ΒΗΡΥΤΟΣ - ΡΙΑΝΤ - ΤΕΧΕΡΑΝΗ.--

Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο Σαουδάραβας υπουργός Υποθέσεων Περσικού Κόλπου, Ταμέρ αλ-Σαμπχάν, που δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο «Al-Arabiya» ότι οι «επιθετικές» ενέργειες της «Χεζμπολάχ» «θεωρούνται ενέργειες κήρυξης πολέμου κατά της Σαουδικής Αραβίας από τον Λίβανο και από το Λιβανέζικο Κόμμα του Διαβόλου». Επιπλέον δήλωσε ότι η λιβανέζικη κυβέρνηση «θα αντιμετωπιστεί ως κυβέρνηση που κηρύσσει τον πόλεμο στη Σαουδική Αραβία».

Μπροστά σε αυτές τις σοβαρές κατηγορίες, ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών, Μοχάμεντ Τζαβάντ Ζαρίφ, απάντησε ότι οι επιθετικοί πόλεμοι της Σαουδικής Αραβίας και ο εκφοβισμός που ασκεί στην ευρύτερη περιφέρεια «απειλούν τη Μέση Ανατολή». Επιπλέον, ο σύμβουλος Διεθνών Υποθέσεων του ανώτατου Ιρανού σιίτη ιερωμένου, Αλί Χαμενεΐ, Αλί Ακμπαρ Βελαγιατί, μετέβη χτες στη Δαμασκό και μετά τη συνάντησή του με τον Σύρο πρωθυπουργό, Ιμάντ Χαμίς, κάλεσε την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας να σκεφθεί τα συμφέροντα της χώρας της «και να μην κολλήσει σε κρίσεις δικής της κατασκευής». Κατηγόρησε επίσης τη σαουδαραβική μοναρχία ότι σχεδιάζει πλεκτάνες «σε κάθε γωνιά του αραβικού κόσμου καθημερινά» και ότι στο τέλος «θα προκαλέσει την απομόνωση της χώρας από τον μουσουλμανικό και τον αραβικό κόσμο».

Οι τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις, που δυναμιτίζουν επικίνδυνα την πολιτική σκηνή στον Λίβανο (ακριβώς έναν χρόνο μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης Χαρίρι και την ορκωμοσία του Προέδρου της χώρας, Μισέλ Αούν), δείχνουν μεταξύ άλλων πως η επιλογή της κυβέρνησης του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να σκληρύνει τη στάση της απέναντι στο Ιράν, προκειμένου να επαναδιαπραγματευτεί καλύτερα τα συμφέροντα των μονοπωλίων που τον στηρίζουν, έχει ανοίξει επικίνδυνα την «όρεξη» της στενής συμμάχου του Σαουδικής Αραβίας για κλιμάκωση της κόντρας με την Τεχεράνη. Η κόντρα αυτή γίνεται στο πλαίσιο της περιφερειακής γεωπολιτικής αναμέτρησής τους στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής με φόντο την επίθεση της Σαουδικής Αραβίας στη φτωχότερη χώρα της Αραβικής Χερσονήσου, Υεμένη, από το Μάρτη του 2015, που έχει εγκλωβίσει προς το παρόν τη σαουδαραβική μοναρχία σε μία περιπέτεια χωρίς φανερή διέξοδο. Γίνεται επίσης με φόντο την αποτυχημένη έως τώρα προσπάθεια της Σαουδικής Αραβίας, και γειτονικών συμμάχων της, όπως το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, να απομονώσουν (από τις αρχές του περασμένου Ιούνη) το Κατάρ, όταν αυτό επέλεξε να προωθήσει τις σχέσεις του με το Ιράν για να προωθήσει την εκμετάλλευση των τεράστιων υποθαλάσσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου «South Pars/North Dome» στον Περσικό Κόλπο.

Πολλοί ξένοι πολιτικοί παρατηρητές διαπιστώνουν ότι, σε αντίθεση με τις δυσκολίες που συναντούν οι ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις και οι πολιτικές της σαουδαραβικής μοναρχίας, ιδιαίτερα μετά την ισχυροποίηση του 32χρονου νυν υπουργού Αμυνας και διάδοχου πρίγκιπα στο θρόνο, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, το Ιράν και η σύμμαχός της λιβανέζικη σιιτική οργάνωση «Χεζμπολάχ» πέτυχαν να συμβάλουν (μαζί με τη Ρωσία) στη διατήρηση του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, στην εξουσία έξι χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, το 2011. Το Ιράν επίσης συνεχίζει την προώθηση της επιρροής του στο Ιράκ αυξάνοντας σημαντικά τη συνεργασία με την κυβέρνηση του σιίτη πρωθυπουργού, Χάιντερ αλ Αμπάντι, και τις σιιτικές πολιτοφυλακές, που πολέμησαν στο πλευρό του ιρακινού στρατού ενάντια στους σουνίτες τζιχαντιστές του «Ισλαμικού Κράτους».

Η κόντρα Τεχεράνης - Ριάντ δεν περιορίζεται πλέον μόνο στη Συρία, στην Υεμένη, στο Ιράκ αλλά επεκτείνεται και στο Λίβανο, μετά την απόφαση του σουνίτη πρωθυπουργού, Σαάντ Χαρίρι, να παραιτηθεί (το περασμένο Σάββατο) καταγγέλλοντας από το έδαφος της Σ. Αραβίας (που στηρίζει τον ίδιο και την πάμπλουτη οικογένειά του απλόχερα εδώ και περίπου μισό αιώνα) ιρανικό σχέδιο δολοφονίας του και να μεταβεί χτες στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η παραίτηση Χαρίρι, που δεν έχει γίνει ακόμη δεκτή από τον Λιβανέζο Πρόεδρο, Μισέλ Αούν, αποτελεί αναμφίβολα σημαντικό στάδιο όξυνσης της κόντρας Τεχεράνης - Ριάντ καθώς βάζει τον Λίβανο σε νέες, επικίνδυνες περιπέτειες.