Για τις εξελίξεις μετά την ψήφιση του άρθρου 33 του νόμου για το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, που αναφέρεται στη δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, μιλάει με ανακοίνωσή της η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών», τονίζοντας πως «η διάταξη που ψηφίστηκε δεν υλοποιεί το βασικό αίτημα που βρίσκεται και στην προμετωπίδα των διεκδικήσεων των εκπαιδευτικών σωματείων και των γονιών για άμεση θεσμοθέτηση δίχρονης, δωρεάν υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής στο νηπιαγωγείο, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας!».

Οπως σημειώνεται, «η υλοποίηση του αιτήματος αυτού μεταφέρεται σε βάθος τριετίας και συνδέεται άμεσα με τις δυνατότητες των δήμων να το υποστηρίξουν με υποδομές, γι' αυτό και θεσμοθετείται η συμμετοχή των δημάρχων σε γνωμοδοτική επιτροπή. Είναι αποκαλυπτικό ότι στην αιτιολογική έκθεση προβλέπεται μηδενική δαπάνη για την υλοποίηση του προγράμματος!

Είναι παραπλανητικό το επιχείρημα ότι "η ψήφιση του άρθρου 33 από μόνη της δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη γενίκευση της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής σε όλη τη χώρα". Ο υπουργός Παιδείας, στις 10/8/2017, σε συνάντησή του με το ΔΣ της ΔΟΕ, δήλωσε: "Δεν είμαστε έτοιμοι για τη δίχρονη Προσχολική Αγωγή λόγω ελλείψεων υποδομών". Αν μετά από 6 μήνες είχαν χτιστεί στη χώρα μας εκατοντάδες νέα νηπιαγωγεία, προφανώς θα το είχαμε αντιληφθεί!», τονίζει η ΑΣΕ, υπογραμμίζοντας πως δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη δημιουργία νέων υποδομών που θα στεγάσουν όλα τα παιδιά, δεν προβλέπεται ούτε για το επόμενο σχολικό έτος κανένας μόνιμος διορισμός νηπιαγωγών, ενώ η πολιτική της κυβέρνησης οδήγησε σε ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του νηπιαγωγείου.

Η ΑΣΕ θυμίζει την πείρα για τα «τριετή σχέδια» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων: «Με βάση το τριετές πλάνο του ΣΥΡΙΖΑ, που παρουσίαζε πριν από τις εκλογές του 2015 για να εξαπατά τους εργαζόμενους, από φέτος θα έπρεπε να λειτουργεί η δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, έτσι δεσμευόταν και τότε. Ομως τώρα, τρία χρόνια μετά, έχουμε μπροστά μας ένα ακόμα "τριετές".

Ακόμα και ο νόμος 3518/2006, που ψηφίστηκε μετά από τη δίμηνη απεργία του κλάδου και επέβαλε την υποχρεωτική φοίτηση στο νηπιαγωγείο (χωρίς αμφισβητήσεις, εξαιρέσεις και ασάφειες) σε όλη τη χώρα (και όχι κατά περιοχές) για όλα τα παιδιά που κατοικούν στην Ελλάδα, ένα εξάμηνο μετά την ψήφισή του άλλαξε, από την ίδια κυβέρνηση που το ψήφισε, τη ΝΔ, δίνοντας τη δυνατότητα να λειτουργούν τμήματα νηπιαγωγείων σε παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς ...γιατί και τότε δεν υπήρχαν οι προϋποθέσεις. Ταυτόχρονα, διπλασίασε τον αριθμό των νηπίων που γράφτηκαν σε ιδιωτικά νηπιαγωγεία.

Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι, με βάση τις δεσμεύσεις για τριετές πλάνο διορισμών, κανονικά σήμερα θα έπρεπε να είχαν ολοκληρωθεί οι 20.000 μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών, γιατί και αυτό ήταν προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα όμως μόνο απολύσεις συμβασιούχων γίνονται»!

Οπως τονίζεται σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, ερωτήματα γεννά «ο τρόπος υλοποίησης του προγράμματος κατά τη μεταβατική περίοδο (...) Δημιουργούνται περιοχές και δήμοι δύο ταχυτήτων, εκεί που θα υλοποιείται η δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και εκεί που δεν θα υλοποιείται. Διαμορφώνεται μια ακόμα εκπαιδευτική διαφοροποίηση, η οποία είναι αμφίβολο αν θα λυθεί μέσα στην τριετία.

Αναρωτιόμαστε σε σχέση με την εμπλοκή των δημάρχων στις διαδικασίες γνωμοδότησης: Μήπως εξαιτίας των τεράστιων και υπαρκτών προβλημάτων στους δήμους (π.χ. πενιχρή κρατική επιχορήγηση), η κυβέρνηση δημιουργεί το κατάλληλο άλλοθι, ώστε να μπορεί να ισχυρίζεται ότι "εμείς νομοθετούμε αλλά οι δήμοι δεν υλοποιούν"; 'Η μήπως με το βλέμμα στις δημοτικές εκλογές του 2019 στήνει - στις πλάτες των παιδιών μας - ακόμα ένα πλαστό δίπολο;

Αλλά και για τους δήμους όπου θα υλοποιείται το πρόγραμμα (205 από τους 345 ισχυρίζεται η κυβέρνηση πως θα είναι) και πάλι δεν δημιουργούνται ανισότητες, όταν ο κάθε γονιός επωμίζεται τελικά ατομικά την ευθύνη για το πού θα στείλει το παιδί του;».

Οπως επισημαίνεται μεταξύ άλλων, «υλοποιείται από την πίσω πόρτα, στο όνομα της μεταβατικότητας, η παροχή εκπαίδευσης με κουπόνια και voucher, η αποκέντρωση της εκπαίδευσης και το πέρασμα τμήματος της εκπαίδευσης στην Τοπική Διοίκηση. Ταυτόχρονα ανοίγει ο δρόμος για την ενίσχυση των επιχειρήσεων της ιδιωτικής εκπαίδευσης, που διαβλέπουν νέα πεδία κερδοφορίας. Γι' αυτόν το λόγο, άλλωστε, η ΚΕΔΕ και ο Σύνδεσμος των Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Παιδικών Σταθμών, από κοινού με την ΠΟΕ - ΟΤΑ και τον ΠΑΣΥΒΝ, που σήκωναν κουρνιαχτό ενάντια στη δίχρονη υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή, μετά την ψήφιση του νόμου και ιδιαίτερα της τροπολογίας για τους δημάρχους κήρυξαν σιγή ασυρμάτου! Είναι σίγουρο ότι αυτές οι εξελίξεις θα ανοίξουν την όρεξη των επιχειρηματικών συμφερόντων, αλλά και δυνάμεων που ηγούνται στην Τοπική Διοίκηση, για πέρασμα και άλλων αρμοδιοτήτων στην ευθύνη τους».

Οπως σημειώνεται στην ανακοίνωση, «η τοποθέτηση του ΔΣ της ΔΟΕ [ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, ΣΥΡΙΖΑ (ΕΡΑ - ΑΕΕΚΕ)] με πανηγυρικό τρόπο υπέρ των διατάξεων δημιουργεί το κατάλληλο άλλοθι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την αβαντάρει!

Οι ίδιες δυνάμεις, στην Ομοσπονδία της ΠΟΕ - ΟΤΑ, στην ΚΕΔΕ, αλλά και τα κόμματά τους, τάσσονται κατά της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής. Υπερασπίζονται την επιχειρηματική λειτουργία της εκπαίδευσης, την αποκέντρωση στην Παιδεία, τα voucher. Ολοι μαζί υπερασπίζονται την Παιδεία - εμπόρευμα! Με τη διγλωσσία και την πολυγλωσσία τους παίζουν το παιχνίδι της διάσπασης και του συντεχνιασμού μέσα στους εργαζόμενους! Ειδικά στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης αυτές οι δυνάμεις, που σήμερα πανηγυρίζουν και λιβανίζουν την κυβέρνηση, καλλιεργώντας αυταπάτες στους συναδέλφους, γίνονται συνυπεύθυνοι για την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στα νηπιαγωγεία.

Οι συνάδελφοι νηπιαγωγοί έχουν κρίση και πείρα για τη στάση αυτών των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Κανείς δεν ξεχνά ότι λίγους μήνες πριν - μπροστά στο συνέδριο της ΔΟΕ - οι ίδιες δυνάμεις ξόρκιζαν τις εξελίξεις τις οποίες σήμερα χαιρετίζουν.

Αυτό είναι όμως ο κυβερνητικός συνδικαλισμός! Στις πιο κρίσιμες στιγμές αδειάζει τους εργαζόμενους και στηρίζει την κυβέρνηση!

Ιδιαίτερα μια σειρά συνάδελφοι που έχουν αγωνιστική πείρα και ριζοσπαστικό προσανατολισμό, χρειάζεται να προβληματιστούν σοβαρά για τη στάση των "Παρεμβάσεων". Στην τοποθέτησή τους στη ΔΟΕ για τις διατάξεις που ψηφίστηκαν αναφέρουν: "Συμφωνούμε ότι όπως και το 2006, κάτω από την πίεση του κινήματος, η ψήφιση του άρθρου 33 αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη που διαμορφώνει ένα νέο πεδίο δυνατοτήτων και διεκδικήσεων σε σχέση με το αίτημα της υποχρεωτικής δίχρονης Προσχολικής Αγωγής και εκπαίδευσης... Η επίκληση, τόσο από την πλευρά του υπουργείου όσο και από την πλευρά των λίγων πολέμιων της ρύθμισης, στην έλλειψη κτιριακών υποδομών, καταρρίπτεται ως επιχείρημα από τα γεγονότα".

Αλήθεια, πού διαφέρει η θέση των "Παρεμβάσεων" από αυτήν των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού; Μήπως για άλλη μια φορά δίνουν το "αγωνιστικό" άλλοθι για να περνούν οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί, όπως έκαναν με τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης πριν από την ψήφιση του 3ου μνημονίου, με το περίφημο δημοψήφισμα; Η τοποθέτηση αυτή δίνει αβαντάρισμα στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και καλλιεργεί αυταπάτες», σημειώνει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών», προβάλλοντας διεκδικητικό πλαίσιο με επίκεντρο τις ανάγκες των παιδιών, των εργαζόμενων γονιών, των λαϊκών οικογενειών.