Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ιρανικός λαός έχει κάθε λόγο να διαμαρτύρεται και να κινητοποιείται ενάντια στην κυβέρνηση της χώρας, αντιδρώντας στην αντιλαϊκή οικονομική και εξωτερική της πολιτική. Επειδή όμως στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής το φιτίλι είναι αναμμένο και επειδή στο παρελθόν έχουμε ζήσει ανάλογες καταστάσεις (βλέπε «Αραβική Ανοιξη»), δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το έντονο «ενδιαφέρον» που έδειξαν οι ΗΠΑ από την πρώτη στιγμή για τις εξελίξεις στο Ιράν. Οι παρεμβάσεις του Προέδρου και άλλων Αμερικανών αξιωματούχων είναι καθημερινές και ισοδυναμούν με επικίνδυνη ανοιχτή παρέμβαση. Αποκορύφωμα είναι ένα από τα τελευταία «tweets» του Ντ. Τραμπ, στο οποίο υπόσχεται «τεράστια στήριξη» στους διαδηλωτές «την κατάλληλη στιγμή!». Η αναβάθμιση του ρόλου του Ιράν και η συνεργασία του με τη Ρωσία και την Τουρκία, για τη διαμόρφωση της επόμενης μέρας στη Συρία, έχουν προκαλέσει έντονες ανησυχίες σε ΗΠΑ, Σ. Αραβία και Ισραήλ, που δεν κρύβουν την επιδίωξή τους να περιορίσουν με κάθε τρόπο την επιρροή του στην περιοχή, εκτοξεύοντας ακόμα και απειλές πολέμου, στο πλαίσιο των μεταξύ τους ισχυρών ανταγωνισμών. Με δεδομένα τα παραπάνω, θα ήταν αφελές να πιστεύει κανείς ότι οι δυνάμεις αυτές, με διάφορους μηχανισμούς, δεν προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του Ιράν, για να προκαλέσουν εξελίξεις προς όφελός τους. Ολα αυτά, βέβαια, καμιά σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά συμφέροντα του ιρανικού λαού, που είναι και ο μόνος αρμόδιος να διαμορφώσει το μέλλον του.