ΒΕΡΟΛΙΝΟ.--

Με τη θεματική ενότητα «Οικονομικά - Προϋπολογισμός - Φορολογία» συνεχίζονται σήμερα οι διερευνητικές συνομιλίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης μεταξύ των Χριστιανοδημοκρατών / Χριστιανοκοινωνιστών (CDU / CSU), των φιλελευθέρων (FDP) και των Πρασίνων («Τζαμάικα», από τα χρώματα των κομμάτων). Οπως αναφέρουν γερμανικά ΜΜΕ, θα ακολουθήσουν οι ενότητες «Ευρώπη, Κλίμα και Ενέργεια», «Ερευνα και Ψηφιοποίηση», «Πρόσφυγες - Ασυλο - Μετανάστευση». Σήμερα αναμένεται να συγκροτηθεί το νέο Κοινοβούλιο, ενώ ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρείται βέβαιο ότι θα εκλεγεί πρόεδρος της Βουλής.

Την Παρασκευή τα τέσσερα κόμματα κάθισαν για πρώτη φορά μαζί στο τραπέζι των «διαπραγματεύσεων», οι οποίες αφορούν κυρίως την προσπάθεια συμβιβασμού των συμφερόντων τμημάτων του γερμανικού κεφαλαίου, ενώ η αντιλαϊκή επίθεση πρέπει να θεωρείται δεδομένη, καθώς ήδη «ζυμώνονται» η ανάγκη «μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού», η «προσαρμογή της εργασίας στην ψηφιακή εποχή» κ.ά. Εξάλλου, «υπήρξε μεγάλη ομοφωνία σε ζητήματα όπως η αναπτυξιακή πολιτική», όπως δήλωσε ο γγ της CDU, Πέτερ Τάουμπερ, δηλαδή στην ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας, της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.

Σύμφωνα με τον ίδιο, στόχος είναι μέχρι τις αρχές Νοέμβρη να έχουν συζητηθεί όλα τα θέματα, «να γνωρίζουμε περίπου πού βρισκόμαστε και να συνεχίσουμε με το δεύτερο γύρο των συζητήσεων».

Στο μεταξύ, 5ετής έρευνα του ιδρύματος «Bertelsmann» αποκαλύπτει πως το 21% των παιδιών στη Γερμανία μεγαλώνουν μόνιμα σε συνθήκες φτώχειας, κάτι που τους συνοδεύει σε όλη τους τη ζωή, καθώς η φτώχεια «κληρονομείται», όπως και ο πλούτος.

Σύμφωνα με την έρευνα, το 21% των παιδιών που μεγαλώνουν σε σπίτια όπου κυριαρχεί η φτώχεια, συνεχίζουν και ως ενήλικες να είναι φτωχοί εξαιτίας χαμηλής μόρφωσης και άλλων ταξικών φραγμών κι αποκλεισμών, ενώ ένα 10% των παιδιών ζουν σε οικογένεια που «έπεσε σε κίνδυνο φτώχειας, έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα». Δηλαδή η φτώχεια αγγίζει συνολικά το 31% των παιδιών της χώρας.

Πάντως για την πλειοψηφία (21%) ισχύει πως «όποιος είναι φτωχός, παραμένει φτωχός. Πολύ λίγες οικογένειες έχουν τη δυνατότητα να "απελευθερωθούν" από τη φτώχεια». Εδώ τονίζεται ότι η κοινωνικοοικονομική κατάσταση των γονιών είναι καθοριστική και για την εκπαιδευτική πρόοδο των παιδιών, που με τη σειρά της είναι καθοριστική για την επαγγελματική και κοινωνική τους ζωή.

Η φτώχεια «χτυπάει την πόρτα» κυρίως των εξής «κατηγοριών», φανερώνοντας και τη «γύμνια» της κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας της ισχυρής καπιταλιστικής χώρας: Μονογονεϊκές οικογένειες, οικογένειες με τουλάχιστον τρία παιδιά, εργαζόμενοι με λίγα προσόντα και χαμηλά μεροκάματα και μετανάστες.