Πολυτάραχος και «διανθισμένος» από κόντρες σε διάφορα επίπεδα της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και με πολλούς ανταγωνιστές στην αυλή και στο μεγάλο «γήπεδο» των ισχυρότερων ανταγωνιστών των ΗΠΑ ήταν ο πρώτος χρόνος του Αμερικανού Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία.

Ο «μπαξές» είχε απ' όλα! Πολύμηνες κόντρες της νέας κυβέρνησης με την παλιά κρατική διοίκηση, που εμπόδισε για μήνες το διορισμό νέων υπουργών. Συνέχιση των «αέναων» ερευνών του ανεξάρτητου ανακριτή Ρόμπερτ Μιούλερ για την πιθανή ανάμειξη της Ρωσίας στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 και τις σχέσεις του προεκλογικού επιτελείου του Προέδρου με τη Μόσχα. Είδαμε ακόμη «θύελλα» αντιδράσεων πάνω στις αντιμεταναστευτικές πολιτικές της νέας κυβέρνησης, που καμώνεται πως θέλει να «προστατεύσει» τις θέσεις των Αμερικανών εργαζομένων από τους (πιο κακοπληρωμένους) ξένους μετανάστες, ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζει τα καθηλωμένα (σε επίπεδα 30ετίας) φτηνά εργατικά ωρομίσθια, την ημιαπασχόληση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.

Υπήρξαν φορολογικές μεταρρυθμίσεις με ελάχιστες μειώσεις για τα λαϊκά στρώματα, όμως αυξάνει ή διατηρείται υψηλό το κόστος παροχής ιατροφαρμακευτικών και ασφαλιστικών υπηρεσιών, ενώ ταυτόχρονα χαρίζονται δισεκατομμύρια φόρων στους πάμπλουτους. Κατά τ' άλλα η ανεργία μειώθηκε στο 4,1%, από το 4,8% που την άφησε ο προηγούμενος Πρόεδρος Ομπάμα, μόνο που στους επίσημους ανέργους δεν προσμετρώνται εκατομμύρια μακροχρόνια ανέργων.

Μέσα σε αυτό το κλίμα, οι χρηματιστές κάνουν πάρτι στη Γουόλ Στριτ. Ο δείκτης «S&P 500» αυξάνεται σταθερά κατά τουλάχιστον πέντε ποσοστιαίες μονάδες επί 395 μέρες συνεδριάσεων (ρεκόρ από το 1927!) και οι δείκτες «Dow Jones» και «Nasdaq» κατά 32%.

Η νέα αμερικανική κυβέρνηση έβγαλε τις ΗΠΑ από συμφωνίες όπως η Συμφωνία Εμπορίου Διειρηνικού (ΤΡΡ), η διεθνής Συμφωνία του Παρισιού για τις Κλιματικές Αλλαγές, ενώ διαπραγματεύεται ξανά περιφερειακές εμπορικές συμφωνίες όπως η NAFTA (Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου Βόρειας Αμερικής) και η συμφωνία με την ΕΕ (ΤTIP).

Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ απειλούν να τινάξουν στον αέρα και τη διεθνή συμφωνία του 2015 για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα (γνωστή ως JCPOA, που υπογράφηκε από τις πέντε χώρες - μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και τη Γερμανία), ενώ βάζουν «φωτιά» στη Μέση Ανατολή, αναγνωρίζοντας... την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, δίνοντας ισχυρό πλήγμα στις προσδοκίες των Παλαιστινίων για ανεξάρτητη πατρίδα, όπως αυτό είχε προσδιοριστεί και με παλαιότερες αποφάσεις του ΟΗΕ...

Οσον αφορά σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σχέδια, αυτά συνεχίζονται «κανονικά». Οι ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν μετρούν πλέον 17 χρόνια. Το χάος στη Λιβύη, μετά την ανατροπή Καντάφι, συνεχίζεται για έβδομη χρονιά. Ο πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται για έβδομη χρονιά, ενώ ο Τραμπ αύξησε τα εκεί αμερικανικά στρατεύματα και κοντράρεται άγρια με την Τουρκία, με αιχμή δόρατος το Κουρδικό και τα μελλοντικά σχέδια για «αναδιατάξεις δυνάμεων» και επαναχάραξη συνόρων και νέα μοιρασιά.

Στα Βαλκάνια, οι πιέσεις για να μπουν και οι τελευταίες χώρες της περιοχής σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο της κόντρας με τη Ρωσία, εντείνονται ασφυκτικά. Στην Κορεατική Χερσόνησο οι απειλές των ΗΠΑ εκτοξεύονται αφειδώς, ενώ οι δήθεν «αντιπυραυλικές» ομπρέλες που στοχεύουν το μεγαλύτερο ανταγωνιστή, την Κίνα, ξεδιπλώνονται μεθοδικά και σε περισσότερα στρατηγικά σημεία.