Στην τελική ευθεία έχουν περάσει οι διεργασίες αναφορικά με τη διαμόρφωση του σχεδίου για τη λεγόμενη «εθνική αναπτυξιακή στρατηγική», όπως ονομάζουν τις παρεμβάσεις που δρομολογούν για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Σε αυτό το πλαίσιο, με άξονα την «εξωστρέφεια» και την εξαγωγική διείσδυση, οι προτεραιότητες αφορούν νέες αντεργατικές ανατροπές, αλλά και νέες ενισχύσεις και προνόμια για το κεφάλαιο, κυρίως σε κλάδους όπως οι τηλεπικοινωνίες και η πληροφορική, ο τουρισμός, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η εφοδιαστική αλυσίδα, η μεταποίηση και η βιομηχανία τροφίμων. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό, προβλέπεται η ίδρυση «Επιστημονικού Συμβουλίου Ανάπτυξης», με τη συμμετοχή επιχειρηματικών οργανώσεων (π.χ. ΣΕΒ), «συμβουλευτικής επιτροπής» ξένων επενδυτών καθώς και των λεγόμενων «κοινωνικών εταίρων», δηλαδή των εργοδοτών και του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που στοιχίζεται πίσω από τον «εθνικό στόχο» της ανάκαμψης του κεφαλαίου.

Σε αυτό το φόντο, οι εγχώριοι βιομήχανοι - ΣΕΒ, Βιομηχανική Παραγωγή, περιφερειακοί σύνδεσμοι - βρίσκουν «κοινό βηματισμό» στην «άμεση ανάγκη ενίσχυσης της εξωστρεφούς βιομηχανικής παραγωγής και των παραγωγικών επενδύσεων» ως όρο και προϋπόθεση, όπως λένε, «για τη σταθερή και διατηρήσιμη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας» και βέβαια «με συνέχεια και συνέπεια ανεξαρτήτως εκλογικών κύκλων και πολιτικών αλλαγών».

Στην πρώτη γραμμή των αξιώσεων των εγχώριων βιομηχάνων φιγουράρουν οι κάθε είδους φορολογικές ελαφρύνσεις, η παροχή κινήτρων, η μείωση του κόστους παραγωγής (Ενέργεια κ.ά.), η μεγαλύτερη πρόσδεση της Εκπαίδευσης στις ανάγκες τους, ενώ η σχετική λίστα περιλαμβάνει και το «αίτημα» για τη σύσταση υπουργείου Βιομηχανίας, «με συγκέντρωση όλων των κατακερματισμένων αρμοδιοτήτων».

Εξάλλου, και το ΙΟΒΕ, αναφορικά με τις προϋποθέσεις για «ισχυρή ανάπτυξη», εστίαζε πρόσφατα στη «μεταστροφή του επενδυτικού κλίματος, στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης από το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έτσι ώστε να είναι φιλικό προς τους επενδυτές, με αποτελεσματική και επιτελική Δημόσια Διοίκηση και στο σταθερό και απλό φορολογικό πλαίσιο».

Την ίδια ώρα, στο συμπληρωματικό μνημόνιο καταγράφονται μια σειρά από προαπαιτούμενα στον άξονα «ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις», για το οποίο η κυβέρνηση «θα εφαρμόσει ένα ευρύ φάσμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που όχι μόνο εξασφαλίζουν την πλήρη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της ΕΕ, αλλά αποσκοπούν επίσης στην επίτευξη ευρωπαϊκών βέλτιστων πρακτικών».

Μεταξύ άλλων, προβλέπονται τα παρακάτω:

-- Διαμόρφωση λίστας με 15 έως 20 μεγάλα εμβληματικά επενδυτικά σχέδια για την περίοδο μέχρι το 2020, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα από την έγκριση μέχρι την ολοκλήρωση.

-- Εκσυγχρονισμός του «εταιρικού δικαίου», με κατεύθυνση τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ καθώς και αξιολόγηση των διατάξεων που ισχύουν αναφορικά με τις συγχωνεύσεις - εξαγορές.

-- Αγορές προϊόντων και επιχειρηματικό περιβάλλον: Με πρόταγμα την «ελάφρυνση των αδικαιολόγητων περιορισμών στην πρόσβαση στην αγορά» προβλέπονται παρεμβάσεις αναφορικά με τα οικοδομικά υλικά, η έναρξη της διαδικασίας για τη δημοπράτηση ψηφιακών υπηρεσιών και ψηφιακών ραδιοφωνικών συχνοτήτων κ.ά.

-- Αδειοδότηση επενδύσεων: «Οριζόντια μέτρα» για τον εκσυγχρονισμό των διαδικασιών αδειοδότησης, νέα νομοθεσία σε ό,τι αφορά τα λατομεία και άλλους τομείς εξορυκτικής δραστηριότητας.

-- Χρήσεις γης: Υπουργική απόφαση με τις τεχνικές προδιαγραφές για τα περιφερειακά χωροταξικά και τα πολεοδομικά σχέδια.

-- Σε ό,τι αφορά τις «ρυθμιζόμενες βιομηχανίες δικτύου - Ενέργεια, νερό, μεταφορές», το υπό διαμόρφωση πλαίσιο εστιάζει, μεταξύ άλλων, σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις για να ευθυγραμμιστούν με τη νομοθεσία και τις πολιτικές της ΕΕ, να καταστούν πιο σύγχρονες και ανταγωνιστικές.