Ο τριετής «Κύκλος Μάνος Χατζιδάκις» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής συνεχίζεται με την παρουσίαση σπουδαίων πιανιστικών έργων του μεγάλου Ελληνα συνθέτη στις 2 και 3 Δεκέβρη, στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα «Σταύρος Νιάρχος».

Για πρώτη φορά θα παρουσιαστούν στο κοινό τα ανέκδοτα έργα «Ρώμη 1970» και «Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο». Τα έργα θα ερμηνεύσουν δύο διακεκριμένοι πιανίστες της νέας γενιάς, ο Στέφανος Θωμόπουλος και ο Θοδωρής Τζοβανάκης.

Στις 2 Δεκέμβρη, θα παρουσιαστούν τα έργα: Ιονική σουίτα, Ρώμη 1970, Για μια μικρή λευκή αχιβάδα, Ερημιά, Το καταραμένο φίδι. Στις 3 Δεκέμβρη, θα παρουσιαστούν τα έργα: Για μια μικρή λευκή αχιβάδα, Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο, Ρυθμολογία, Εξι λαϊκές ζωγραφιές, Το καταραμένο φίδι.

Ρώμη 1970 / Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο: Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε για τα ανέκδοτα «Ρώμη 1970» και «Πέντε αυτοσχεδιασμοί για πιάνο», στα οποία ο συνθέτης φέρεται να ακολουθεί με συνέπεια τη λογική μιας ιδιόμορφης σουίτας που αναπτύσσεται σε ένα μουσικό συνεχές και να ξετυλίγει τις μεγάλες του αρετές στον αυτοσχεδιασμό (Μουσικολόγος Γιώργος Κοκκώνης, από το πρόγραμμα της παράστασης).

Ιονική Σουίτα: Η παρτιτούρα του έργου βρέθηκε λίγο πριν το θάνατο του συνθέτη. Πιθανολογείται ότι γράφτηκε για τους μεγάλους Ιόνιους ποιητές, τον Ανδρέα Κάλβο και τον Διονύσιο Σολωμό. Το έργο ανέβηκε και με τη μορφή μπαλέτου από το Ελληνικό Χορόδραμα το 1960, σε χορογραφία Ρένας Καμπαλλάδου - Ανδρέα Πέρη και κοστούμια Νίκου Νικολάου.

Για μια μικρή λευκή αχιβάδα: Η αχιβάδα είναι ένα αντιρομαντικό, τουλάχιστον με την έννοια που δίναν στη λέξη ο Copland και ο Prokofiev μες απ' τη μουσική τους. Κάθε ερμηνευτική υπερβολή και ρυθμική αυθαιρεσία γελοιοποιεί τον ερμηνευτή και εξαφανίζει τη μουσική ουσία του έργου (Μ. Χ.)

Εξι λαϊκές ζωγραφιές: Οι «Εξι λαϊκές ζωγραφιές» είναι έξι χοροί που βασίζονται πάνω σε έξι γνωστά λαϊκά τραγούδια.

Το καταραμένο φίδι: Το έργο αυτό είναι προσπάθεια χορευτικής ερμηνείας μιας γνωστής ιστορίας από το Θέατρο του Καραγκιόζη. Ανέβηκε για πρώτη φορά από το Ελληνικό Χορόδραμα της Ραλλούς Μάνου το Μάρτη του 1953 στο θέατρο «Ρεξ».

Ερημιά: Στην Ερημιά υπάρχει ένας ήρωας κι έχει μέσα του συγκεντρωμένη όλη εκείνη τη σκληρή πολλές φορές κι απρόσιτη ευαισθησία ενός νεαρού παιδιού. Το θέμα ολοκληρώνεται μες απ' τη χωριστή προσπάθεια τριών προσώπων να τον πλησιάσουν, της μάνας του, του κοριτσιού του και του φίλου του. Ο ήρωάς μου δεν κατέχεται από έναν απροσδιόριστο καημό. Εχει κάθε φορά την τραγική διαπίστωση της Ερημιάς του (Μ. X.)

Ρυθμολογία: Η «Ρυθμολογία» είναι ένα παιχνίδι τρόπων και ρυθμών. Κι όσο προχωρούσα στο σχεδίασμα του έργου, σκεφτόμουν τον ποιητή Σεφέρη (...) Μα η Ρυθμολογία δε γράφτηκε για να τον θρηνήσει. Γράφτηκε για έναν ζωντανό Σεφέρη, που εξακολουθεί να ζει μαζί μας. Για τον ποιητή Σεφέρη που είχε τη δύναμη να μιλά, όταν μιλούσε, απλά, βαθιά κι ελληνικά (Μ. Χ. Νέα Υόρκη, Δεκέμβρης 1971).