Σάββατο 16 Δεκέμβρη 2017 - Κυριακή 17 Δεκέμβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΥΓΕΙΑ
Οι εξελίξεις στην Υγεία και η απάντηση από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων

Από αγωνιστική παρέμβαση εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό»
Από αγωνιστική παρέμβαση εργαζομένων στον «Ευαγγελισμό»
Η επιδείνωση των όρων παροχής υπηρεσιών πρόληψης, θεραπείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στα λαϊκά στρώματα δεν είναι προσωρινή, λόγω της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Εχει μόνιμο χαρακτήρα, επειδή συνδέεται με την επιδίωξη του κεφαλαίου και του κράτους του να στοιχίζει πιο φτηνά το εμπόρευμα εργατική δύναμη, προκειμένου να τονωθούν η ανταγωνιστικότητα και η αναθέρμανση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Αυτή η πολιτική αποτυπώνεται με επιθετικό τρόπο στη συμφωνία της κυβέρνησης με τους «θεσμούς» για την τρίτη «αξιολόγηση» και στον κρατικό προϋπολογισμό για το 2018. Αυτό σημαίνει συναγερμό για το εργατικό - λαϊκό κίνημα, σχεδιασμό και κλιμάκωση της πάλης, με πολύμορφες πρωτοβουλίες, μετά και την απεργία της περασμένης Πέμπτης.

Τα μέτρα της κυβέρνησης ενισχύουν και εδραιώνουν την εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας, την ανταποδοτικότητα των παροχών και την ατομική ευθύνη των ασθενών. Ενισχύουν τα επιχειρηματικά κριτήρια λειτουργίας των δημόσιων Μονάδων Υγείας και τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στην Υγεία, επιδεινώνουν τους όρους δουλειάς και αμοιβής των εργαζόμενων υγειονομικών.

Το κράτος περιορίζει δραστικά τόσο τη χρηματοδότηση για τη λειτουργία, τη στελέχωση και τον εξοπλισμό των δημόσιων Μονάδων Υγείας, όσο και τις δωρεάν παροχές, οι οποίες είναι όλο και περισσότερο αναντίστοιχες με τις σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες. Αυτό προσδιορίζει η κυβερνητική προπαγάνδα για την εξασφάλιση ενός «βασικού πακέτου» υπηρεσιών Υγείας, ενιαίου για όλους.

Η κατεύθυνση των μέτρων - ανεξάρτητα από επιμέρους διαφοροποιήσεις - έχει τη στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων. Ο «εξορθολογισμός» των δαπανών, το «νοικοκύρεμα», η καταπολέμηση της «σπατάλης και της διαφθοράς», οι παροχές με βάση τις «πραγματικές ανάγκες», αποτελούν τον «Δούρειο Ιππο», για να εισάγουν στη λαϊκή συνείδηση ως «κανονικότητα» τις επιπλέον κρατικές και ασφαλιστικές περικοπές και τις επιπλέον πληρωμές σε φάρμακα, ιατρικές, εργαστηριακές και διαγνωστικές εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό κ.λπ.

Το γεγονός ότι όλα τα αστικά κόμματα υποστηρίζουν τη στρατηγική της ΕΕ για την Υγεία και το Φάρμακο, διαμορφώνει το έδαφος να εστιάζουν την αντιπαράθεσή τους στα ζητήματα της «ικανότητας», της «αποτελεσματικότητας», της ύπαρξης «σχεδιασμού», της «διαφάνειας», των «σκανδάλων» κ.λπ. Προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στα όρια μιας καλύτερης και πιο αποτελεσματικής διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής, με χαμήλωμα των απαιτήσεων στο ελάχιστο. Παρακάτω, παρουσιάζονται ορισμένες βασικές εξελίξεις και μέτρα που επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις που αναφέρονται πιο πάνω.

1. Για την υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων (χορήγηση ΑΜΚΑ)

Το μέτρο αυτό αποτελεί την προμετωπίδα της κυβερνητικής προπαγάνδας για να στηρίξει τον δήθεν φιλολαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής της. Οι ανασφάλιστοι, όμως, όπως και οι άποροι, δεν «πέσανε από τον ουρανό», ούτε είναι αποτέλεσμα «ακραίων καιρικών φαινομένων». Είναι το αντικειμενικό αποτέλεσμα της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης, που και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έχει «κορόνα στο κεφάλι της».

Από τη μια, με την πολιτική της υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων δημιουργεί ανέργους, εξαθλιωμένους και ανασφάλιστους και, από την άλλη, επιχειρεί να «εξαγνιστεί» στη λαϊκή συνείδηση, δίνοντας τη δυνατότητα στοιχειώδους κάλυψης των αναγκών των ανασφάλιστων χωρίς να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Ουσιαστικά, η «χοντρή» διαφορά ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και την προηγούμενη είναι ο τρόπος της πληρωμής για να έχουν υπηρεσίες Υγείας οι ανασφάλιστοι. Προηγούμενα έπρεπε να πληρώσουν ατομικά ο καθένας, ενώ τώρα η πληρωμή «μοιράζεται» σε όλους τους εργαζόμενους μέσω του ΕΟΠΥΥ. Και στις δυο περιπτώσεις ο κρατικός προϋπολογισμός δεν βάζει σχεδόν ούτε ευρώ.

Τα 100 εκατ. ευρώ, που προπαγανδίζει η κυβέρνηση ότι δίνει για τους ανασφάλιστους στον κρατικό προϋπολογισμό του 2018, δεν αποτελούν - έστω και μικρή - επιπλέον χρηματοδότηση για τις ανάγκες των ανασφάλιστων, αλλά το υπόλοιπο από τη δραστική περικοπή της χρηματοδότησης του ΕΟΠΥΥ από το κράτος. Επιπλέον, αυτό το ποσόν σε καμία περίπτωση δεν φτάνει να καλύψει τις ανάγκες των περίπου 1,5 εκατομμυρίων ανασφαλίστων.

Ενδεικτικά, με τα 67 ευρώ που αναλογούν σε κάθε ανασφάλιστο, καλύπτεται η δαπάνη των δύο εποχικών εμβολίων (γρίπη και πνευμονιόκοκκος). Για όλες τις άλλες ανάγκες πρόληψης, θεραπείας, αποκατάστασης, φαρμάκων, εμβολίων κ.λπ., η κυβέρνηση «κάνει την πάπια» για το πώς θα καλυφτούν. Προβάλλει τη δωρεάν παροχή Υγείας στους ανασφάλιστους, κρύβοντας ότι στη μεγάλη πλειοψηφία τους πληρώνουν όπως και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι συμμετοχή στις δαπάνες ή και εξολοκλήρου, σύμφωνα με τον κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ, με εξαίρεση μόνο όσους έχουν ατομικό εισόδημα έως 2.400 ευρώ το χρόνο.

2. Για τη χρηματοδότηση των νοσοκομείων - Κέντρων Υγείας

Για το 2018 προβλέπεται περαιτέρω μείωση από τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 363 εκατ. ευρώ, που προστίθεται στη μείωση κατά 22,5% του 2016. Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των δημόσιων Μονάδων Υγείας προβλέπεται τελικά να υπερκαλυφθεί από την αύξηση των πληρωμών του ΕΟΠΥΥ προς τις Μονάδες Υγείας λόγω αύξησης των εσόδων του. Αυτό κυρίως επιτυγχάνεται από τα αυξημένα έσοδα του ΕΟΠΥΥ λόγω της επιβολής ή αύξησης των εισφορών των συνταξιούχων στον κλάδο Υγείας, στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, που για το 2017 υπολογίζονταν σε 717 εκατομμύρια ευρώ. Ετσι εκφράζονται τα ματωμένα πλεονάσματα στο συγκεκριμένο τομέα.

Νέο στοιχείο αποτελεί η νομοθέτηση της δυνατότητας της Τοπικής Διοίκησης Α' και Β' βαθμού να χρηματοδοτούν τη δημιουργία Μονάδων Υγείας, τον εξοπλισμό τους, τη μισθοδοσία προσωπικού, την παροχή επιδομάτων σε χρήμα και σε είδος (π.χ. στέγαση), ως «κίνητρα», κυρίως σε γιατρούς των περιφερειακών - «άγονων» περιοχών. Στην ουσία, αυτό το μέτρο ανοίγει την προοπτική της επιβολής επιπλέον τοπικής φορολογίας στους κατοίκους, στο όνομα των αναγκών σε στελέχωση των Μονάδων Υγείας, σε εξοπλισμό κ.λπ.

Επιπλέον, ανοίγει το δρόμο της μεγαλύτερης διαφοροποίησης των Μονάδων Υγείας όσον αφορά την ανάπτυξη και τις υπηρεσίες τους ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα της Τοπικής Διοίκησης, αλλά και των κατοίκων να χρηματοδοτούν ή όχι τέτοιες ανάγκες.

Για παράδειγμα, η εξέλιξη που υπάρχει με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε άλλους επιχειρηματικούς ομίλους επιβεβαιώνει την παραπάνω εκτίμηση. Διότι η απόφαση της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας να χρηματοδοτήσει τις δημόσιες Μονάδες Υγείας της περιοχής στηρίχτηκε στο έσοδο από τον ειδικό φόρο που κατέβαλλε η ΔΕΗ και τον οποίο ο νέος ιδιοκτήτης - επιχειρηματίας το πιθανότερο είναι να καταργήσει.

3. Για τη δημόσια (κρατική και ασφαλιστική) φαρμακευτική δαπάνη

Για το 2018 παραμένει στα 1,94 δισ. ευρώ, όπως και τα δυο προηγούμενα χρόνια. Στο ποσό αυτό έχουν συμπεριληφθεί οι δαπάνες για τα εμβόλια (πριν υπήρχε ξεχωριστό κονδύλι) και οι δαπάνες για την κάλυψη των ανασφάλιστων σε φάρμακα. Η περικοπή και τα «πλαφόν» της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης έχουν οδηγήσει στην εκτίναξη των πληρωμών των ασθενών (μεσοσταθμικά από το 9%, έχει ανέβει σε περίπου 30%), υπολογίζοντας μόνο τα φάρμακα της «θετικής λίστας», δηλαδή αυτά που συνταγογραφούνται και ο ΕΟΠΥΥ συμμετέχει στην αποζημίωσή τους.

Στην πράξη, η συμμετοχή των ασθενών όπως την ξέρουμε (0% - 10% - 25%) στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ισχύει. Εργαλείο γι' αυτό είναι η καθιέρωση της λεγόμενης «ασφαλιστικής τιμής», με βάση την οποία υπολογίζονται τα ποσοστά συμμετοχής του ΕΟΠΥΥ και η οποία είναι μικρότερη της λιανικής τιμής των φαρμάκων. Τη διαφορά μεταξύ ασφαλιστικής και λιανικής τιμής την πληρώνουν οι ασθενείς, όπως επίσης και το 1 ευρώ ανά συνταγή, όπου τελικά η συμμετοχή του ασθενή, από το 25%, μπορεί να φτάσει ακόμα και στο 80%!

Στα παραπάνω πρέπει να υπολογιστούν τα φάρμακα της λεγόμενης «αρνητικής λίστας» (συνταγογραφούνται, αλλά δεν αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ), τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ), που η τιμή τους πρόσφατα «απελευθερώθηκε» και πληρώνονται 100% από τους ασθενείς, καθώς και τα 10 ευρώ που έχει γίνει καθεστώς να πληρώνουν οι ασθενείς για τη συνταγογράφηση στους γιατρούς (θεωρούν ότι είναι εκτός των «δωρεάν επισκέψεων»). Με όλα αυτά, κατέληξε το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία να πληρώνουν κατά 57,7% λιγότερα, ενώ οι ασφαλισμένοι να πληρώνουν σε συμμετοχή κατά 43,1% περισσότερα σε σχέση με το 2009.

4. Για τη στελέχωση των δημόσιων Μονάδων Υγείας

Η κυβέρνηση συχνά προπαγανδίζει για προσλήψεις που γίνονται ή πρόκειται να γίνουν και ότι αυτές αποτελούν απόδειξη για «αντιστροφή της άσχημης κατάστασης στο δημόσιο σύστημα», της «μεροληπτικής πολιτικής της υπέρ της στήριξης των δημόσιων νοσοκομείων και των μονάδων στην ΠΦΥ». Πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για μια «εικονική πραγματικότητα».

Οι προσλήψεις με μόνιμη σχέση εργασίας είναι ελάχιστες, ενώ το μεγαλύτερο μέρος των όποιων προσλήψεων αφορά προσωρινά εργαζόμενους (επικουρικοί, δελτίο παροχής υπηρεσιών, ατομικές συμβάσεις), οι οποίοι στην ουσία δεν προστίθενται στο προσωπικό που υπάρχει, αλλά αντικαθιστούν αυτούς των οποίων λήγει η σύμβαση. Αυτού του τύπου οι «προσλήψεις» επεκτείνονται και μαζί με την πρόσφατη κατάργηση του σταθερού ημερήσιου - εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, καταρχάς στους γιατρούς, διαμορφώνουν ακόμα πιο φτηνούς υγειονομικούς για το κράτος. Ταυτόχρονα, στόχος είναι, με τον ίδιο ή και λιγότερο αριθμό υγειονομικών, να βγαίνει περισσότερη δουλειά, όπως ταιριάζει στον επιχειρηματικό χαρακτήρα λειτουργίας των δημόσιων Μονάδων Υγείας.

Το αποτέλεσμα είναι να παραμένουν οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό προσωπικό σχεδόν όλων των ειδικοτήτων - ιδιαίτερα στις περιφερειακές Μονάδες Υγείας - σε νοσηλευτικό και άλλο προσωπικό, με τα γνωστά αποτελέσματα, τόσο στις συνθήκες δουλειάς των υγειονομικών, όσο και στους ασθενείς (μακρόχρονα ραντεβού, λίστες χειρουργείων, λίστες για θεραπείες, διαγνωστικές εξετάσεις κ.λπ.). Σε ένα βαθμό ακυρώνει τη δυνατότητα σε ένα σημαντικό μέρος των ασθενών να αξιοποιεί τις δημόσιες Μονάδες Υγείας δωρεάν, για ό,τι προβλέπει έστω ο κανονισμός παροχών του ΕΟΠΥΥ. Πολλοί εξαναγκάζονται σε «εσωτερική μετανάστευση» για αναζήτηση δημόσιας Μονάδας Υγείας, ή εξαναγκάζονται να πηγαίνουν στον ιδιωτικό τομέα, πληρώνοντας επιπλέον ποσά.

Στη συμφωνία για την τρίτη «αξιολόγηση» προβλέπεται η «αξιολόγηση» της δυνατότητας των δημόσιων Μονάδων Υγείας στην παροχή υπηρεσιών. Οχι από την πλευρά των μέτρων που απαιτούνται για να ανταποκριθούν στις ανάγκες εκεί που έχουν ελλείψεις, αλλά - όπως αναφέρει - για να ανατεθούν στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα της Υγείας.

5. Για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας

Η μεταρρύθμιση στην ΠΦΥ που προώθησε η κυβέρνηση, εντάσσεται στη γενικότερη πολιτική της, προκειμένου να μειωθούν παραπέρα οι κρατικές και ασφαλιστικές δαπάνες για την ανάπτυξη, στελέχωση και τις παροχές των δημόσιων μονάδων ΠΦΥ. Η ίδια η ΕΕ, το ΔΝΤ, οι κυβερνήσεις, επιστημονικοί σύλλογοι και εταιρείες, αστοί επιστήμονες με αντικείμενο τα οικονομικά της Υγείας, έχουν κοινή θέση ότι από την ΠΦΥ εξαρτάται η μείωση των κρατικών και ασφαλιστικών δαπανών αποκατάστασης της υγείας για το λαό.

Στη βάση αυτή, η κυβέρνηση αλλάζει τον τρόπο που θα γίνεται «η αγορά υπηρεσιών Υγείας» μέσω του οικογενειακού γιατρού, προκειμένου, όπως λένε, να περιοριστεί το «κόστος» που προκαλεί στο σύστημα ο ασφαλισμένος. Ο οικογενειακός γιατρός «θα ενεργεί ως φύλακας (gatekeeper) που θα είναι υπεύθυνος για παραπομπές σε ειδικούς», ορίζει η συμφωνία για την τρίτη «αξιολόγηση». Δηλαδή, θα λειτουργεί σαν «κόφτης», ώστε πρακτικά να διασφαλίζει - και μάλιστα έναντι ποινής - ότι αυτά που θα «στοιχίζει» ο ασφαλισμένος στα ασφαλιστικά ταμεία, δεν θα υπερβαίνουν το όριο των πετσοκομμένων προϋπολογισμών.

Η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι οι Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤοΜΥ) αποτελούν επιπλέον ενίσχυση της δημόσιας ΠΦΥ. Αυτό θα ίσχυε εάν αποτελούσαν αποκεντρωμένες μονάδες ενός αναπτυγμένου κρατικού συστήματος ΠΦΥ, με επαρκή σε αριθμό, σε στελέχωση και εξοπλισμό κρατικών Κέντρων Υγείας, που θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες της πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης, εξειδικευμένα κατά φύλο, ηλικία, πάθηση, έγκαιρα και αποτελεσματικά κοντά στον τόπο κατοικίας, σπουδών, άθλησης, εργασίας κ.λπ. Κάτι τέτοιο, όμως, όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά αντίθετα ενισχύεται ο χαρακτήρας του δημόσιου «συστήματος» ΠΦΥ ως καρικατούρα και υποκατάστατο, που θα καλύπτει υποτυπωδώς το 30% του πληθυσμού, σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες.

Με βάση τον αριθμό και τη σύνθεση αυτών των Τοπικών Ομάδων, μόνο σαν αστείο ακούγεται ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι θα παρέχουν υπηρεσίες Πρόληψης, προαγωγής της υγείας στην οικογένεια, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στους χρόνιους πάσχοντες, την προγραμματισμένη φροντίδα ενηλίκων και παιδιών, κατ' οίκον νοσηλεία, εκτίμηση ψυχικών νόσων, αντιμετώπιση οξέων προβλημάτων υγείας, καταγραφή επιδημιολογικών στοιχείων και πολλά άλλα, που αναφέρονται στο νόμο για τη μεταρρύθμιση της ΠΦΥ.

Τα Κέντρα Υγείας που διακηρύσσει ότι θα δημιουργήσει, δεν είναι τίποτα άλλο από τα σημερινά ΠΕΔΥ, στα οποία απλά αλλάζει την ταμπέλα. Στην ουσία, παραμένει και ενισχύεται ένα συνονθύλευμα μονάδων του εμπορευματοποιημένου δημόσιου και του ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα, των αυτοαπασχολούμενων, των ΜΚΟ, των δήμων κ.λπ. Αυτό το συνονθύλευμα - όχι τυχαία - το ονομάζει «Δίκτυο ΠΦΥ», αφού καμία σχέση έχει ούτε με «ενιαίο», ούτε με «σύστημα», ούτε εκπληρώνει τη βασική κατεύθυνση ενός Πρωτοβάθμιου Συστήματος Υγείας, που είναι η Πρόληψη, και πολύ περισσότερο αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν, όπως θα έπρεπε να είναι.

Το πρόσφατο παράδειγμα με την επιδημία της ιλαράς, που ουσιαστικά έπρεπε οι ίδιες οι οικογένειες να «διαπιστώσουν» αν εντάσσονταν στις ομάδες πληθυσμού που χρειάζονταν να εμβολιαστούν ή όχι, είναι ο καθρέφτης ενός συστήματος Υγείας που στηρίζεται στην «ατομικότητα» και όχι στην ουσιαστική κρατική ευθύνη για το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την εξατομικευμένη υλοποίηση προγραμμάτων και υπηρεσιών Υγείας. Ενα σύστημα στο οποίο η κρατική ευθύνη περιορίζεται στις διαπιστώσεις, στις εκτιμήσεις και στις «συμβουλές», ώστε ατομικά ο καθένας να αναζητήσει λύσεις.

Το πλαίσιο πάλης σε Υγεία - Φάρμακο

Η οργάνωση της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος και η ιδιαίτερη συμβολή των υγειονομικών για τη διεκδίκηση και την απόσπαση λύσεων για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, την πρόληψη, την ανάκτηση των απωλειών που έχουν οι λαϊκές οικογένειες λόγω των περικοπών και των «πλαφόν» στις παροχές, αποτελεί προτεραιότητα. Ομως αυτό δεν φτάνει. Απαιτείται να ισχυροποιηθούν η πολιτικοποίηση της συνδικαλιστικής και μαζικής δράσης, η ανάδειξη της αιτίας των προβλημάτων, οι όροι και οι προϋποθέσεις για την οριστική λύση τους.

Ο αγώνας για τα ζητήματα της λαϊκής υγείας οφείλει να εντάσσεται και να κερδίζει νέες μαχητικές δυνάμεις στην προοπτική του λαϊκού δρόμου ανάπτυξης. Να συνειδητοποιείται η ανωτερότητα του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας από την εργατική εξουσία, που μπορεί να κατοχυρώσει καθολικά ένα σύγχρονο, δωρεάν, αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας και έναν κρατικό φορέα έρευνας, παραγωγής και δωρεάν διάθεσης φαρμάκων, εμβολίων κ.λπ. Σε ένα σύστημα που η λαϊκή υγεία δεν αποτελεί «κόστος», αλλά δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό.

Το περιεχόμενο των διεκδικήσεων αφορά όλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους και ανεξάρτητα από το είδος και τη σχέση εργασίας, το ύψος του μισθού, της ανεργίας, της καταγωγής κ.λπ. Αντιπαλεύουμε την ταύτιση των «πραγματικών αναγκών» με το επίπεδο της εξαθλίωσης, που συστηματικά προωθεί η κυβέρνηση για όλα τα ζητήματα που αφορούν τη λαϊκή οικογένεια. Διότι αυτό αναπαράγει την αντίληψη των «ελάχιστων απαιτήσεων», της παραίτησης από τη διεκδίκηση μέτρων στην κατεύθυνση κάλυψης των σύγχρονων αναγκών, με τις δυνατότητες που διαμορφώνουν η παραγωγικότητα, η επιστημονική γνώση και η τεχνολογία.

Οξύνουμε την αντιπαράθεση με την κυβερνητική - ευρωενωσιακή πολιτική ανάθεσης μέρους των υπηρεσιών Υγείας στον τρίτο τομέα της οικονομίας, στους κοινωνικούς συνεταιρισμούς, στις ΜΚΟ, στη «φιλανθρωπία» και τον «εθελοντισμό».

Στην παραπάνω κατεύθυνση διεκδικούμε:

  • Να αναπτυχθεί η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, σε πανελλαδικό επίπεδο, με χρηματοδότηση από το κράτος, με Κέντρα Υγείας, αποκεντρωμένα ιατρεία και κινητές μονάδες χωρίς καμία εμπλοκή - συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, των ΜΚΟ, των «κοινωνικών συνεταιρισμών» κ.λπ. Απαιτούμε την πλήρη στελέχωση με όλες τις ειδικότητες γιατρών, οδοντιάτρων, νοσηλευτών, μαιών, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, επισκεπτών υγείας, φυσικοθεραπευτών και άλλων υγειονομικών. Με σύγχρονο εξοπλισμό, διαγνωστικά εργαστήρια, οδοντιατρεία, φυσικοθεραπευτήρια, φαρμακεία κ.λπ. Το κριτήριο της ανάπτυξης πρέπει να είναι η πλήρης κάλυψη όλων των αναγκών σε υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση) έγκαιρα και κοντά στον τόπο κατοικίας, εργασίας, σπουδών κ.λπ. όλο το 24ωρο. Με ανάπτυξη και παροχή υπηρεσιών που να ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες συνθήκες κάθε περιοχής (κοινωνική σύνθεση, βιομηχανικές - αγροτικές περιοχές, παιδικός πληθυσμός, πρόσφυγες - μετανάστες, τουριστικές περιοχές κ.λπ.) και στις ιδιαίτερες ανάγκες τμημάτων του πληθυσμού, όπως γυναίκες, ΑμεΑ, ηλικιωμένοι. Κέντρα Υγείας που διασυνδέονται με τον τόπο κατοικίας, την οικογένεια, τα σχολεία και τις σχολές, τους τόπους δουλειάς, τους τόπους άθλησης, τα γηροκομεία, άλλα ιδρύματα που τυχόν υπάρχουν. Στο πλαίσιο αυτής της ανάπτυξης, μπορεί να έχει ουσιαστικό και όχι περιορισμένο ρόλο ο οικογενειακός γιατρός. Προτάσσουμε τον προσανατολισμό στις υπηρεσίες Πρόληψης, που σημαίνει ότι απευθύνεται πριν απ' όλα στους υγιείς. Την ανάπτυξη υπηρεσιών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου, μέτρων για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία. Το Κέντρο Υγείας πρέπει να αποτελεί ένα επιτελείο συνεργαζόμενων υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που θα μελετά, θα καταγράφει, θα σχεδιάζει και θα εφαρμόζει προγράμματα και υπηρεσίες που αφορούν το σύνολο του πληθυσμού, ομάδες του πληθυσμού και εξατομικευμένα. Το Κέντρο Υγείας έχει πλήρη καταγραφή στην περιοχή ευθύνης του τον βρεφικό και παιδικό πληθυσμό, τους χρονίως πάσχοντες και το είδος της πάθησης, τα ΑμεΑ, τους ηλικιωμένους, τους ψυχικά πάσχοντες, τις εγκύους, τις λεχώνες κ.λπ. Εχοντας την πλήρη καταγραφή με τη βοήθεια των τεχνολογικών μέσων που υπάρχουν σήμερα, μπορεί να πραγματοποιηθεί η προγραμματισμένη και σχεδιασμένη παρέμβαση ανάλογα με τις ανάγκες (π.χ. εξασφάλιση πλήρους εμβολιασμού των παιδιών, στοχευμένη παρέμβαση σε ομάδες πληθυσμού όπως μοναχικοί ηλικιωμένοι, σε περιπτώσεις ειδικών συνθηκών κ.λπ.). Ο ενιαίος χαρακτήρας της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, των άμεσα συνεργαζόμενων τμημάτων και υπηρεσιών της στο πλαίσιο του κρατικού Κέντρου Υγείας, είναι προϋπόθεση για την εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων πρόληψης, θεραπείας και αποκατάστασης. Επιπλέον να συγκεντρώνεται και να διαχέεται η νέα γνώση που συγκεντρώνεται σε όλους τους επιστήμονες, προκειμένου να αξιοποιείται κατάλληλα.
  • Την πλήρη κρατική χρηματοδότηση των δημόσιων Μονάδων Υγείας με αντίστοιχη αύξηση των κονδυλίων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να παρέχονται από το κράτος δωρεάν όλες οι εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό, φάρμακα, χωρίς πληρωμές, συμμετοχές, χωρίς πλαφόν και περικοπές, σύμφωνα με τις ανάγκες και με αποκλειστικά επιστημονικά κριτήρια. Να καταργηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές στον κλάδο Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ σε όλες τις υπηρεσίες Υγείας και στα φάρμακα. Θέτουμε παντού την κατάργηση της συμμετοχής στις πληρωμές των ασθενών που εξαναγκάζονται να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα και στους αυτοαπασχολούμενους, για διαγνωστικές και ιατρικές εξετάσεις, θεραπείες, νοσηλεία, οδοντοθεραπείες, φυσικοθεραπείες, υπηρεσίες Ειδικής Αγωγής, συνταγογράφηση φαρμάκων κ.λπ.
  • Την καθολική, πλήρη και απολύτως δωρεάν χορήγηση όλων των φαρμάκων και εμβολίων, όλων των νέων «καινοτόμων» φαρμάκων με αυστηρά και μόνο επιστημονικά κριτήρια. Την κατάργηση των διάφορων λιστών των φαρμάκων («αρνητική λίστα», ΜΗΣΥΦΑ, ΓΕΔΙΦΑ), της λεγόμενης «ασφαλιστικής τιμής», του χαρατσιού του 1 ευρώ ανά συνταγή, των διάφορων «πλαφόν». Ολα τα φάρμακα να χορηγούνται και να αποζημιώνονται με κρατική χρηματοδότηση. Στους ασθενείς με σοβαρά νοσήματα (καρκινοπαθείς, σπάνιες και εκφυλιστικές παθήσεις) να χορηγούνται δωρεάν τα φάρμακα με ευθύνη της δημόσιας μονάδας που τους παρακολουθεί και τους περιθάλπει και με αποστολή στον τόπο κατοικίας όπου απαιτείται. Την επαρκή και δωρεάν χορήγηση υγειονομικού υλικού, ειδικής διατροφής, υλικών για τον έλεγχο χρονίως πασχόντων (διαβητικοί κ.λπ.).
  • Ικανό αριθμό προσλήψεων γιατρών όλων των ειδικοτήτων, νοσηλευτών, μαιών, τεχνολόγων και άλλων υγειονομικών με μόνιμη, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης σχέση εργασίας για την πλήρη κάλυψη των αναγκών στα νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας και στις αποκεντρωμένες μονάδες τους (Περιφερειακά Ιατρεία).

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ