Σάββατο 3 Μάρτη 2018 - Κυριακή 4 Μάρτη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 12
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Για την οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ σε κλάδους και χώρους δουλειάς

Βαδίζουμε τα 100 χρόνια της δράσης του ΚΚΕ. Το 2018 είναι αφετηρία έντασης συλλογικά και ατομικά του αγώνα για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του ΚΚΕ ιδεολογικά, πολιτικά και οργανωτικά στις γραμμές της εργατικής τάξης.

Ο πιο ουσιαστικός δείκτης με τον οποίο θα μετρήσουμε τη δουλειά μας το 2018 και την επόμενη χρονιά, είναι η οργανωτική ανάπτυξη του ΚΚΕ στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους, να ριζώσει ακόμα πιο βαθιά, ιδιαίτερα σε μεγάλες επιχειρήσεις και χώρους στρατηγικής σημασίας, με τη δημιουργία πολλών νέων Οργανώσεων.

Οι προϋποθέσεις για την οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ στην εργατική τάξη

Ας δούμε ορισμένες πλευρές αυτής της πείρας από τη δουλειά μας στο εργατικό κίνημα.

Απαιτείται να συνειδητοποιηθούν πιο βαθιά, πρώτα και κύρια από τα καθοδηγητικά όργανα, τις ΚΟΒ και τις Κομματικές Ομάδες οι προϋποθέσεις που μπορούν να δώσουν ώθηση στην οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Η πλατιά διάδοση του Προγράμματός μας, με τη βελτίωση της ικανότητας εξειδίκευσης και εκλαΐκευσης, η εκπαίδευση των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ να δίνουν με όρους υπεροχής τη μάχη των ιδεών, με τη διακίνηση και μελέτη του μαρξιστικού βιβλίου, την άνοδο της κυκλοφορίας του «Ριζοσπάστη», την αξιοποίησή του ως συλλογικού καθοδηγητή κι οργανωτή. Προϋπόθεση είναι να έχει επιτυχία, με συμμετοχή νέων ανθρώπων, η μεγάλη πολιτική εξόρμηση του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια αγώνων και θυσιών, πολιτική εξόρμηση η οποία θέτει στο επίκεντρο τη διέξοδο από την καπιταλιστική βαρβαρότητα που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά.

Ταυτόχρονα, προϋπόθεση σήμερα είναι η ικανότητα που πρέπει να αναπτύσσουν οι ΚΟΒ και οι Κομματικές Ομάδες να κάνουν δουλειά στο μαζικό κίνημα της εργατικής τάξης, μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στους μαζικούς φορείς, στα συνδικάτα, αλλά και στις λαϊκές γειτονιές, για την οργάνωση της λαϊκής πάλης.

Οι κομμουνιστές, όλα τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, οι οπαδοί και φίλοι του Κόμματος, ως πρωτοπόροι αγωνιστές, να είναι παντού παρόντες, σε κάθε πρόβλημα και ανάγκη του εργαζόμενου λαού, της φτωχολογιάς, της νεολαίας, οργανωτές και καθοδηγητές για τα δικά τους συμφέροντα. Στην πράξη να αναγνωρίζονται ως ηγέτες και στήριγμα του λαού.

Απ' αυτήν τη σκοπιά απαιτείται να ανέβει ουσιαστικά η ικανότητα των καθοδηγητικών οργάνων, των ΚΟΒ και των Κομματικών Ομάδων ώστε σ' αυτές τις συνθήκες να ενισχύονται ο σχεδιασμός και η δράση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε νέες μάζες να τραβιούνται στην ταξική πάλη, ιδιαίτερα οι νεότερες ηλικιακά, να διαμορφώνονται προϋποθέσεις αγώνων και εστιών αντίστασης.

Μια τέτοια δράση, καλά προετοιμασμένη και σωστά σχεδιασμένη, να μας φέρνει σε επαφή και κοινή δράση με εργαζόμενους, ανέργους, νέους και νέες με διαφορετικό επίπεδο συνείδησης, που μέσα από την ίδια τους την πείρα στον αγώνα και την πρωτοπόρα παρέμβαση των κομμουνιστών να ανανεώνουν τους αγωνιστικούς δεσμούς, να ξεπερνούν προκαταλήψεις και συκοφαντίες, να σπάνε το φόβο, να αναγνωρίζουν τον αντίπαλο και την αιτία των βασάνων τους. Μια τέτοια δουλειά να διαμορφώνει γερές και βαθιές ρίζες των κομμουνιστών με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Μην ξεχνάμε αυτό που η εκατοντάχρονη Ιστορία μας διδάσκει, ότι κάθε αδυνάτισμα αυτών των σχέσεων είχε πολύ αρνητικές συνέπειες.

Για τις δυνατότητες που ανοίγει η σχεδιασμένη κομματική δουλειά

Ας δούμε ένα παράδειγμα της σημασίας αυτής της παρέμβασης: Η κυβέρνηση, με τον «αέρα» της τρίτης «αξιολόγησης» και της «μεταμνημονιακής καπιταλιστικής ανάπτυξης», έχοντας εξασφαλίσει τη συμφωνία των άλλων αστικών κομμάτων και του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, πίστεψε ότι θα περάσει το νέο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα και μια σειρά άλλων αντεργατικών ρυθμίσεων χωρίς κανένα κόστος.

Η συστηματική δουλειά, όμως, του ΠΑΜΕ, από το Σεπτέμβρη ακόμη, το πλαίσιο πάλης και τα συνθήματα που επεξεργάστηκε, η ακούραστη δουλειά των ταξικών συνδικάτων, η όξυνση της πάλης που κορυφώθηκε με τις απεργίες στις 14 Δεκέμβρη και στις 12 Γενάρη, οδήγησαν σε μια αναμέτρηση που κατάφερε πλήγματα σημαντικά στην κυβέρνηση και κλόνισε σε ορισμένα τμήματα εργαζομένων τις αυταπάτες που καλλιεργούσε.

Αυτές οι δυνατότητες θα έμεναν αναξιοποίητες χωρίς τη σχεδιασμένη δουλειά του Κόμματος μέσα στο μαζικό κίνημα. Με τη σειρά της, έδωσε τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή το Κόμμα με νέες δυνάμεις, να «ανάψουν» η πολιτική συζήτηση, η πολιτική εξέταση της πείρας των προηγούμενων χρόνων για τις αυταπάτες της κυβερνητικής αλλαγής με τον ΣΥΡΙΖΑ, την «πρώτη φορά Αριστερά», που ήταν δήθεν λύση κι ελπίδα μέσα στην κρίση. Αντίστοιχα, μας έδωσε τη δυνατότητα να οξύνουμε την πάλη με τα αστικά κόμματα, με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τις δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ, των ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ/ΜΕΤΑ στο εργατικό κίνημα. Να γίνει πιο κατανοητό ότι, παρά τις επιμέρους διαφοροποιήσεις, υπηρετούν τη στρατηγική των επιχειρηματικών ομίλων και στηρίζουν με τις θέσεις τους όλες τις αντιδραστικές αλλαγές. Η στάση τους ήταν αποκαλυπτική. Χωρίς, όμως, την πρωτοβουλία και την αποφασιστική δράση μέσα στο κίνημα, αυτή η αποκάλυψη δε θα υπήρχε.

Οργανώνουμε την πάλη, ανοίγουμε ολοκληρωμένα τη συζήτηση για την προοπτική

Η κυβέρνηση θα δυναμώσει την επίθεσή της, η περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη θα πατήσει στα αποκαΐδια δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Το όραμα της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης», που στηρίζεται εξίσου από την κυβέρνηση, τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, καθώς και η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς θα φέρουν νέες αρνητικές συνέπειες στη ζωή του λαού μας.

Μεγάλο μέτωπο στην πολιτική μας παρέμβαση μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι να απορρίψουν οι εργαζόμενοι ως βαθιά εχθρικό το προτεινόμενο πρόγραμμα «εξόδου από την κρίση». Είναι σχέδιο για τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος και τίποτα παραπάνω. Είναι το νέο όχημα εγκλωβισμού του λαού. Γι' αυτό η κυβέρνηση στήνει φιέστες «αναπτυξιακών» συνεδρίων σε πάνω από 13 περιοχές και συνεχίζει. Η διαπάλη γύρω από αυτό το θέμα διαπερνά όλες τις διεκδικήσεις που αυτή την περίοδο ανοίγουμε στο κίνημα.

Για παράδειγμα, το μέτωπο των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας είναι πεδίο συσπείρωσης νέων δυνάμεων στην πάλη για οικονομικές διεκδικήσεις σε μισθούς και δικαιώματα που είναι ζωτικής σημασίας για τους εργαζόμενους, οι οποίοι κυριολεκτικά αγκομαχούν για να τα βγάλουν πέρα. Ταυτόχρονα, δίνει τη δυνατότητα να δυναμώσει η αντιπαράθεση με τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Μέσα στο κίνημα δεν παρεμβαίνουμε μόνο εμείς. Οι θέσεις της ΓΣΕΕ και των δυνάμεών τους σε μεγάλες Ομοσπονδίες για τον κατώτερο μισθό και τις κλαδικές ΣΣΕ είναι πλήρως εναρμονισμένες με τις θέσεις της κυβέρνησης και του ΣΕΒ για τη διασφάλιση της «ανταγωνιστικότητας» και της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Καλλιεργούν αποδοχή, δηλαδή, της κατάστασης που έχουν διαμορφώσει κυβερνήσεις, εργοδότες και «θεσμοί», των σημερινών άθλιων μισθών και των νόμων που τους επιβάλλουν. Παρουσιάζουν ξανά τις θέσεις τους ως «αιτήματα» στα όρια των αντοχών της οικονομίας. Φυσικά, λοιπόν, οι εργατοπατέρες καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια σε κοινές φωτογραφίες κάτω από το σύνθημα της «εθνικής στρατηγικής για την ανάπτυξη», μαζί με την κυβέρνηση και τους μεγαλοεργοδότες, εμποδίζουν κάθε πάλη, κάθε εστία διεκδίκησης.

Γι' αυτό έχει τεράστια σημασία η αξιοποίηση του πλαισίου πάλης του ΠΑΜΕ, αλλά και η παραπέρα επεξεργασία πλαισίων πάλης σε κάθε κλάδο. Γιατί θέλουμε όχι μόνο να απαντάμε εύστοχα στην προπαγάνδα των άλλων δυνάμεων και της εργοδοσίας, αλλά να ανοίξουμε συζήτηση μέσα στους χώρους δουλειάς, κυρίως να οργανώσουμε την πάλη της εργατικής τάξης, έχοντας μπροστά μας τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και, κυρίως, ότι οι νέες γενιές δεν έχουν γνωρίσει δικαιώματα που υπήρχαν. Αυτές, όμως, είναι οι γενιές που πρέπει να πάρουν τη σκυτάλη στο εργατικό κίνημα, να μπουν μπροστά. Μαζί με το οικονομικό αίτημα επιδιώκουμε να ανοίξει ολοκληρωμένα μέσα στο κίνημα, στα συνδικάτα η συζήτηση για τους όρους και τις προϋποθέσεις υπό τους οποίους θα έπρεπε σήμερα να εργάζεται και να αμείβεται η εργατική τάξη, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και την ανάπτυξη της επιστήμης. Ιδιαίτερα τους όρους που χρειάζεται να διαμορφωθούν για να πραγματοποιηθεί μια τέτοια πολιτική.

Κρίσιμο θέμα η καθοδήγηση των δυνάμεών μας που δρουν στο μαζικό κίνημα

Η πείρα σε μια σειρά κλάδων, όπως, για παράδειγμα, στους οικοδόμους, με τη συστηματική δουλειά που γίνεται σε εργοτάξια της Αττικής, είναι σημαντική και κλιμακώνεται με την κλαδική τους απεργία στις 14 Μάρτη.

Παρόμοια πείρα υπάρχει σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς: Τρόφιμα - Ποτά, Υγεία, Καλλιτέχνες, Μεταλλεργάτες στη Ζώνη του Περάματος. Ενώ στη μάχη ρίχνονται νέοι χώροι δουλειάς.

Η δράση αυτή είχε μέχρι τώρα ορισμένα αποτελέσματα. Αυτό το διάστημα νέα σωματεία συσπειρώθηκαν με το ΠΑΜΕ, περισσότεροι εργαζόμενοι στήριξαν τις πρωτοβουλίες του, νέοι συνδικαλιστές συντάχθηκαν με το ταξικό κίνημα. Η θετική επίδραση εκφράστηκε στις αρχαιρεσίες αρκετών σωματείων. Αυτά τα αποτελέσματα, παρά το γεγονός ότι δεν είναι εδραιωμένα και γενικευμένα σε όλους τους κλάδους, δείχνουν δυνατότητες, φανερώνουν την εμπιστοσύνη νέων εργατικών δυνάμεων στο ΠΑΜΕ. Μας βάζουν μπροστά σε νέα καθήκοντα.

Είναι κρίσιμο θέμα, επομένως, η καθοδήγηση των κομματικών μας δυνάμεων για τη δράση που αναπτύσσουν μέσα στους φορείς του μαζικού κινήματος, με ειδικό βάρος στα εργατικά συνδικάτα, όπως αποφασίσαμε στο Συνέδριό μας.

Δηλαδή, η καθοδήγηση της δράσης τους για τη μαζικοποίηση των υπαρχόντων σωματείων, τη δημιουργία νέων εκεί όπου δεν υπάρχουν, την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων σε συλλογικές μαζικές διαδικασίες, τη σωστή λειτουργία των Γενικών Συνελεύσεων των σωματείων, την αλλαγή των συσχετισμών υπέρ των ταξικών δυνάμεων, το δυνάμωμα του ΠΑΜΕ με συνδικάτα και συνδικαλιστές. Εδώ παραμένουν αδυναμίες.

Ενα παράδειγμα: Οι κομμουνιστές μέσα στα συνδικάτα πρωτοστατούμε για την ενεργή συμμετοχή των εργαζομένων σε Γενικές Συνελεύσεις, σε μαζικές συλλογικές διαδικασίες. Για εμάς οι εργατικές συνελεύσεις είναι στον πυρήνα της αντίληψής μας, όχι μόνο για τη λήψη μιας απόφασης και την επιτυχία μιας κινητοποίησης, αλλά φτάνει έως τη συμμετοχή των εργατών στην εργατική εξουσία που προτείνουμε εμείς. Είναι σήμερα πεδίο εκπαίδευσης κι απόκτησης της ικανότητας να δουλεύουμε με τους εργαζόμενους, να προβάλλουμε τις θέσεις μας, να διεξάγουμε τη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο κίνημα.

Το πώς δουλεύουμε για μια τέτοια σημαντική διαδικασία, γενικότερα η ικανότητά μας στην κινητοποίηση εργαζομένων, είναι έδαφος σημαντικών συμπερασμάτων που οφείλουμε συλλογικά να επεξεργαζόμαστε, να αφομοιώνουμε, να παίρνουμε μέτρα για τη βελτίωσή μας.

Δεν συμβιβαζόμαστε με την εικόνα μεγάλα συνδικάτα να κάνουν Γενικές Συνελεύσεις με λίγες δεκάδες εργαζόμενους. Εχουμε μέτωπο με τον εργατοπατερισμό και την εργοδοσία, που εμποδίζουν ή απαξιώνουν τέτοιες διαδικασίες. Υποτίμηση εδώ σημαίνει υποτίμηση στους δεσμούς που αναπτύσσουμε με τους εργαζόμενους.

Επίσης, μεγάλο μέτωπο είναι η πάλη ενάντια στους πλειστηριασμούς και τις κατασχέσεις, που το επόμενο διάστημα θα οξυνθεί. Η ενίσχυση της καταστολής από πλευράς κυβέρνησης και τραπεζιτών δείχνει τη σημασία που δίνουν ώστε να προχωρήσει απρόσκοπτα ο στόχος για 130.000 πλειστηριασμούς έως το 2021. Πριν από λίγες μέρες βγήκε στο σφυρί ένα σπίτι στον Πειραιά για 30.000 ευρώ. Δε θα είναι το μόνο. Εχει μεγάλη σημασία το εργατικό κίνημα να προετοιμαστεί για κλιμάκωση των αγώνων, να συναντηθεί με το αντιμονοπωλιακό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων και φτωχών ΕΒΕ, σε κοινή δράση ενάντια στις κατασχέσεις, στη φοροληστεία, στα χαράτσια. Να αποκτήσει δεσμούς με τις γειτονιές, αλλά και με τους εργαζόμενους στους κλάδους, που τα σπίτια τους θα βγουν στο σφυρί. Εχουμε καθαρό ότι η αλληλεγγύη δεν είναι για μας μέσο προσέλκυσης, αλλά μέσο αγωνιστικής συγκρότησης και διαπαιδαγώγησης των εργαζομένων.

Κατά συνέπεια, έχει μεγάλη σημασία πώς θα σχεδιάσουμε την παρέμβασή μας σε αυτά και άλλα μέτωπα, όπως η πάλη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για την Κοινωνική Ασφάλιση και τις συντάξεις, η πάλη για την Υγεία και την Παιδεία του λαού, αναπόσπαστα δεμένα με την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, ενάντια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Μια σχέση διαλεκτική που αλληλοτροφοδοτείται

Συμπερασματικά, έχει τεράστια σημασία να αφομοιωθεί, ιδιαίτερα από νεότερες γενιές αγωνιστών, που δρουν σε συνθήκες υποχώρησης του επαναστατικού κινήματος, πως η σχέση του Κόμματος και του εργατικού λαϊκού κινήματος είναι μια σχέση διαλεκτική που αλληλοτροφοδοτείται.

Οσο δυναμώνει το Κόμμα, που είναι το κύριο καθήκον, τόσο θα δυναμώνουν οι αγώνες και η αντικαπιταλιστική πάλη, που είναι η γραμμή της ανασύνταξης, ενώ αντίστοιχα μέσα από τους αγώνες και την πείρα των εργατών που αγωνίζονται θα εμφανιστούν οι νέες πρωτοπόρες δυνάμεις που θα ενταχθούν και θα ενισχύσουν το ΚΚΕ, υλοποιώντας τα καθήκοντα και τους στόχους της ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ.


Του Νίκου ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΟΥ*
*Ο Νίκος Μαυροκέφαλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ