Με άξονα την ενιαία στρατηγική για την ανάκαμψη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων και βέβαια για την προσέλκυση μιας κρίσιμης μάζας κερδοφόρων επενδύσεων, εξελίσσονται οι διεργασίες αναφορικά με τα επιπλέον 88 προαπαιτούμενα της 4ης «αξιολόγησης», σε συνδυασμό βέβαια και με το στήσιμο του αντιλαϊκού σκηνικού για την «επόμενη μέρα».

Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση και οι «θεσμοί» της Ευρωζώνης προαναγγέλλουν το κλείσιμο της νέας συμφωνίας - «πακέτο» στο συμβούλιο Γιούρογκρουπ στις 21 Ιούνη. Σε αυτήν θα περιλαμβάνεται η μορφή του εποπτικού πλαισίου της αντιλαϊκής πολιτικής για την περίοδο μετά τον Αύγουστο του 2018, οι ρυθμίσεις αναφορικά με την ελάφρυνση του κρατικού χρέους, ενώ βέβαια στην ίδια στρατηγική εντάσσεται και το λεγόμενο «αναπτυξιακό σχέδιο» που αναμένεται να παρουσιάσει η κυβέρνηση στο Γιούρογκρουπ στις 27 Απρίλη.

Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται από υψηλόβαθμο κυβερνητικό παράγοντα, το «αναπτυξιακό σχέδιο» θα είναι «δικής μας ιδιοκτησίας και ένα είδος συμφώνου κατανόησης» με τρεις αποδέκτες και συγκεκριμένα τους «θεσμούς», τις αγορές και το εσωτερικό της χώρας.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, πρέπει να ικανοποιηθούν «λεπτές ισορροπίες», αλλά σε κάθε περίπτωση το κεντρικό μήνυμα που θα αποσταλεί στις αγορές, είναι: «Επενδύστε σε εμάς γιατί δεν πρόκειται να υπάρξουν αρνητικές εκπλήξεις μόλις τελειώσει το μνημόνιο, αλλά και να δώσουμε το μήνυμα πως τα πολύ δύσκολα έχουν τελειώσει». Επιπλέον, όπως διευκρινίζουν, το «αναπτυξιακό σχέδιο» θα περιλαμβάνει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και στόχους αναφορικά με την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων, των ιδιωτικοποιήσεων και βέβαια των εξελίξεων στα μεγέθη των κρατικών προϋπολογισμών.

Σε αυτό το φόντο, το «αναπτυξιακό σχέδιο» έρχεται να προστεθεί στο σύνολο των αντιλαϊκών μέτρων της μνημονιακής περιόδου, που με τη σειρά του «πρέπει να κριθεί επαρκές από τις αγορές, από τις οποίες η Ελλάδα αναζητεί νέα κεφάλαια».

Μάλιστα, σύμφωνα με τις κυβερνητικές πηγές, αντίστοιχο θα είναι το μήνυμα του «αναπτυξιακού σχεδίου» και προς το «εσωτερικό της χώρας», ότι δηλαδή στη «μεταμνημονιακή περίοδο» δεν θα υπάρχουν υπαναχωρήσεις από τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί, «αμπαλαρισμένο» με τη σταδιακή ανάκτηση «βαθμών ελευθερίας» με στοχευμένα μέτρα «αναπτυξιακού και κοινωνικού χαρακτήρα». Δηλαδή, όλα εκείνα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο: Φτηνή εργατική δύναμη και κίνητρα για να επενδύσει.

Από την πλευρά του, ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, μετά την ολοκλήρωση συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, αυτής της βδομάδας, υπογράμμισε ότι «απέχουμε 100 μέρες από το Γιούρογκρουπ της 21ης Ιουνίου, που θα πρέπει να συγκλίνουν οι συζητήσεις για την Ελλάδα και να έχουμε μια απόφαση - πακέτο, που θα επιτρέψει τη θετική ολοκλήρωση του προγράμματος αυτό το καλοκαίρι». Οπως είπε, «δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο: Η δουλειά για την τελευταία αξιολόγηση έχει ξεκινήσει καλά και πρέπει να επιταχυνθεί».

Παράλληλα, ο Π. Μοσκοβισί, πέρα από τους ανταγωνισμούς αναφορικά με τη διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, βλέπει στην πλευρά του ΔΝΤ έναν αξιόπιστο σύμμαχο της Ευρωζώνης στην πορεία κλιμάκωσης της αντιλαϊκής πολιτικής. Οπως είπε, πιστεύει πως το ΔΝΤ θα παραμείνει στο τρέχον πρόγραμμα, υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι «είναι καλύτερο να παραμείνει».

Μάλιστα, αποτυπώνοντας τη συνέχεια στις θυσίες διαρκείας που υποβάλλονται οι εργαζόμενοι, υπογράμμισε αναφορικά με το ενδεχόμενο απόσυρσης αντιλαϊκών μέτρων της μνημονιακής περιόδου, ότι «οι δεσμεύσεις έχουν αναληφθεί από το κράτος και όχι από τις κυβερνήσεις». Συνοψίζοντας το αντιλαϊκό χρονοδιάγραμμα, ανέφερε ότι τις επόμενες 100 μέρες θα πρέπει να ολοκληρωθούν τα 88 προαπαιτούμενα, ενώ παράλληλα θα «τρέχουν» και οι άλλες διαδικασίες.

Η ενδοαστική συζήτηση και τα παζάρια αναφορικά με το εποπτικό πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής για την περίοδο μετά τον Αύγουστο του 2018 συνεκτιμούν και κινδύνους που σχετίζονται με την ένταση των ανταγωνισμών σε διεθνές επίπεδο, αλλά και από άλλους παράγοντες όπως το ενδεχόμενο αναταράξεων στις χρηματαγορές κ.ά.

Σε αυτό το πλαίσιο, αποτυπώνονται και ανησυχίες που ξεφεύγουν από την ελληνική οικονομία. Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), Κλ. Ρέγκλινγκ, αναφορικά με την επιλογή «προληπτικής γραμμής» για τη χρηματοπιστωτική στήριξη προς το ελληνικό κράτος, υπογραμμίζει: «Οι αγορές μπορούν να αλλάξουν πολύ γρήγορα, είτε γιατί κάτι πάει στραβά στη χώρα, είτε επειδή κάτι πάει στραβά κάπου αλλού στον κόσμο. Μπορεί να υπάρξουν γεωπολιτικοί κίνδυνοι, οι οποίοι δεν θα έχουν προκληθεί από εξελίξεις στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, καλό είναι να έχεις προληπτική πιστωτική γραμμή. Νομίζω ότι από μόνη της είναι κάτι θετικό στα μάτια των αγορών».

Μιλώντας στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», αναφορικά με τυχόν «αλλαγές» για τους κατώτατους μισθούς, υπογράμμισε ότι «η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει τίποτα που θα έθετε σε κίνδυνο τη δημιουργία θέσεων εργασίας», δείχνοντας βέβαια ως κύριο ζήτημα την επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και σε κάθε περίπτωση το κράτημα των μισθών στον πάτο ως όρο για επενδύσεις. Επιπλέον, όπως είπε, το ζήτημα του κατώτατου μισθού «θα εξαρτηθεί από τις συνολικές εξελίξεις, συμπεριλαμβανομένων των δημοσιονομικών, και απ' όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, δεν υπάρχουν σταθερές αποφάσεις».

Παράλληλα, ο επικεφαλής του ESM, αναφορικά με την «προνομοθετημένη» νέα καρατόμηση των συντάξεων από το 2019, επισήμανε ότι «θα ήταν αντίθετο με τη συμφωνία να ακυρωθεί ένα από αυτά τα μέτρα. Αν η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση ακυρωθεί, τότε και τα υπόλοιπα θα καταρρεύσουν. Πρόκειται για ένα πακέτο που συμφωνήθηκε και υποθέτω ότι θα εφαρμοστεί».

Τέλος, σε ό,τι αφορά τυχόν ρυθμίσεις «ελάφρυνσης» στην εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, επανέλαβε ότι θα συνοδεύονται από «κάποιου είδους στενότερη επιτήρηση».

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες, σημαντικό ζήτημα αποτελεί και ο προσδιορισμός της επόμενης φουρνιάς με τα «προαπαιτούμενα» - μετά την ολοκλήρωση της 4ης «αξιολόγησης» - τα οποία θα συνδυάζονται με τις ρυθμίσεις ελάφρυνσης του κρατικού χρέους από την πλευρά της Ευρωζώνης.

Για την ώρα, αστάθμητος παράγοντας θεωρείται η στάση που θα κρατήσει η πλευρά του ΔΝΤ, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών με την Ευρωζώνη. Ως κυρίαρχο ζήτημα προβάλλει η διαχείριση του κρατικού χρέους, με «επίδικο» την «ανάλυση βιωσιμότητάς» του από το ΔΝΤ, το οποίο στην προηγούμενη ανάλυση χαρακτήριζε «εξαιρετικά μη βιώσιμο».

Επιπλέον, το ΔΝΤ, από την πλευρά του, αναμένει τα στοιχεία αναφορικά με την εξέλιξη του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία (για το Α' τρίμηνο του 2018), αλλά και τη διαμόρφωση των μεγεθών του φετινού κρατικού προϋπολογισμού, προκειμένου να «εκτιμήσει» το εύρος των πρωτογενών πλεονασμάτων τα επόμενα χρόνια.

Σε κάθε περίπτωση, ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο για εφαρμογή της περαιτέρω διάλυσης του αφορολόγητου ορίου από το 2019, αντί για το 2020, όπως ήδη προβλέπεται στον εφαρμοστικό νόμο που πέρασε η κυβέρνηση.

Οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί αναμένεται να τεθούν και στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ (20 - 22 Απρίλη), στην Ουάσιγκτον, με άξονες το «νέο» εποπτικό πλαίσιο, το «προληπτικό πρόγραμμα» χρηματοπιστωτικής στήριξης προς το ελληνικό κράτος και βέβαια τη διαχείριση του κρατικού χρέους.

Ταυτόχρονα, ανοιχτό παραμένει και το ζήτημα της «κεφαλαιακής επάρκειας» των εγχώριων τραπεζικών ομίλων, εν αναμονή βέβαια των αποτελεσμάτων για τα «στρες τεστ» που θα ανακοινωθούν από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στις 5 Μάη. Σε αυτό το φόντο, η τυχόν διαπίστωση και νέων «κεφαλαιακών κενών», σε συνδυασμό βέβαια και με τους τρόπους που αυτά θα καλυφθούν - από τη σκοπιά βέβαια του κεφαλαίου - ανοίγει και νέο κύκλο αβεβαιότητας και εκβιασμών για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Καθοριστική χαρακτηρίζεται από τους «θεσμούς» και η ανακοίνωση από τη στατιστική υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) στις 4 Ιούνη αναφορικά με τα προσωρινά στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη του ΑΕΠ στο Α' τρίμηνο του 2018, που βέβαια θα προσμετρηθεί στις εκτιμήσεις αναφορικά με τυχόν δημοσιονομικά κενά στον κρατικό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς.