Οι ΚΟ του ΚΚΕ σε όλη την Ελλάδα πραγματοποιούν πολιτικές εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και συσκέψεις, συζητήσεις για τις πολιτικές εξελίξεις και τις θέσεις, την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Σ' αυτό το πλαίσιο, σε συγκέντρωση της ΤΟ Κατασκευών της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, μίλησε την Πέμπτη 1/2 ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος. Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία.

Το ΚΚΕ, τιμώντας φέτος τα 100 χρόνια ηρωικής ζωής και ακατάπαυστης δράσης για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σοσιαλιστική - κομμουνιστική, για άλλη μια φορά μπαίνει μπροστά στην πάλη για να γίνει υπόθεση της ίδιας της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού, η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, για να γίνει το δίκιο πραγματικότητα, κόντρα σε όλες τις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, με την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Γιατί το ΚΚΕ πιστεύει ακράδαντα στη δυνατότητα της εργατικής τάξης να γνωρίσει και να κατανοήσει τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του καπιταλιστικού συστήματος, να πιστέψει στη δύναμή της και να ηγηθεί στην πάλη για να το ανατρέψει.

Ο δρόμος που είναι αναγκαίος και ρεαλιστικός, χαράσσεται μέσα από την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, που συμπυκνώνεται στο σύνθημα: «Συμπόρευση με το ΚΚΕ, για δυνατό εργατικό κίνημα και Κοινωνική Συμμαχία, για την εργατική εξουσία».

Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ καλλιεργεί ένα νέο ψέμα. Κοροϊδεύουν ξετσίπωτα το λαό λέγοντας ότι τα μνημόνια τελειώνουν. Οι νόμοι που ψηφίστηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα θα παραμείνουν και θα ισχύουν για πάρα πολλά χρόνια, μόνο η λαϊκή πάλη μπορεί να τα ανατρέψει. Η κυβέρνηση από τη μια προσπαθεί να πείσει ότι ξημερώνει μια καινούργια μέρα για το λαό, με το τυπικό τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο, με την «έξοδο στις αγορές», την «ανάκαμψη» της οικονομίας. Οτι θα υπάρχουν μεγαλύτερη ελευθερία και περιθώρια για φιλολαϊκή πολιτική.

Από τη μια δηλαδή καλλιεργεί νέες αυταπάτες, και ταυτόχρονα φθείρει συνειδήσεις, οδηγεί σε συντηρητικοποίηση, σπέρνει το δηλητήριο της μοιρολατρίας σε εργατικό - λαϊκό κόσμο, στους νέους ανθρώπους, σε ανθρώπους με αγωνιστικές εμπειρίες και παραδόσεις.

Ο στόχος και σκοπός είναι ένας: Η υποταγή, ο συμβιβασμός του λαού με το βάρβαρο και αντιλαϊκό σύστημα και τις πολιτικές του. Να δέχεται αδιαμαρτύρητα όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και τις πολιτικές, να συμβιβάζεται με το καθεστώς μόνιμης φτώχειας και ανεργίας. Να ζει φοβισμένος κάτω απ' την απειλή ότι αν διεκδικήσει το δίκιο του θα έρθουν τα χειρότερα. Να στοιχίζεται πίσω από τις κάθε φορά επιδιώξεις της αστικής τάξης, τους «εθνικούς στόχους», να στρατεύεται κάτω από ξένες σημαίες.

Οι εξελίξεις είναι τέτοιες που απαιτείται ετοιμότητα και επαγρύπνηση.

Αυτές τις μέρες, αυτές τις ώρες, κλιμακώνεται τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από δυνάμεις της αντιπολίτευσης, από τμήματα του κεφαλαίου, της Εκκλησίας και άλλους, η εκστρατεία με αφορμή το λεγόμενο Μακεδονικό.

Καβγαδίζουν για το όνομα, αλλά ταυτόχρονα, συστηματικά και επιμελώς, κρύβουν τις πραγματικές τους επιδιώξεις, τους αντεργατικούς και αντιλαϊκούς στόχους τους.

Ο καβγάς άναψε ξανά, γιατί τώρα η κυβέρνηση ανέλαβε εργολαβικά, για λογαριασμό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, να διευθετηθούν οι όποιες εκκρεμότητες με την ΠΓΔΜ και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανέλαβε να φέρει σε πέρας άλλη μια βρώμικη αποστολή. Μ' αυτές τις εξελίξεις, που είναι σοβαρές, ο λαός επιβάλλεται να βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων, τις ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σήμερα. Να δυναμώσει την πάλη κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, κατά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, των ξένων στρατιωτικών βάσεων στην περιοχή.

Να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ, που είναι η μόνη δύναμη που οι θέσεις και η στάση του έχουν ως κριτήριο τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και των άλλων λαών της περιοχής.

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που πρέπει να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη στο σύνολο των εξελίξεων, σε όλα όσα προετοιμάζονται για το επόμενο διάστημα, από αυτούς που έχουν την εξουσία, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, από τις άλλες δυνάμεις.

Υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που δείχνουν ότι διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση, διαφορετική από αυτήν της περιόδου της εκδήλωσης της κρίσης και από αυτήν της περιόδου εξέλιξης βαθέματος της κρίσης. Τώρα υπάρχει νέα κατάσταση, πιο αντιδραστική, πιο εκμεταλλευτική, πιο βάρβαρη.

Ολα δείχνουν ότι όλα τα σφυριά και οι σχεδιασμοί της αστικής τάξης βαράνε για την «επόμενη μέρα». Η νέα παγίδα που έχουν στήσει για το λαό είναι το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης». Στοχεύουν τις επιδιώξεις και τους στόχους της αστικής τάξης να τους κάνουν στόχους των εργαζομένων. Κρύβουν ότι η μετατροπή της Ελλάδας σε επενδυτικό παράδεισο, η όποια ανάκαμψη της οικονομίας, θα αφορά τα κέρδη των λίγων και όχι τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού.

Σ' αυτές τις συνθήκες, είναι κρίσιμο να ανέβει η πολιτική δράση του Κόμματος μέσα από πολύμορφη δραστηριότητα και πρωτοβουλία, που θα έχει στο επίκεντρο την πολιτική συζήτηση με ευρύτερο άνοιγμα των ΚΟ, αξιοποιώντας τις μορφές και της σύσκεψης, των εκδηλώσεων κτλ. Βασικός δείκτης αυτής της δουλειάς θα είναι η διακίνηση του «Ριζοσπάστη».

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά στην πάλη για τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού, για την ανάπτυξη της πάλης και την ανασύνταξη του κινήματος. Αναλαμβάνουμε μεγάλη ευθύνη και πρέπει να ανταποκριθούμε. Αυτή θα είναι μια μεγάλη τιμή για τη συμπλήρωση των 100 χρόνων του Κόμματος.

Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι να γίνουμε πιο ικανοί, για να δράσουμε ως πραγματική πρωτοπορία μέσα στην εργατική τάξη και στα εργαζόμενα λαϊκά στρώματα. Κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ να γίνει πραγματικός καθοδηγητής και οργανωτής της πάλης στο χώρο δουλειάς του, στο σωματείο, στο σύλλογο, στη γειτονιά του. Να δρα μαζί με το λαό, χωρίς να λογαριάζει κόπους και θυσίες, ζωντανεύοντας τις πιο πολύτιμες παραδόσεις του Κόμματος.

Πρώτα από όλα πρέπει να συνειδητοποιηθεί αυτή η ανάγκη απ' όλες τις δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ. Τώρα οι εξελίξεις δεν περιμένουν. Δεν δικαιολογείται εφησυχασμός.

Απέναντι σ' αυτό το καθεστώς φόβου και υποταγής των εργαζομένων, το οποίο πάνε να οικοδομήσουν η άρχουσα τάξη, η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα. Απέναντι στην επιδίωξη να τσακίσουν το κίνημα, υπάρχει ανάγκη αλλά και δυνατότητα να υπάρξει αντίσταση, να σηκωθούν εμπόδια, να διαμορφωθεί ένα πανεργατικό, παλλαϊκό μέτωπο, που θα βάζει φραγμό σ' αυτή τη νέα κατάσταση βαρβαρότητας.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις δείχνουν δυνατότητες αντίστασης και συσπείρωσης. Οτι ένας κόσμος θέλει και ψάχνει δυνατότητες να αντιδράσει, να παλέψει. Δείχνουν ότι αυξάνεται η εμπιστοσύνη στο Κόμμα και ορισμένοι συσπειρώνονται και συμπορεύονται μαζί με τους κομμουνιστές. Οτι οι προβληματισμοί και οι θέσεις του Κόμματος επιδρούν σε ευρύτερο κόσμο. Αυτή η επίδραση δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε να αποτυπωθεί στις εκλογικές μετρήσεις.

Αυτήν τη δυνατότητα, αυτά τα αγωνιστικά σκιρτήματα, πρέπει να τα αξιοποιήσουμε, με κάλεσμα και μέτρα συσπείρωσης και κινητοποίησης. Να βρεθούμε τώρα πιο κοντά στους εργαζόμενους και στην οργάνωση της πάλης τους.

Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να κατανοούμε ότι τα καθήκοντα της ισχυροποίησης του Κόμματος και της ανασύνταξης του κινήματος πρέπει να προωθούνται ταυτόχρονα, χωρίς να ταυτίζονται. Το ένα ζήτημα συνδέεται με το άλλο, το ένα επιδρά στο άλλο.

Η ικανότητα και η ισχυροποίηση του Κόμματος, με την προϋπόθεση ότι κατανοούμε και προωθούμε τη στρατηγική μας, κρίνεται στο κατά πόσο το Κόμμα δρα ως συνειδητή πρωτοπορία της εργατικής τάξης. Ωστε μέσα από την πάλη για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της, να γίνεται η ίδια η εργατική τάξη πιο ικανή να ηγηθεί στον αγώνα για να σαρώσει κάθε εμπόδιο για την κατάκτηση των δικαιωμάτων της, για την εργατική εξουσία, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Γιατί μόνο η εργατική τάξη μπορεί να πραγματοποιήσει αυτό το έργο. 'Η θα το κάνει αυτή, ή δεν θα το κάνει κανείς.

Μέσα απ' αυτή την πάλη θα δυναμώνει και το Κόμμα. Από την εκατοντάχρονη Ιστορία του Κόμματος διδασκόμαστε ότι το Κόμμα ξεπέρασε όλες τις δύσκολες καμπές της ταξικής πάλης, όταν δυνάμωνε η πρωτοπόρα δράση του μέσα στην εργατική τάξη, μέσα στον εργαζόμενο λαό. Από εκεί αντλούσε τη δύναμή του, ισχυροποιούσε τις γραμμές του και ταυτόχρονα έδινε μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη της πάλης.

Τώρα, για άλλη μια φορά, όλο το Κόμμα, η ΚΝΕ, πρέπει να δράσουν συνδυασμένα, δυναμώνοντας και διευρύνοντας τον περίγυρό τους, και να μπουν μπροστά για την ανάπτυξη της πάλης. Εδώ υπάρχουν μεγάλες αναξιοποίητες δυνατότητες.

Στον κλάδο των κατασκευών υπάρχει μεγάλη πείρα, θετικά παραδείγματα, υπάρχουν σήμερα προϋποθέσεις να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα, για την ισχυροποίηση του κινήματος. Αλλά πρέπει να παρακολουθήσουμε καλύτερα τις εξελίξεις, να πατήσουμε στην καινούργια κατάσταση που διαμορφώνεται στους χώρους δουλειάς. Πρέπει να μη χαθεί πολύτιμος χρόνος και να αποκτήσουμε δεσμούς με τα νέα τμήματα των εργαζομένων, που είναι κατά κανόνα άπειρα και ανοργάνωτα.

Απ' ό,τι δείχνουν οι εξελίξεις στην οικονομία, θα υπάρξει μια αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας, για να εξυπηρετηθούν επιδιώξεις των επιχειρηματιών και όχι για να εξυπηρετηθούν οι λαϊκές ανάγκες. Θα αναπτυχθούν υποδομές για την Ενέργεια, τις μεταφορές, τον τουρισμό, και όχι για κατοικία, για σχολεία, για νοσοκομεία και άλλες ανάγκες. Σ' αυτούς τους χώρους που θα αναπτυχθούν τα μεγάλα εργοτάξια, εκεί που θα χτυπά η καρδιά της παραγωγής, πρέπει να πέσει πρώτα απ' όλα η δράση του Κόμματος, η δουλειά των συνδικάτων. Η πείρα που βγαίνει απ' τη δράση της τελευταίας περιόδου σε τέτοιους χώρους εδώ στην Αθήνα είναι πολύ σωστά προσανατολισμένη και θετική.

Ομως στο μυαλό μας πρέπει να έχουμε πώς θα μετράμε διαρκώς έστω και μικρά αποτελέσματα στην κατεύθυνση της ισχυροποίησης του Κόμματος και στο δυνάμωμα των γραμμών του κινήματος. Γι' αυτόν το στόχο δεν θα υπάρξουν εύκολα αποτελέσματα, δεν θα επιτευχθεί μια κι έξω. Σ' αυτήν την κατεύθυνση απαιτείται να εκπαιδευτούμε για να αναπτύξουμε επίμονη και υπομονετική κοπιαστική προσπάθεια. Απαιτείται σταθερή δουλειά και χρόνος, για να κερδηθεί η εμπιστοσύνη νέων εργατών, να ξεπεράσουν προκαταλήψεις, να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στους συναδέλφους και στις δυνάμεις τους, στη συλλογική δράση, να μπουν στον αγώνα.

Στην κατάσταση μεγάλης υποχώρησης που βρίσκεται σήμερα το κίνημα, απαιτείται να δουλέψουμε καλύτερα ορισμένα ζητήματα στο σχεδιασμό της δουλειάς μας, στην ιεράρχηση της δράσης μας, στην επεξεργασία των αιτημάτων μέσα στο κίνημα, στα συνθήματα, στην επιχειρηματολογία μας.

Να κατανοήσουμε ότι οι διαθέσεις και η πάλη των εργαζομένων δεν ριζοσπαστικοποιούνται, σ' αυτές τις συνθήκες, σε σύντομο χρονικό διάστημα. Απαιτείται να πεισθούν από την πείρα τους οι εργαζόμενοι. Να δεθεί όσο γίνεται πιο καλά η πείρα τους με την πείρα του κινήματος και του Κόμματος. Απαιτείται αντοχή, επιμονή και υπομονή.

Για να πετύχουμε να γίνουν βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, απαιτείται σήμερα να οργανώσουμε την πάλη και για τα πιο «ταπεινά» αλλά ταυτόχρονα σημαντικά για τους ίδιους τους εργαζόμενους προβλήματά τους. Να μην περιφρονήσουμε, ούτε να αδιαφορήσουμε για κανένα πρόβλημα που απασχολεί την εργατική - λαϊκή οικογένεια. Να μπούμε μπροστά για την οργάνωση του αγώνα. Είναι πολύ σημαντική η προσπάθεια και ο αγώνας για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων που κάνει το Συνδικάτο (σ.σ. Οικοδόμων Αθήνας) αυτόν τον καιρό. Αυτός ο αγώνας δεν κοντράρει μόνο τους συγκεκριμένους εργοδότες. Αντιπαρατίθεται με τις συνολικότερες επιδιώξεις της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Από αυτήν την άποψη, έχει γενικότερη συμβολή και αξία. Ανοίγει δρόμους μέσα σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες. Επιδρά θετικά ως παράδειγμα και για άλλα τμήματα των εργαζομένων.

Εμείς θέλουμε αυτή η πάλη να δένεται με το σύνολο των δικαιωμάτων των εργαζομένων, με τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, να δένεται με την πάλη για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας.

Πρέπει να μας απασχολήσει πιο συστηματικά πώς αυτοί οι εργαζόμενοι, που κινητοποιήθηκαν για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, θα μπουν στην πάλη και για τα ζητήματα των συνθηκών δουλειάς, για τα μέτρα προστασίας από ατυχήματα, για τα ζητήματα της Κοινωνικής Ασφάλισης, της Υγείας, της μόρφωσης των οικογενειών τους. Βάση σωστού προσανατολισμού και ενότητας είναι το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Αλλά απαιτείται και συγκεκριμένη διαμόρφωση στον κλάδο, στο χώρο δουλειάς, του συγκεκριμένου διεκδικητικού πλαισίου, για να πατάει στις ανάγκες και την πείρα των ίδιων των εργαζομένων κάθε χώρου. Η πάλη για όλα αυτά δεν είναι ένα σύνθημα, μια ανακοίνωση κάθε τόσο, μια κινητοποίηση, και μετά να τα ξεχνάμε.

Απαιτείται μόνιμη προσπάθεια. Ο αγώνας αυτός, για να έχει συνέχεια, απαιτείται να ανοιχθεί από το κάθε συνδικάτο, να δεθεί με την οικογένεια του εργαζόμενου, με το χώρο κατοικίας, με τα άλλα συνδικάτα, τις Επιτροπές Αγώνα. Με τους μισθωτούς τεχνικούς και αυτοαπασχολούμενους, με τις άλλες ειδικότητες στο χώρο των κατασκευών. Είναι ανάγκη να δεθεί με ειδική δουλειά στους μετανάστες. Να συντονιστεί με τους άλλους κλάδους. Με μια τέτοια προσπάθεια, θα δυναμώνει η ενότητα της εργατικής τάξης, θα μπαίνουν βάσεις για την Κοινωνική Συμμαχία.

Σ' αυτό το έδαφος θα δυναμώνει η λαϊκή πάλη, θα απεγκλωβίζονται δυνάμεις από την αδράνεια, την ηττοπάθεια, το φόβο, θα απεγκλωβίζονται από την επιρροή των άλλων κομμάτων.

Σ' αυτή την καθημερινή προσπάθεια, που απαιτεί κόπο και καθημερινές θυσίες, θα κρίνεται η πρωτοπόρα δουλειά του Κόμματος. Η κατάσταση θα αρχίζει να αλλάζει μέσα στο κίνημα. Θα αρχίσουν να συμπορεύονται και να συμπαρατάσσονται μέσα στο κίνημα και άλλοι εργαζόμενοι, που δεν συμφωνούν ακόμα σε όλα τα ζητήματα με τον κορμό του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, με το ΠΑΜΕ. Θα μπαίνουν βάσεις και προϋποθέσεις για την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων. Εδώ θα απαιτηθεί μεγαλύτερη προσπάθεια, για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων στο κίνημα, μέσα στην πάλη. Υπάρχουν πολλές χιλιάδες νέων ηλικιακά εργαζομένων, που αποτελούν τη μεγάλη και την κρίσιμη εφεδρεία. Σήμερα υπάρχει μια «ρευστότητα» μέσα στο κίνημα.

Χρειάζεται επίσης να οξυνθεί η αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που ουσιαστικά βάζουν άμεσα εμπόδια στην οργάνωση και τη δράση του εργατικού κινήματος, ενώ ρίχνουν το δηλητήριο της «κοινωνικής συναίνεσης» στους στόχους του κεφαλαίου για ανάκαμψη.

Μεγάλος αριθμός εργαζομένων προβληματίζεται, έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη του στις άλλες δυνάμεις, ιδιαίτερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα είναι ανάγκη να προσπαθήσουμε να τραβηχτούν στα μέτωπα πάλης τέτοια τμήματα του λαού. Να τους καλέσουμε να συμβάλουν μαζί με τους κομμουνιστές μέσα από τα σωματεία, τις Επιτροπές Αγώνα, τους συλλόγους, τις ριζοσπαστικές συσπειρώσεις, ανεξάρτητα από το τι έχει ψηφίσει ο καθένας τα προηγούμενα χρόνια.

Εκεί μπορεί να υπάρξει κοινός βηματισμός, αποφασιστική αντίσταση στα νέα μέτρα. Να διεκδικήσουμε ανακούφιση από τα σημερινά οξυμένα προβλήματα, αλλά και να διαμορφώσουμε προϋποθέσεις μιας ριζικής ανατροπής.

Ο αγώνας για την αλλαγή της κατάστασης στο κίνημα προϋποθέτει να κατανοηθεί ότι οι δεσμοί του Κόμματος και η ισχυροποίησή του δεν γίνεται μόνο μέσω των συνδικάτων. Πρώτα απ' όλα γιατί μέσω της συνδικαλιστικής δουλειάς δεν μπορεί να περάσει ολοκληρωμένη η ιδεολογική - πολιτική γραμμή του Κόμματος. Απαιτείται ειδική - αυτοτελής ιδεολογική και οργανωτική δουλειά, που πρέπει να αναπτύσσεται κυρίως από τις ΚΟΒ. Να δυναμώσει σ' αυτήν την κατεύθυνση η ιδεολογική - πολιτική δουλειά που πρέπει να κάνει το ίδιο το Κόμμα, για την προβολή της πολιτικής του, την προβολή της Ιστορίας του και την αφομοίωση των διδαγμάτων της. Για τη συσπείρωση νέων δυνάμεων γύρω του. Για την ισχυροποίηση και την ηλικιακή ανανέωση των γραμμών του. Υπάρχουν και σήμερα και θα διαμορφώνονται στην πορεία νέες δυνατότητες, όσο θα δυναμώνει η δουλειά μέσα στον εργαζόμενο λαό.

Μπροστά στον εορτασμό των 100 χρόνων του Κόμματος, βάζουμε φιλόδοξους στόχους και πρέπει να συμβάλουμε όλοι μας για την πραγματοποίησή τους.

Μια σημαντική προϋπόθεση είναι, πρώτα απ' όλα, να συμβάλουμε να φτάσει πιο πλατιά μέσα στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα, η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Να τη γνωρίσουν όλο και πλατύτερα τμήματα νέων ανθρώπων. Να συσπειρωθούν, με βάση αυτήν την πρόταση, όλο και περισσότερες δυνάμεις με το Κόμμα. Πρόκειται για τη μοναδική πρόταση που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Τώρα, με την πείρα που υπάρχει ύστερα από τόσα χρόνια κρίσης και αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής, ένα τμήμα του λαού είναι περισσότερο ώριμο να ακούσει και να δεχθεί τη φωνή του ΚΚΕ. Μπορεί να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να αλλάξει η ζωή του μέσα στις συμπληγάδες του καπιταλιστικού μονόδρομου, της ΕΕ, των κυβερνήσεων που εφαρμόζουν πολιτικές και μέτρα υπέρ του κεφαλαίου.

Σήμερα αποδεικνύεται περισσότερο από ποτέ ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, μικρότερο ή μεγαλύτερο, το οποίο να μη συνδέεται με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, που έχει μοναδικό σκοπό το κέρδος των λίγων. Αποδεικνύεται ότι η παραμονή σ' αυτόν το μονόδρομο αναπόφευκτα θα οδηγήσει σε χειροτέρευση της κατάστασης. Θα επιδεινώνεται η θέση των εργαζομένων, θα αυξάνεται η εκμετάλλευση. Οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ένας πιθανός ιμπεριαλιστικός πόλεμος, θα οδηγήσουν σε νέες τραγωδίες.

Το ΚΚΕ δίνει τη διέξοδο. Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που προτείνει άλλο δρόμο. Το δρόμο της πάλης της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού, των αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της φτωχής αγροτιάς, που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της λαϊκής πλειοψηφίας.

Είναι δρόμος που πρέπει με πρωταγωνιστή την εργατική τάξη και με τη συμμετοχή των λαϊκών στρωμάτων, να αντιπαλεύει όλες τις αντιλαϊκές πολιτικές και τα μέτρα που προωθούνται υπέρ των μονοπωλίων. Να αντιτάσσεται στο σύνολο των «μεταρρυθμίσεων» που έχουν στόχο την ισχυροποίηση του καπιταλιστικού συστήματος, την υποταγή του λαού, το χτύπημα του κινήματος. Να παλεύει για την απόσπαση μέτρων ανακούφισης του λαού από τις αντιλαϊκές πολιτικές. Να αντιτάσσεται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις πολιτικές που εφαρμόζονται σε όφελος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Να διεκδικεί αιτήματα και στόχους πάλης που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Στη βάση αυτή επιδιώκουμε να οικοδομείται η ενότητα της εργατικής τάξης, να μπαίνουν πιο ισχυρές βάσεις για την Κοινωνική Συμμαχία. Συμμαχία που θα προετοιμάζεται διαρκώς με την παρέμβαση και την πρωτοπόρα δράση της εργατικής τάξης να διεκδικήσει την εξουσία.

Αυτός ο δρόμος πάλης είναι που μπορεί να δώσει αυτοπεποίθηση στις λαϊκές δυνάμεις, να γνωρίσουν την πραγματική τους δύναμη. Είναι ο δρόμος που βασίζεται στην ιστορική πείρα από διδάγματα του κομμουνιστικού κινήματος. Ο δρόμος πάλης που μπορεί να οδηγήσει στη νίκη.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να απολαμβάνουν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τον πλούτο που παράγουν.

Να χρησιμοποιούνται τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας για να δουλεύει σε καλύτερες συνθήκες, με λιγότερο ημερήσιο εργάσιμο χρόνο, αλλά με εργασιακό εισόδημα και κοινωνικές υπηρεσίες που θα εξασφαλίζουν πολύ καλύτερο επίπεδο ζωής.

Ολοι και όλες να έχουν εξασφαλισμένη δουλειά, με σύγχρονα δικαιώματα, να ζουν χωρίς τον εφιάλτη της ανεργίας.

Να απολαμβάνουν σύγχρονες υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας - Πρόνοιας, με προστασία της μητρότητας, των παιδιών και των ηλικιωμένων, ελεύθερο χρόνο και υποδομές δημιουργικής αξιοποίησής του.

Τους καλούμε σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, ακόμη κι αν έχουν προβληματισμούς σε ζητήματα της Ιστορίας του εργατικού κινήματος, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα.

Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη ελπίδα της εργατικής τάξης, του λαού. Ο λαός γίνεται αφέντης της οικονομίας, να παράγει για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό.

Διδασκόμαστε από την Ιστορία μας.

Γινόμαστε πιο δυνατοί στον αγώνα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την προώθηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, στην πάλη κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.