Ηδη από τις 14 Δεκέμβρη, μετά την ολοκλήρωση των απεργιακών συγκεντρώσεων σε όλη την χώρα, το μήνυμα του ΠΑΜΕ μπροστά στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνουν κυβέρνηση - κεφάλαιο - κουαρτέτο ήταν σαφές: «Είναι γελασμένοι η κυβέρνηση και τα αφεντικά, αν θεωρούν πως με τερτίπια και κόλπα θα μας αιφνιδιάσουν. Με διάφορους τρόπους και μορφές, θα πάρουν άμεση και αγωνιστική απάντηση».

Σε αυτό το πλαίσιο, το ΠΑΜΕ, οι ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις βρίσκονται «στο πόδι», δίνουν μάχη για τη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα. Ηδη, οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ κατέθεσαν στις διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πρόταση για νέα 24ωρη πανεργατική πανελλαδική απεργία τη μέρα που η κυβέρνηση θα φέρει για ψήφιση στη Βουλή το νέο πολυνομοσχέδιο με τα αντιλαϊκά «προαπαιτούμενα» της 3ης «αξιολόγησης», με αιχμή το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος. Εργατικά Κέντρα και σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ έχουν ήδη προχωρήσει σε μια σειρά πόλεων σε συσκέψεις συνδικάτων και συνδικαλιστών για την εκτίμηση της απεργίας και το σχεδιασμό της αγωνιστικής κλιμάκωσης. Το ίδιο ζήτημα, η λήψη απόφασης και η ουσιαστική προετοιμασία για νέα 24ωρη απεργία, μπαίνει από τις ταξικές δυνάμεις σε Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και Συνδικάτα.

Η κυβέρνηση και η εργοδοσία κλιμακώνουν πολύμορφα την αντιλαϊκή επίθεση: Μετά την ψήφιση του αντιλαϊκού κρατικού προϋπολογισμού για το 2018, η ψήφιση των «προαπαιτούμενων» της 3ης «αξιολόγησης» έχει ήδη ξεκινήσει και αναμένεται να ολοκληρωθεί με πολυνομοσχέδιο τις επόμενες μέρες, για να δώσει στη συνέχεια τη σκυτάλη στο «συμπληρωματικό μνημόνιο», στα ήδη ψηφισμένα, αλλά και στα νέα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνονται σε αυτό, όπως η «κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας», η μονιμοποίηση δηλαδή όλων των αντεργατικών νόμων των τελευταίων ετών, το νέο χτύπημα στο δικαίωμα των Σωματείων και των Ομοσπονδιών να υπογράφουν Συλλογικές Συμβάσεις, με πρόσχημα τη λεγόμενη «αντιπροσωπευτικότητά» τους κ.ά. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, εντείνεται η επίθεση της εργοδοσίας μέσα στους χώρους δουλειάς, γενικεύονται η «ευελιξία», η δουλειά - λάστιχο και το ξεζούμισμα των εργαζομένων, χτυπιούνται παραπέρα οι μισθοί, όπως επιβεβαίωσαν και τα πρόσφατα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη» για το 2017.

Οι μέρες που ακολουθούν είναι κρίσιμες: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με τη γνωστή τακτική που ακολουθεί όποτε είναι να κάνει τη βρώμικη δουλειά του κεφαλαίου, ετοιμάζεται να φέρει για ψήφιση το νέο αντιλαϊκό πακέτο μέσα στις γιορτές. Η επιδίωξή τους να περάσουν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα στα μουλωχτά, χωρίς να πάρουν χαμπάρι οι εργαζόμενοι και ο λαός, πρέπει να πάρει μαχητική απάντηση από το ταξικό εργατικό κίνημα, με πολύμορφες κινητοποιήσεις και νέα απεργία, με αποφασιστικότητα και αντανακλαστικά όπως αυτά που έδειξαν τα ταξικά συνδικάτα και στην πρώτη απόπειρα της κυβέρνησης να νομοθετήσει «νύχτα» το νέο χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα.

Η πείρα από την απεργία στις 14 Δεκέμβρη και την προετοιμασία της δίνει χρήσιμα συμπεράσματα, φανερώνει θετικά στοιχεία και σημαντικές δυνατότητες που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθούν άμεσα, στην προετοιμασία της νέας απεργιακής μάχης, αλλά και για τη συνέχεια, για τη συνολικότερη μάχη που δίνουν οι ταξικές δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Οπως και η πρόσφατη πανεργατική απεργία, έτσι και η μάχη για να δοθεί νέα αγωνιστική απάντηση στην αντιλαϊκή κλιμάκωση αποτελεί αντικειμενικά ένα νέο βήμα στην όξυνση της αντιπαράθεσης με τη μεγαλοεργοδοσία και την κυβέρνηση. Δεν είναι τυχαία η έντονη ενόχληση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και άλλων μηχανισμών του συστήματος που αποτυπώθηκε καθαρά στις αντιδράσεις τους απέναντι στην απεργία, σε κινητοποιήσεις που έγιναν πριν και μετά από αυτήν, χαλώντας τη «σιγή νεκροταφείου» και το κλίμα ανοχής που ήθελαν να επιβάλουν. Είναι χαρακτηριστικές οι αθλιότητες του υπουργού Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτη, και άλλων κυβερνητικών επιτελείων, που αναπαρήγαγαν τις γνωστές και χρεοκοπημένες ΠΑΣΟΚικές «καραμέλες» ότι τάχα το ταξικό κίνημα και το ΚΚΕ δεν κινητοποιούνταν με τον ίδιο ζήλο απέναντι στις κυβερνήσεις της ΝΔ... Εξίσου χαρακτηριστική είναι η επίθεση της εργοδοσίας απέναντι στην απεργία, με την ανακοίνωση του ΣΕΒ περί... «βανδαλισμών του ΠΑΜΕ», με τη στρατολόγηση μπράβων από την εργοδοσία της «Market In» για το χτύπημα της απεργιακής συγκέντρωσης στα Γιάννενα, με την επίθεση στην απεργιακή περιφρούρηση από την εργοδοσία της «Selecta» στην Καβάλα, με μπράβους, εκβιασμούς, άσκηση βίας και τη συμβολή της αστυνομίας.

Η δεδομένη ένταση του αυταρχισμού και της προβοκάτσιας που πάντα συνοδεύει την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής, πρέπει να απαντηθεί με την άνοδο των αγώνων, της ετοιμότητας, της συσπείρωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα τους, την ενίσχυση της ταξικής αλληλεγγύης.

Η μάχη για την οργάνωση της αγωνιστικής απάντησης πέφτει και αυτήν τη φορά στις πλάτες των ταξικών δυνάμεων. Η υπονόμευση της απεργίας από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, από τις δυνάμεις που πλειοψηφούν στις διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ «έβγαζε μάτι» στις 14 Δεκέμβρη, αποτυπώθηκε ανάγλυφα στη γύμνια που εμφάνισαν στις συγκεντρώσεις τους. Πλέον, ανεξάρτητα από ελιγμούς και μια - δυο ανακοινώσεις για τα μάτια του κόσμου, οι δυνάμεις αυτές έχουν μπει σε φάση πιο ανοιχτής συμβολής στην προώθηση της αντιλαϊκής επίθεσης. Είναι χαρακτηριστικό το «θάψιμο» του ζητήματος της επίθεσης στο απεργιακό δικαίωμα, είναι ακόμα πιο χαρακτηριστική για τη συνέχεια η προκλητική επιχειρηματολογία με την οποία οι ίδιες δυνάμεις στη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ απέρριψαν την πρόταση της ΔΑΣ για νέα απεργία, επικαλούμενες τη... «συντηρητικοποίηση του κόσμου» και τη «μη ύπαρξη διαθέσεων», επιχειρώντας να φορτώσουν στις «διαθέσεις» των εργαζομένων τις δικές τους τεράστιες ευθύνες για την κατάσταση του εργατικού κινήματος!

Η αγωνιστική απάντηση στο νέο αντιλαϊκό πακέτο, οι κινητοποιήσεις που ετοιμάζουν τα ταξικά συνδικάτα αποτελούν συνέχεια της απεργίας στις 14 Δεκέμβρη, όπως αυτή με τη σειρά της αποτέλεσε συνέχεια των αγωνιστικών παρεμβάσεων του ταξικού εργατικού κινήματος όλο το προηγούμενο διάστημα. Αυτό που επιβεβαιώθηκε και στην πρόσφατη πανεργατική απεργία είναι ότι όπου η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων είχε συγκεκριμένη έκφραση στον κλάδο, σε χώρους δουλειάς, με προσπάθεια να αναδεικνύονται τα οξυμένα ζητήματα, να οργανώνονται αγώνες διεκδικητικοί, να μπαίνουν εργαζόμενοι στη δράση, υπήρχε και αυξημένη συμμετοχή στην απεργία και τις συγκεντρώσεις, καταγράφονται στοιχεία που αποτελούν παρακαταθήκη συνολικότερα για τη συνέχεια. Με οδηγό αυτήν την πείρα, οι ταξικές δυνάμεις προετοιμάζουν τη νέα απεργιακή απάντηση ενισχύοντας κάθε εστία αντίστασης, συμβάλλοντας στον πολλαπλασιασμό και τον συντονισμό τους, σε ενιαία αντιπαράθεση με την κυβέρνηση και την εργοδοσία ως τάξη.

Παντού, σε κάθε κλάδο και περιοχή, καταγράφονται θετικά παραδείγματα, στοιχεία που δείχνουν ότι οι υπαρκτές δυσκολίες στην οργάνωση της πάλης συνυπάρχουν με σημαντικές δυνατότητες.

Καταγράφονται χώροι με μεγάλα ποσοστά συμμετοχής στην απεργία, στη βάση ακριβώς μιας τέτοιας αγωνιστικής δράσης. Στις Κατασκευές, για παράδειγμα, η καθολική συμμετοχή των οικοδόμων στα μεγάλα εργοτάξια στην απεργία ήρθε σε συνέχεια των σημαντικών αγώνων για την υπογραφή εργοταξιακών Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις. Αντίστοιχα, στην ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή στην απεργία από τους εργαζόμενους στην εταιρεία «ΤΟΞΟΤΗΣ ΑΕ», στις εργολαβίες του ΔΕΔΔΗΕ στην Αττική, αποτυπώνεται η πείρα που έχουν συσσωρεύσει οι εργαζόμενοι από τους αγώνες τους τα τελευταία χρόνια, διεκδικώντας δεδουλευμένα, αλλά και μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, η ζωντανή πείρα τους από τις προσπάθειες χτυπήματος των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους, από τις δικαστικές αποφάσεις που έκριναν παράνομες τις απεργιακές τους κινητοποιήσεις. Σε ένα ακόμα παράδειγμα, η αποφασιστικότητα με την οποία δόθηκε η μάχη της απεργίας και της περιφρούρησης σε μονάδες της επιχείρησης «ΝΗΡΕΑΣ» στην Εύβοια, το γεγονός ότι κόντρα και στην προσπάθεια της εργοδοσίας να εκφοβίσει τους απεργούς, καλώντας την αστυνομία στο εργοστάσιο τροφών «ΚΕΓΚΟ», στην περιοχή της Ν. Αρτάκης, η παραγωγή νέκρωσε, αποτελούν συνέχεια στην αγωνιστική δράση που αναπτύσσουν οι εργαζόμενοι μαζί με το κλαδικό και το επιχειρησιακό σωματείο τους για την υπογραφή επιχειρησιακής Συλλογικής Σύμβασης.

Αντίστοιχα, στην Πάτρα, τα σωματεία που έδωσαν τη μάχη ενάντια στη νοθεία και τον εκφυλισμό στο Εργατικό Κέντρο, έδωσαν συνέχεια, οργάνωσαν με ζωντάνια και αποφασιστικότητα την πανεργατική απεργία και πέτυχαν να πραγματοποιήσουν μια μαζική απεργιακή συγκέντρωση.

Πολλοί είναι ακόμα οι χώροι όπου καταγράφεται έντονη, γενικευμένη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και αμοιβής, όπως, για παράδειγμα, στο Εμπόριο, που ακούγεται από όλο και περισσότερους εργαζόμενους το «δεν πάει άλλο» με την ασταμάτητη δουλειά, χωρίς ωράριο, Κυριακές και αργίες, με μισθούς - ψίχουλα. Αντίστοιχος γενικευμένος προβληματισμός έρχεται και από τους εργαζόμενους στα δημόσια νοσοκομεία, με τη μεγάλα επέκταση της «ευελιξίας», την εντατικοποίηση, τις τεράστιες ελλείψεις. Το ζήτημα για τα ταξικά συνδικάτα, μπροστά και στις κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών αλλά και για τη συνέχεια, είναι η ανάπτυξη πρωτοβουλιών ώστε αυτή η δυσαρέσκεια να μπολιαστεί, να βρει αγωνιστική διέξοδο στη δράση, στην άνοδο της οργάνωσης. Το παράδειγμα των δεκάδων αιτήσεων εγγραφής στο Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων που συμπληρώθηκαν από εργαζόμενους κατά τη διάρκεια των δύο πρόσφατων κινητοποιήσεων των ταξικών συνδικάτων στο εμπορικό κέντρο «McArthurGlen» είναι ενδεικτικό των δυνατοτήτων αλλά και των απαιτήσεων.

Η δουλειά που αναπτύσσουν τα ταξικά σωματεία, το ξεδίπλωμα παρεμβάσεων και αγωνιστικών πρωτοβουλιών που βοηθούν με κάθε τρόπο την ενημέρωση, την άνοδο της συμμετοχής των εργαζομένων, αποτελεί καθοριστικό στοιχείο για να δοθεί ισχυρή αγωνιστική απάντηση στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης, συνολικά για την υπόθεση της ανασύνταξης, για την είσοδο νέων δυνάμεων στη μάχη, για την αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών παντού.

Με μαχητικότητα και αποφασιστικότητα, χωρίς καμία καθυστέρηση, τα ταξικά συνδικάτα μπαίνουν μπροστά και σε αυτήν τη μάχη, για τη συνέχεια των αγώνων και τη νέα απεργία, απευθύνουν κάλεσμα στους εργαζόμενους να περάσουν στην αντεπίθεση, για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών τους, για να έρθει στο προσκήνιο η πάλη για τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες τους.