Τρομοκρατία είναι η μέθοδος ή ο τρόπος επιβολής με σωματική, ψυχολογική βία ή οικονομική, πολιτική, θρησκευτική, για την επίτευξη στόχου, συνήθως πολιτικού.

Είναι η συστηματική χρήση εκφοβισμού, κατά λαών, κυβερνήσεων, κοινωνικών, πολιτικών, θρησκευτικών ομάδων ή ατόμων για την επίτευξη στόχων οικονομικών και πολιτικών. Είναι ακόμη πράξη αγανακτήσεως και οργής για την ανατροπή των κατεστημένων πολιτικών που δικαιολογούνται πολιτικά και δικαιώνονται ηθικά ως «η γλώσσα της έσχατης ανάγκης».

Η αναδρομή στο πρόσφατο απώτερο παρελθόν μας δείχνει ότι τρομοκρατικές πράξεις έγιναν τόσο για να διατηρηθούν οι εξουσίες και τα κατεστημένα όσο και να ανατραπούν.

Είναι, όμως, ξεκάθαρο ότι οι πιο επώδυνες για τον άνθρωπο και τις αξίες του, οι πιο σατανικές και προβοκατόρικες πράξεις, έγιναν από τις αντιλαϊκές και αντιδημοκρατικές εξουσίες. Αυτό επιβεβαιώνεται και από τα γεγονότα των τελευταίων χρόνων.

Αναφέρω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Το κτηνώδες εμπάργκο σε Κούβα, Ιράκ κλπ. που επιβάλλεται από τις ΗΠΑ, και το παραπαίδι τους, την Ενωμένη Ευρώπη, είναι σαφέστατη τρομοκρατική πράξη. Τα θανατηφόρα θύματα ή βάσανα πολλών μορφών των λαών των χωρών αυτών είναι πολλαπλάσια και τα εγκλήματα πιο φρικτά από αυτά της Ν. Υόρκης.

Ο πόλεμος κατά των λαών της ΟΔ της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ, που έγινε με αεροπλάνα, πυραύλους... με υψηλή τεχνολογία, απρόκλητα και χωρίς να μπορούν να αμυνθούν οι λαοί αυτών, είναι πράξεις κατ' εξοχήν τρομοκρατικές. Σκοτώθηκαν χιλιάδες πολίτες. Καταστράφηκαν η οικονομία, τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τα εργοστάσια, τα πάντα. Μολύνθηκε το περιβάλλον.

Η βοήθεια, κυρίως στρατιωτική, των ΗΠΑ, να ανατραπούν οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις της Ελλάδας, της Χιλής κλπ, και στη συνέχεια να στηρίξουν τις δικτατορικές κυβερνήσεις και τους δικτάτορες, είναι εξ ορισμού πράξεις τρομοκρατικές. Επίσης είναι τρομοκρατικές οι πολιτικές και οι στρατιωτικές επεμβάσεις των ΗΠΑ σε ανεξάρτητες χώρες.

Η πρόσφατη διακήρυξη του προέδρου των ΗΠΑ κ. Μπους ότι «όσοι δεν είναι με εμάς είναι με τους τρομοκράτες», είναι κατ' εξοχήν τρομοκρατική.

Η απαγόρευση από τις ΗΠΑ ή άλλες χώρες να εγκατασταθούν οι πύραυλοι «S300» στην Κύπρο και στην Κρήτη είναι σαφέστατα πράξη τρομοκρατική.

Η δημιουργία της νοοτροπίας, της επιβολής, θα έλεγα, από τις ΗΠΑ στη χώρα μας, αλλά και σε πολλές άλλες, ότι δεν μπορούμε να μην υιοθετούμε τις αμερικανικές θέσεις και να ακολουθούμε τις ίδιες πολιτικές, είναι ουσιαστικά πράξη τρομοκρατική.

Η επίθεση στη Ν. Υόρκη μπορεί να θεωρηθεί και ως «η γλώσσα της έσχατης ανάγκης», που χρησιμοποιούν οι καταδιωγμένοι και οι καταπιεσμένοι, όταν κάθε άλλη γλώσσα που προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.

Οι άφρονες εξουσιαστές, οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ, των κρατών - μελών της ΕΕ και άλλων χωρών, φαίνεται ότι δεν ακούν και δε βλέπουν τους λαούς που υποφέρουν. Επιδιώκουν να επιβάλλουν τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση - αμερικανοποίηση, που οδηγεί σε μεγαλύτερες ανισότητες μεταξύ των ατόμων και των λαών. Η πολιτική της νέας τάξης πραγμάτων θα εξαθλιώσει ακόμη περισσότερο τους λαούς, γιατί δίνει τη δυνατότητα για μεγαλύτερη εκμετάλλευση των αδύνατων ανθρώπων και λαών.

Η «τρομοκρατία» δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα. Συνήθως τα περιπλέκει και τα κάνει χειρότερα. Η λύση είναι η αφύπνιση των ατόμων και των λαών και η δημιουργία δημοκρατικής συνείδησης, με κατεύθυνση την ισοκατανομή των εξουσιών και πόρων μεταξύ ατόμων και λαών.

Το καπιταλιστικό σύστημα διακυβέρνησης έχει αποτύχει και γι' αυτό να αντικατασταθεί. Η σοσιαλδημοκρατία στην ουσία θέλει έναν «περιορισμένο - μικρό» καπιταλισμό. Επιδιώκει τη διαδοχή του καπιταλισμού, αλλά δεν κάνει τίποτε για την κατάργησή του. Αντίθετα κάνει ό,τι είναι δυνατό, κατά του κομμουνισμού.

Οι περισσότεροι άνθρωποι και λαοί, στη δεκαετία που έρχεται, πιστεύω ότι θα απαντήσουν στο ιστορικό δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Οι απλοί άνθρωποι απεχθάνονται την τρομοκρατία. Οι εξουσιαστές και οι εκμεταλλευτές τη χρησιμοποιούν και είναι οι πραγματικοί ηθικοί αυτουργοί.