ευρωπαϊκή Αρχή Εργασίας»
Τις προτάσεις της για τη δημιουργία μιας «Ευρωπαϊκής Αρχής Εργασίας» και τις συστάσεις της σχετικά με την «πρόσβαση» των εργαζομένων στην «κοινωνική προστασία» παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή την περασμένη βδομάδα.

Οι σχετικές προτάσεις είναι ενταγμένες στην υλοποίηση του περιβόητου «Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων» και η εξαγγελία τους συνοδεύτηκε από διακηρύξεις για την «ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς», τη «δίκαιη κινητικότητα» και την «εύρυθμη λειτουργία της ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας». «Ισχυρότερη κοινωνική Ευρώπη είναι μια πιο βιώσιμη Ευρώπη», ανέφεραν στις δηλώσεις τους οι αρμόδιοι επίτροποι της λυκοσυμμαχίας, κρύβοντας κάτω από όλο αυτό το περιτύλιγμα το στόχο για απρόσκοπτο εφοδιασμό των επιχειρηματικών ομίλων με φθηνούς και «ευέλικτους» εργαζόμενους, που ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων θα μετακινούνται από χώρα σε χώρα, αλλάζοντας επαγγέλματα αλλά και εργασιακές σχέσεις.

«Δίκαιη» κινητικότητα...

Η ανάγκη για την ύπαρξη και λειτουργία μιας «Ευρωπαϊκής Αρχής Εργασίας» συνδέεται στενά με τους στόχους της ΕΕ για την παραπέρα ενίσχυση της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού στο πλαίσιο της «ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς», όπως και την ανάγκη των μονοπωλίων για ενιαία εφαρμογή του αντεργατικού πλαισίου σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Η σύστασή της είχε προαναγγελθεί εδώ και μήνες από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ. «Θα πρέπει να διασφαλίσουμε τη δίκαιη, απλή και αποτελεσματική επιβολή των κανόνων της ΕΕ για την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού από έναν νέο φορέα εποπτείας και επιβολής», σημείωνε στην ομιλία του για την κατάσταση της Ευρωπαϊκής Ενωσης το Σεπτέμβρη του 2017. «Φαντάζει παράλογο να υπάρχει μια Τραπεζική Αρχή για την εποπτεία των τραπεζικών προτύπων, αλλά όχι μια κοινή Αρχή Εργασίας που να διασφαλίζει τη δικαιοσύνη στην ενιαία αγορά», συμπλήρωνε χαρακτηριστικά.

Ο στόχος της Αρχής, που σχεδιάζεται να τεθεί σε λειτουργία το 2019, περιγράφεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ως τριπλός: Πρώτον, θα παρέχει πληροφορίες στους εργαζόμενους και στις επιχειρήσεις «σχετικά με τις ευκαιρίες για απασχόληση, μαθητεία, κινητικότητα, προσλήψεις και κατάρτιση», καθώς και «καθοδήγηση σχετικά με τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις όσων ζουν, εργάζονται και/ή δραστηριοποιούνται σε άλλο κράτος - μέλος της ΕΕ». Δεύτερον, θα στηρίξει τη «συνεργασία μεταξύ εθνικών αρχών σε διασυνοριακά θέματα», ώστε να εξασφαλίζεται η «εύκολη και αποτελεσματική» εφαρμογή των κανόνων της ΕΕ για την κινητικότητα, όπως και συνολικά του αντεργατικού πλαισίου. Χαρακτηριστικά, γίνεται λόγος για το «συντονισμό των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης σε όλη την ΕΕ», καθώς και για «την απόσπαση εργαζομένων στο πλαίσιο της παροχής υπηρεσιών».Τρίτον, η Αρχή, λύνοντας ακόμα περισσότερο τα χέρια των ευρωενωσιακών μονοπωλίων, θα παρέχει «υπηρεσίες διαμεσολάβησης» και εξεύρεσης λύσεων «σε περίπτωση διασυνοριακών διαφορών, όπως στην περίπτωση της αναδιάρθρωσης μιας εταιρείας που αφορά πολλά κράτη - μέλη».

...για αυξημένη ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου

Ο στόχος της ενίσχυσης της κινητικότητας των εργαζομένων δεν είναι καινούργια υπόθεση. Μπορεί κανείς να τον βρει στα ίδια τα θεμέλια πάνω στα οποία έχει χτιστεί η ΕΕ, αφού συνδέεται με την ενίσχυση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Ετσι, η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ήδη από το 1992, προέβλεπε την «ελευθερία κίνησης προσώπων», με άλλα λόγια την ελεύθερη κίνηση εργατικού δυναμικού στην ενιαία ευρωενωσιακή αγορά.

Ηδη, μέχρι σήμερα, στο αυλάκι έχει κυλήσει αρκετό νερό. Τα άτομα που ζουν και εργάζονται σε διαφορετικό κράτος - μέλος της ΕΕ από αυτό που κατάγονται, έφτασαν τα 17 εκατομμύρια το 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία της Επιτροπής. Ο αριθμός αυτός έχει σχεδόν διπλασιαστεί κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, καθώς το 2006 υπολογιζόταν σε 9 εκατομμύρια άτομα. Επιπλέον, καθημερινά 1,4 εκατομμύρια εργαζόμενοι στην ΕΕ διασχίζουν τα σύνορα της χώρας τους για να πάνε στη δουλειά τους, η οποία βρίσκεται σε κάποιο γειτονικό ευρωπαϊκό κράτος.

Στο φόντο αυτό, η Ευρωπαϊκή Αρχή Εργασίας «θα βοηθήσει τους ιδιώτες, τις επιχειρήσεις και τις εθνικές διοικητικές αρχές ώστε να αξιοποιηθούν στον μέγιστο βαθμό οι ευκαιρίες που προσφέρει η ελεύθερη κυκλοφορία και να διασφαλιστεί η δίκαιη κινητικότητα του εργατικού δυναμικού», αναφέρει η Επιτροπή. Θα εξασφαλίσει, δηλαδή, την απρόσκοπτη ροή «ευέλικτου» και φθηνού εργατικού δυναμικού για τους επιχειρηματικούς ομίλους, που θα μετακινείται ανάλογα με το πού το έχουν ανάγκη κάθε φορά οι καπιταλιστές για να μεγιστοποιήσουν την κερδοφορία τους.

«Πρόσβαση σε επαρκείς παροχές» στο πλαίσιο του «νέου εργασιακού κόσμου»

Στα κιτάπια της ΕΕ η κινητικότητα του εργατικού δυναμικού δεν εξαντλείται στην περιπλάνηση από χώρα σε χώρα σε αναζήτηση μιας θέσης εργασίας, μαθητείας ή πρακτικής άσκησης. Περιλαμβάνει εξίσου την αλλαγή επαγγελμάτων και κλάδων, ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων.

«Μέσα στο χρονικό διάστημα μιας γενιάς, ο μέσος Ευρωπαίος εργαζόμενος έχει από τη μία δουλειά φτάσει στο να αλλάζει πάνω από δέκα δουλειές στη διάρκεια της καριέρας του», διαπιστώνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ οι αλλαγές δεν αφορούν μόνο το επάγγελμα αλλά και τις εργασιακές σχέσεις με τις οποίες αυτό ασκείται.

Για παράδειγμα, όπως εκτιμά, «το 40% των απασχολουμένων εργάζονται είτε σε άτυπες μορφές απασχόλησης - πράγμα που σημαίνει ότι δεν εργάζονται με σχέση εργασίας πλήρους απασχόλησης, με σύμβαση αορίστου χρόνου - ή είναι αυτοαπασχολούμενοι». Ετσι, ένα συνεχώς αυξανόμενο κομμάτι εργαζομένων δεν καλύπτεται, ή δεν καλύπτεται πλήρως, ως προς την Κοινωνική Ασφάλιση, τα επιδόματα ανεργίας, τις αναρρωτικές άδειες, τις άδειες μητρότητας, τα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.

Το ενδιαφέρον της Επιτροπής να εξασφαλιστεί η «πρόσβαση σε επαρκείς παροχές, ανεξάρτητα από τον τρόπο που εξελίσσεται ο νέος εργασιακός κόσμος», δεν έχει βέβαια σε τίποτα να κάνει με τα σύγχρονα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων. Ο «νέος εργασιακός κόσμος», για τον οποίο μιλάει η Επιτροπή, είναι η εργασιακή ζούγκλα που διαμορφώνει η πολιτική της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων των κρατών - μελών της, προς όφελος του κεφαλαίου, ενώ όλες οι παραπάνω «παροχές», η Κοινωνική Ασφάλιση, η προστασία των ανέργων, της μητρότητας κ.ο.κ., δέχονται γενικευμένη επίθεση σε όλη την ΕΕ, χτυπώντας το σύνολο των εργαζομένων, είτε έχουν πλήρη απασχόληση είτε όχι.

Χαρακτηριστικά, η σύσταση της Επιτροπής προβλέπει π.χ. την εξάλειψη των «τυπικών διαφορών» που εξακολουθούν να υπάρχουν στην κάλυψη, στη διευκόλυνση της μεταφοράς «των δικαιωμάτων Κοινωνικής Ασφάλισης από τη μία θέση απασχόλησης στην άλλη», στο «νέο εργασιακό κόσμο» της διαρκούς περιπλάνησης των εργαζομένων!

Σε παλιότερη έκδοσή της (Απρίλης 2017), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξηγούσε τα κίνητρα του ενδιαφέροντος: «Το γεφύρωμα του χάσματος στην κοινωνική προστασία δεν αφορά μόνο τη δικαιοσύνη και την καλύτερη προστασία. Εχει επίσης να κάνει με τη δυνατότητα των εργαζομένων να επωφεληθούν από όλες τις ευκαιρίες απασχόλησης, μέσα στο πλαίσιο των ολοένα και πιο ποικιλόμορφων και γρήγορα μεταβαλλόμενων αγορών εργασίας», σημείωνε, και εξηγούσε πως «η έλλειψη ή η περιορισμένη πρόσβαση στην κοινωνική προστασία στρεβλώνει τις οικονομικές και κοινωνικές βάσεις για την αποδοχή της μη τυπικής απασχόλησης» και «παρεμποδίζει την κινητικότητα μεταξύ διαφορετικών μορφών εργασίας».

Οσο κι αν κάνουν τη ζωή τους λάστιχο για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για «ευελιξία», οι εργαζόμενοι δεν πρόκειται να βρουν διέξοδο από την ανακύκλωση της ανεργίας, την ανασφάλεια και το χτύπημα των δικαιωμάτων τους. Η κινητικότητα και η περιπλάνηση με πυξίδα τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων θα οδηγούν πάντα στη μεγαλύτερη κερδοφορία των επιχειρήσεων και στη συρρίκνωση των εργατικών δικαιωμάτων.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ