Ο καθηγητής της Οικονομίας Βίλχελμ Χάνκελ, από τη Φρανκφούρτη, παραχώρησε στην «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (4 Οκτώβρη) συνέντευξη, στην οποία παρατάσσει επιχειρήματα, γιατί η εισαγωγή του ευρωνομίσματος είναι επιζήμια και ότι η ζωή του δε θα 'χει ζωή περισσότερη από δεκαπέντε χρόνια.

Το ευρωνόμισμα, είπε, πάσχει από δύο «αποφασιστικά λάθη κατασκευής». Το πρώτο λάθος είναι ότι δεν προσανατολίζεται στο υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού όλων των ευρω-χωρών, αλλά στο μέσο όρο του πληθωρισμού. Αυτό οδηγεί στο παράδοξο ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με το επιτόκιο δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλους. Για χώρες που «ηγούνται» στον πληθωρισμό, όπως η Ιρλανδία, η Ολλανδία και η Πορτογαλία το επιτόκιο είναι πολύ χαμηλό, για στάσιμες χώρες, όπως η Γερμανία, η Ιταλία, η Γαλλία είναι πάντα υψηλό. Το δεύτερο λάθος συνίσταται στο γεγονός ότι ενισχύει πάραπολύ την καθαυτό απειλητική παγκοσμιοποίηση και έτσι καταστρέφει μαζικά θέσεις εργασίας. Αυτό το λάθος το θεωρώ ακόμα πιο βαρύ.

Κατά τον Γερμανό καθηγητή, η κοινή εργατική αγορά, που δημιουργείται με τη νομισματική ένωση, οδηγεί τους ανθρώπους εκεί όπου ημερομίσθια - μισθοί είναι υψηλότεροι. Ετσι δημιουργείται ανταγωνισμός με τις εγχώριες εργατικές δυνάμεις, οι αμοιβές πιέζονται προς τα κάτω και ακολουθούν απολύσεις. Αυτό το πρόβλημα θα οξυνθεί όταν μπουν στην ΕΕ χώρες με χαμηλές αμοιβές, όπως η Πολωνία και η Τσεχία. Τότε η Γερμανία θα «πλημμυρίσει» με φθηνούς εργάτες από την Ανατολική Ευρώπη. Αλλά κι αυτές οι χώρες δεν έχουν να κερδίσουν, γιατί θα χάσουν τις καλύτερες και πιο ευέλικτες εργασιακές δυνάμεις. Τελικά, με τη διεύρυνση της ΕΕ «θα ισοπεδώσουμε την οικονομία αυτών των χωρών, όπως το κάναμε με την οικονομία της ΓΛΔ». Γι' αυτό η διεύρυνση της ΕΕ προς ανατολάς ενέχει τεράστιους κοινωνικούς εκρηκτικούς κινδύνους... Ο πληθυσμός της ΕΕ θα αυξηθεί κατά 45%, αλλά το εγχώριο κοινωνικό προϊόν μόνο κατά 7%».

Η νομισματική ένωση, κατά τη γνώμη του, θα αποτύχει και τότε μπορεί να συμβεί το εξής: Το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάνθηκε ήδη το 1993 ξεκάθαρα, ότι «αν το ευρώ δεν εξελιχθεί τόσο σταθερά όπως το μάρκο, τότε η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας μπορεί κάθε στιγμή να εγκαταλείψει τη νομισματική ένωση. Ή η νομισματική σταθερότητα, που θα λείπει, ή η χαμένη κοινωνική σταθερότητα θα τινάξουν στον αέρα το ευρώ». Η γνώμη του Γερμανού οικονομολόγου για τη διάρκεια ζωής του ευρώ: «Από ιστορική άποψη οι νομισματικές ενώσεις έχουν μια μέση διάρκεια αξίας 12 -15 χρόνια. Αυτή τη διάρκεια δίνω και στο ευρώ».