Εφτά βδομάδες μετά, η κατάσταση παραμένει δραματική. Οι κάτοικοι παλεύουν να σώσουν ό,τι σώζεται, σε μια πόλη που εάν περάσει κάποιος από εκεί βράδυ ή πολύ πρωί φαντάζει έρημη. Βίωσαν τις εγκληματικές ευθύνες των προηγούμενων και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, της Τοπικής και Περιφερειακής Διοίκησης. Είδαν με τα μάτια τους και άκουσαν με τα αυτιά τους τον εμπαιγμό από όλους εκείνους που έφτασαν στο σημείο να τους κατηγορήσουν ότι φταίνε οι ίδιοι που έχτισαν εκεί τα φτωχόσπιτά τους. Και αυτός ο εμπαιγμός συνεχίζεται, αφού τα λόγια περί αποκατάστασης παραμένουν λόγια, ενώ το πόρισμα για τις αιτίες της τραγωδίας που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη (βλέπε σχετικό ρεπορτάζ στη διπλανή σελίδα) αποδίδει τις ευθύνες στο Δασαρχείο Αιγάλεω και τη ...γραφειοκρατία.

Ο «Ριζοσπάστης», τις προηγούμενες μέρες, βρέθηκε στην περιοχή της Μάνδρας. Δρόμοι που ακόμα βρίσκονται βουτηγμένοι στην ξεραμένη πλέον λάσπη. Αδεια μαγαζιά, καθαρισμένα μεν, αλλά με έντονα τα σημάδια της καταστροφής. Προσπάθειες για επισκευή των ζημιών που σε αρκετές περιπτώσεις είτε βρίσκονται ακόμα στην αρχή είτε προχωρούν με αργά βήματα. Η μη αποκατάσταση του φωτισμού κάνει ακόμα πιο δύσκολα τα βράδια στην πόλη. Συνομιλήσαμε με κατοίκους της περιοχής για το πώς έχει η κατάσταση σήμερα, τους φόβους και τις αγωνίες τους για το αύριο. Αλλά και για τα όσα μεγαλόπνοα «σχέδια» ακούνε από την κυβέρνηση ότι θα τους σώσουν... Ο φόβος κυριαρχεί. Οχι τόσο για όσα έγιναν αλλά γιατί παρά τα όποια μικρά βελτιωτικά έργα έχουν γίνει, δεν βλέπουν να υπάρχει κάτι πιο ουσιαστικό, όπως η έναρξη σοβαρών αντιπλημμυρικών για τον έλεγχο της ροής των δύο ρεμάτων Σούρες και Αγ. Αικατερίνης.

Μια εικόνα που έρχεται σε αντίθεση τόσο με τις αρχικές εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για άμεση έναρξη ουσιαστικών έργων όσο και με τις μετέπειτα κυβερνητικές φιέστες, προκειμένου να...διαφημίσει μεγαλόπνοα σχέδια για την ανάπτυξη της περιοχής. Σχέδια που φυσικά στόχο δεν έχουν την ανακούφιση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ούτε τη δημιουργία έργων υποδομής προς όφελός τους, αλλά παρεμβάσεις με γνώμονα τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Ο Χρήστος Μανίσαλης, κάτοικος της περιοχής, εστιάζει και αυτός στο γεγονός ότι παρά τις όποιες κυβερνητικές εξαγγελίες και τα μεγαλόπνοα σχέδια, δεν έχουν ξεκινήσει καν τα ουσιαστικά έργα υποδομής.

«Ο,τι και να πούμε η κατάσταση παραμένει δραματική. Σε τέτοιο βαθμό που αν περάσει ένας κάτοικος από άλλη πόλη βράδυ ή πολύ πρωινές ώρες θα νομίσει ότι είναι μια έρημη πόλη. Επικρατεί σκοτάδι, ενώ πολύς κόσμος έχει φύγει από την περιοχή και έχει νοικιάσει και μένει σε άλλους δήμους ή φιλοξενείται σε συγγενικά του πρόσωπα. Από την άλλη, σε σχέση με τις πρώτες μέρες της καταστροφής, μπορεί να έχουν γίνει κάποια πράγματα, ωστόσο μέχρι τώρα δεν έχει γίνει κανένα βήμα όσον αφορά τα ουσιαστικά έργα. Μάλιστα, από το γεγονός ότι για να ολοκληρωθούν τέτοιου είδους έργα θα χρειαστούν μήνες ή και χρόνια καταλαβαίνει κάποιος πόσο επιτακτική ανάγκη είναι η άμεση έναρξή τους».

Ως αποτέλεσμα της μη έναρξης ουσιαστικών έργων για την προστασία της περιοχής έρχεται ο φόβος των κατοίκων για επανάληψη τέτοιων φαινομένων ιδιαίτερα όσο πλησιάζουμε προς την κορύφωση του χειμώνα. Στις συζητήσεις με τους κατοίκους της Μάνδρας, δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην αναφερθεί σε αυτό. Οι όποιες εξαγγελίες και σχέδια δεν τους πείθουν. Αλλωστε - όπως λένε οι ίδιοι - ούτε η πρώτη φορά ήταν που πλημμύρισε η περιοχή, ούτε η πρώτη που ακούνε για σημαντικά έργα υποδομής από κάποια κυβέρνηση.

«Ακόμα και στον τρίτο όροφο να κοιμηθείς, ο φόβος πάντα υπάρχει», λέει ο Γιώργος, που το σπίτι του βρέθηκε σε μια περιοχή της Μάνδρας που υπέστη τις μεγαλύτερες καταστροφές. Οπως είπε «στην περιοχή που μένω εγώ, δεν υπάρχει τίποτα όρθιο. Είναι σαν να χτίζεις ένα σπίτι από την αρχή. Δεν έχει τίποτα μέσα. Σίγουρα κάποια πράγματα έχουν αλλάξει όπως το γεγονός ότι καθάρισαν κάπως οι δρόμοι, ωστόσο χρειάζεται ακόμη δουλειά. Κανείς μας δεν μπορεί να αισθάνεται άνετα και όλοι ζούμε υπό το φόβο μιας νέας καταστροφής».

Στο ίδιο πνεύμα και οι αναφορές του Θανάση Λάσκου, που το σπίτι του, αν και κοντά στην πλατεία της Μάνδρας, βρέθηκε στο έλεος του πρώτου χειμάρρου αφού βρίσκεται στο ύψος του δρόμου και τίποτα δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα ορμητικά νερά. «Εγώ είμαι από αυτούς που έπαθα μεγάλη και ολοκληρωτική ζημιά, αφού το σπίτι μου βρέθηκε στο επίκεντρο του χειμάρρου που παρέσυρε τα πάντα. Αν και κατάφερα να συμμαζέψω μέχρι τώρα τα πράγματα, ακόμα υπάρχει δουλειά που πρέπει να γίνει. Στο πίσω μέρος υπάρχει ακόμα ξεραμένη λάσπη που πρέπει να καθαρίσω και αυτή φεύγει δύσκολα. Πλέον υπάρχει και η σωματική και ψυχολογική κούραση που δυσκολεύει την προσπάθεια καθώς και ο φόβος με την πρώτη βροχή. Ακούω για διάφορα μέτρα αλλά εδώ και 20 χρόνια τα ίδια λέγονται κάθε φορά».

Ο Κώστας Ρούτης είναι φαρμακοποιός. Το μαγαζί του υπέστη σημαντικές ζημιές. Στέκεται σε ένα ζήτημα που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα. Στο ζήτημα του φωτισμού της πόλης. «Εγώ αφήνω το βράδυ τα φώτα και τις πινακίδες του φαρμακείου ανοικτά, προκειμένου να φωτίζεται ο δρόμος, αφού μέχρι τώρα δεν έχει αποκατασταθεί ο φωτισμός. Το βράδυ ερημώνουν τα πάντα. Θα μπορούσε να γίνει κάτι άμεσα προκειμένου να λυθεί κάπως το πρόβλημα».