Οπως αναφέρεται σε αυτό: «Πολυμελείς οικογένειες, εγκυμονούσες, θύματα βασανιστηρίων αλλά και ανήλικοι είναι μερικά από τα θύματα των επαναπροωθήσεων, που μιλούν μέσα από τις προσωπικές τους ιστορίες και τις τραγικές αναμνήσεις τους από κάποια επιχείρηση επαναπροώθησης στον Εβρο. Κοινός παρονομαστής των μαρτυριών τους, η αυθαίρετη σύλληψή τους σε αστυνομικά κρατητήρια, υπό άθλιες μάλιστα συνθήκες υγιεινής, η χρήση βίας και η εν συνεχεία μεταφορά τους, στοιβαγμένοι σε βανάκια, στη μία όχθη του ποταμού, απ' όπου με βάρκες με υπεράριθμους επιβάτες μεταφέρονται στην άλλη όχθη του ποταμού, θέτοντας εκ νέου τη ζωή τους σε κίνδυνο, κατά παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Η αναφερόμενη αυτή πρακτική επαναπροωθήσεων, όπως αναδεικνύεται μέσα από μαρτυρίες που βρίσκονται στη διάθεση του ΕΣΠ, παραβιάζει βασικές διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, δηλαδή το σεβασμό στο δικαίωμα μη επαναπροώθησης, όπως αυτό κατοχυρώνεται μεταξύ άλλων από τη Σύμβαση της Γενεύης (1951), το σεβασμό στο δικαίωμα πρόσβασης στο άσυλο, το οποίο ρητά προβλέπεται μεταξύ άλλων από τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ, και την απόλυτη απαγόρευση της έκθεσης σε κίνδυνο βασανιστηρίων, απάνθρωπης και ταπεινωτικής μεταχείρισης οποιουδήποτε προσώπου βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια, ανεξάρτητα από το καθεστώς παραμονής του, σύμφωνα με το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ.

Χαρακτηριστικά ο A.A., πολίτης Συρίας, κάτοχος επικουρικής προστασίας στη Γερμανία, εξυπηρετούμενος της νομικής υπηρεσίας του ΕΣΠ, ταξίδεψε νόμιμα στην Ελλάδα προκειμένου να υποδεχτεί τη σύζυγό του, η οποία κατέφθασε με τα τέκνα τους στη χώρα, προκειμένου να αιτηθεί τη μεταφορά της στη Γερμανία, μέσω του Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙΙ». Στις 22 Αυγούστου 2017 επιβιβάστηκε σε ΚΤΕΛ με προορισμό την Αλεξανδρούπολη. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του: «Στη διαδρομή, ένα περιπολικό σταμάτησε το λεωφορείο· ανέβηκαν κάποιοι αστυνομικοί και ζήτησαν από εμένα και άλλους τρεις πολίτες Συρίας, τους οποίους δεν γνώριζα, να κατεβούμε. Εγώ γνωρίζω μόνο λίγα Γερμανικά και όχι Αγγλικά ή Ελληνικά, και προσπαθούσα να εξηγήσω στους αστυνομικούς ότι έχω άσυλο και άδεια παραμονής στη Γερμανία, έδειξα την άδεια παραμονής και άλλα έγγραφα που είχα μαζί μου, αλλά κάθε φορά που μιλούσα οι αστυνομικοί με χαστούκιζαν, ενώ μου πήραν τα χαρτιά που τους έδειξα, όπως και τα χαρτιά των άλλων, που δεν είδα εγώ τι ήταν. Μας οδήγησαν σε ένα αστυνομικό τμήμα και ήταν βίαιοι μαζί μας κάθε φορά που μιλούσαμε. Μας άφησαν χωρίς νερό και φαγητό μέχρι το βράδυ, μετά μας έβαλαν κουκούλες στο κεφάλι και μας οδήγησαν στο ποτάμι, όπου μας έβαλαν σε μια βάρκα και μας έστειλαν στην Τουρκία. Μετά προσπάθησα να μπω άλλες 9-10 φορές αλλά δεν τα κατάφερνα, γιατί κάθε φορά με έπιαναν και με έστελναν πίσω».