Στο χτύπημα και του δικαιώματος στην απεργία προχωρά ακάθεκτη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο πλαίσιο της τρίτης «αξιολόγησης», υλοποιώντας μία από τις βασικές αξιώσεις του κεφαλαίου, απαραίτητο «προαπαιτούμενο» για την απρόσκοπτη κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης.

Παράλληλα, στο πλαίσιο των αντιλαϊκών παζαριών κυβέρνησης - κουαρτέτο, ανοίγει ο δρόμος για νέα καρατόμηση των προνοιακών και οικογενειακών επιδομάτων, καθώς και στην νέα προς τα κάτω «αναμόρφωση» των αναπηρικών παροχών.

Ηδη, σύμφωνα με όσα αναφέρουν πηγές του υπουργείου Εργασίας (και όσο και αν προσπαθούν να υποβαθμίσουν τις νέες αντεργατικές ανατροπές) στην προχτεσινή συνάντηση με τους εκπροσώπους του κουαρτέτου συμφωνήθηκε η θεσμοθέτηση μέτρων που σηματοδοτούν την έναρξη του ξηλώματος του απεργιακού δικαιώματος.

Πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή είναι η αύξηση της απαιτούμενης απαρτίας για τη λήψη απεργιακής απόφασης από πρωτοβάθμια επιχειρησιακά σωματεία, από το 1/3 στο 1/2 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών του σωματείου. Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τον συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982, το 1/3 απαιτείται για απαρτία μόνο στην πρώτη Γενική Συνέλευση του σωματείου, καθώς η απαρτία στην τρίτη Γενική Συνέλευση, μπορεί να επιτευχθεί και με το 1/5 των οικονομικά τακτοποιημένων μελών.

Η νομοθέτηση μιας τέτοιας διάταξης, ορθώνει νέα εμπόδια στο απεργιακό δικαίωμα και χτυπά το κύτταρο της συνδικαλιστικής δράσης, το πρωτοβάθμιο σωματείο, το οποίο δρα ακριβώς εκεί που απογειώνονται η εργοδοτική τρομοκρατία, οι εκβιασμοί και οι απαγορεύσεις της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης...

Η κυβέρνηση προχωρά σε ένα τέτοιο μέτρο όταν ήδη 9 στις 10 απεργίες που αποφασίζονται, κηρύσσονται από τα αστικά δικαστήρια ως παράνομες ή καταχρηστικές, ενώ πολλές φορές οι απεργίες σε επιχειρήσεις γίνονται με την «ευγενική παρουσία» αστυνομικών δυνάμεων και το κυνήγι συνεπών αγωνιστών συνδικαλιστών από εργοδοσία και αστικό κράτος καλά κρατεί.

Το υπουργείο Εργασίας επιχειρεί να υποβαθμίσει το μέγεθος της νέας ανατροπής και σε ανεπίσημη ενημέρωση ισχυρίζεται ότι δεν αλλάζουν οι άλλες προϋποθέσεις και όροι για την προκήρυξη απεργίας, όπως ο χρόνος προειδοποίησης για την προκήρυξη απεργίας, το καθεστώς για τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις, ούτε οι λόγοι απόλυσης συνδικαλιστών.

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που η κυβέρνηση, στην πρώτη φάση «ζύμωσης» ενός αντεργατικού μέτρου, παρουσιάζει την πιο «μαλακή εκδοχή», ενώ στη Βουλή οι διατάξεις αποκτούν ακόμα πιο αντιδραστικό χαρακτήρα.

Επιπλέον, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να ξεχνούν ότι τα περισσότερα αντεργατικά μέτρα που προωθήθηκαν, είτε για τα Εργασιακά είτε για το Ασφαλιστικό, πέρασαν με την τακτική του «σαλαμιού», δηλαδή τμηματικά και σε αλλεπάλληλα νομοθετήματα. Κατά συνέπεια, αυτό που έχει σημασία είναι ότι η ανοιχτή επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα μόλις αρχίζει και δεν θα τελειώσει με το συγκεκριμένο μέτρο...

Ηδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, άλλωστε, τον περασμένο Μάη ψήφισε διάταξη με την οποία ενισχύονται παραπέρα τα όπλα της εργοδοσίας απέναντι στις απεργίες, με έμμεση νομιμοποίηση της εργοδοσίας να εφαρμόζει την ανταπεργία («λοκ άουτ»), ενώ με άλλη διάταξη διευρύνθηκαν οι λόγοι που μια επιχείρηση μπορεί να απολύσει συνδικαλιστές, προσθέτοντας μεταξύ άλλων την «αδικαιολόγητη απουσία» του συνδικαλιστή πάνω από... 3 μέρες (!), καθιστώντας σχετικά εύκολο να στηθεί μια τέτοια κατηγορία από την εργοδοσία, ειδικά σε περιόδους αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Παράλληλα, στο τραπέζι των αντιλαϊκών παζαριών, μπήκε και το ζήτημα των νέων περικοπών σε προνοιακά και αναπηρικά επιδόματα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η χτεσινή συζήτηση έγινε σε «θετικό κλίμα» και θα συνεχιστεί και σε τεχνικό επίπεδο το επόμενο διάστημα.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση με εργαλείο το «Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης», σβήνει από τον προνοιακό χάρτη μια σειρά επιδόματα. Στο στόχαστρο μπαίνουν τα οικογενειακά και τα εκπαιδευτικά επιδόματα.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να προχωρήσει σε «αναμόρφωση» των αναπηρικών παροχών Αναπηρίας, με βάση σχετική έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Χαρακτηριστικά, βασική κατεύθυνση της έκθεσης αυτής είναι η εκτίμηση ότι στην Ελλάδα «η προσέγγιση που εφαρμόζεται για την αξιολόγηση της αναπηρίας και τον προσδιορισμό των παροχών βασίζεται στα ιατρικά δεδομένα. Αντί για μια πιστοποίηση αναπηρίας που στοχεύει στον καθορισμό των ικανοτήτων του ατόμου, των εμποδίων που αντιμετωπίζει και του τύπου της υποστήριξης που χρειάζεται, στην Ελλάδα η χορήγηση επιδομάτων, υπηρεσιών και προστασίας βασίζεται ολοκληρωτικά σε ιατρικά κριτήρια και καθορίζεται από ιατρικές επιτροπές»!