Τετάρτη 11 Οχτώβρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΝΕΟΛΑΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
Το αναπτυξιακό αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ για την Ερευνα θεμελιώνεται στα αποκαΐδια της πολιτικής του

Από παλιότερη κινητοποίηση
Από παλιότερη κινητοποίηση
Οι αναφορές στην «ιδιαίτερη σημασία που αποδίδει η κυβέρνηση στους τομείς της έρευνας και της καινοτομίας και στην αναδιάρθρωση του παραγωγικού μοντέλου της χώρας προς μια οικονομία της γνώσης» πλήθυναν εκ νέου τελευταία, στον απόηχο και των συναντήσεων του πρωθυπουργού Αλ. Τσίπρα και του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας, αρμόδιου για θέματα Ερευνας και Καινοτομίας, Κ. Φωτάκη, με τον επίτροπο της ΕΕ για την Ερευνα, Επιστήμη και Καινοτομία, Carlos Moedas, καθώς και την επίσκεψη Τσίπρα στο Ιδρυμα Τεχνολογίας και Ερευνας, στο περιθώριο του «αναπτυξιακού συνεδρίου» στην Κρήτη.

Σε ποια πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι στην Ερευνα πατάει η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει ως βασικό πυλώνα του αναπτυξιακού σχεδιασμού της κυβέρνησης τον τομέα της έρευνας και της καινοτομίας;

Ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με εργαζόμενους σε ερευνητικά κέντρα, συνδικαλιστές εκλεγμένους με τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ, που απαντούν στις προπαγανδιστικές κορόνες της κυβέρνησης.

Οι εργαζόμενοι βιώνουν τα αδιέξοδα

«Οι εργαζόμενοι στα ερευνητικά ιδρύματα γνωρίζουν από την πείρα τους τι σημαίνει η Ερευνα και η Καινοτομία να αξιοποιούνται προς όφελος της καπιταλιστικής συσσώρευσης και όχι για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης, του λαού. Γνωρίζουν τι σημαίνει να απαξιώνεται η δουλειά τους, να μην μπορούν να συνεχίζουν απρόσκοπτα την ερευνητική τους δραστηριότητα», λέει ο Αντώνης Ρεκλείτης, αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Εργαζομένων στα Ερευνητικά Ιδρύματα Ιδιωτικού Δικαίου. Περιγράφοντας την κατάσταση που επικρατεί στα ερευνητικά κέντρα, υπογραμμίζει ότι «όσοι έχουν απομείνει - και το λέω έτσι γιατί είναι χιλιάδες όσοι έχουν φύγει, καθώς έχουν λήξει οι συμβάσεις τους ή δεν άντεξαν την απληρωσιά - έχουν δει τους μισθούς να μειώνονται, τις διοικήσεις να τους καλούν να υπογράψουν μειωμένες συμβάσεις, τα ινστιτούτα να αποψιλώνονται από προσωπικό».

Τη ζοφερή κατάσταση που επικρατεί στα ερευνητικά κέντρα και αναδεικνύει τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της ερευνητικής δραστηριότητας αποτυπώνει μέσα από το παράδειγμα του ΕΚΕΒΕ «Αλ. Φλέμινγκ» η πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του Κέντρου Ηλιάννα Μπαρμπαγιάννη:«Εδώ και ενάμιση χρόνο, το ερευνητικό προσωπικό έχει μειωθεί δραματικά, αφού πολλοί, κυρίως μεταδιδάκτορες, αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν λόγω της απαράδεκτης κατάστασης με τις συμβάσεις. Υπάρχουν συνάδελφοι που δουλεύουν αμισθί για πάνω από ένα χρόνο! Για τους υποψήφιους διδάκτορες, η δέσμευση που υπάρχει στη "φύση" του διδακτορικού τούς "αναγκάζει" να δουλεύουν χωρίς σύμβαση και Ασφάλιση, σε χώρους ιδιαίτερα επικίνδυνους, αναμένοντας από μήνα σε μήνα τα νέα προγράμματα. Μεγάλες είναι και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι νέοι επιστήμονες που θα ήθελαν να ξεκινήσουν διδακτορικό και δεν το κάνουν, καθώς είναι σε μεγάλο βαθμό καταδικασμένοι να το προχωρήσουν χωρίς λεφτά και εργασιακά δικαιώματα. Ενώ, λοιπόν, οι ανάγκες της ανθρωπότητας για Ερευνα στον τομέα της βιοϊατρικής, για ανακάλυψη νέων εφαρμογών - φαρμάκων, είναι τεράστιες, βλέπουμε ότι "εμποδίζεται" από τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της Ερευνας».

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και σε ένα από τα μεγαλύτερα ερευνητικά κέντρα της χώρας, το ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος». Οπως χαρακτηριστικά περιγράφει ο Γιάννης Λιονής, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων στο «Δημόκριτο», «οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η απλήρωτη εργασία και η εργασιακή ανασφάλεια αποτελούν πικρή καθημερινότητα στο πιο φημισμένο, ίσως, ερευνητικό κέντρο της χώρας. Η αντικατάσταση της σταθερής και μόνιμης δουλειάς με "φτηνότερους" και περιστασιακά εργαζόμενους, ή ακόμα και άμισθους (μέσω της αξιοποίησης των υποψήφιων διδακτόρων για εργασίες που αποτελούν αντικείμενο μόνιμου και εξειδικευμένου προσωπικού) είναι ένας από τους τρόπους προσαρμογής των Κέντρων στην οικονομική ασφυξία που επιφέρει η λειτουργία τους με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Την ίδια κατεύθυνση ενισχύει και σήμερα η κυβέρνηση, όπως άλλωστε και οι προκάτοχοί της, στην κοινή τους υπηρεσία προς τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις στοχεύσεις τους. Αυτό δεν αφήνει ανεπηρέαστη ούτε την ερευνητική δραστηριότητα, την οποία βλέπουν ως μοχλό ενίσχυσης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Σε όλους εμάς γίνεται ξεκάθαρο ότι η "δίκαιη ανάπτυξη" που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση περνάει πάνω από το πτώμα των εργασιακών μας δικαιωμάτων».

Μπορούν να δώσουν λύση τα προγράμματα που διαφημίζει η κυβέρνηση;

Στο έδαφος αυτής της κατάστασης, η κυβέρνηση διαφημίζει ότι επίκειται εισροή εκατομμυρίων στα ερευνητικά κέντρα. Τι έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τις κυβερνητικές εξαγγελίες; Οπως μας λέει ο Αντ. Ρεκλείτης: «Η κυβέρνηση πλασάρει ως επίτευγμα ότι επιτέλους θα δοθούν στα Κέντρα χρήματα από προγράμματα για τα οποία οι εργαζόμενοι ακούν υποσχέσεις πάνω από δύο χρόνια. Κάθε φορά που κινητοποιούμασταν για να δοθούν λύσεις στα οξυμένα προβλήματα, με κύριο το θέμα των συμβάσεων, οι διοικήσεις των κέντρων, η ΓΓΕΤ και το υπουργείο μάς παρέπεμπαν σε αυτά». Αλλωστε, οι «ενέσεις χρηματοδότησης» που προαναγγέλλει η κυβέρνηση δεν μπορούν να δώσουν οριστική λύση στα προβλήματα των εργαζομένων και των Κέντρων αφού, όπως εξηγεί η Ηλ. Μπαρμπαγιάννη,«αφενός τα νέα προγράμματα δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να καλύψουν τα κενά του προηγούμενου διαστήματος και αφετέρου δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες όλων των εργαζομένων και για επαρκή χρονικό διάστημα». Μια επιπλέον διάσταση αναδεικνύει ο Αντ. Ρεκλείτης, σημειώνοντας ότι «οι κυβερνητικές εξαγγελίες δεν φέρνουν ουσιαστικά τίποτε νέο, ακόμα κι αν επιτέλους έρθουν αυτά τα λεφτά. Πάλι η Ερευνα θα είναι δεσμευμένη στα στενά όρια των διάφορων χρηματοδοτικών προγραμμάτων, πάλι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων θα κληθεί να εργαστεί υπό τη δαμόκλειο σπάθη της σύμβασης με ημερομηνία λήξης».

Γίνεται σαφές, λοιπόν, ότι ο δρόμος που επιλέγεται και τώρα από την κυβέρνηση είναι ο ίδιος που οδήγησε σε αυτή την κατάσταση. «Από τη στιγμή που αναπαράγονται οι ίδιοι όροι με αυτούς που διαμόρφωσαν τη σημερινή κατάσταση, είναι προφανές ότι αναπόφευκτα θα αναπαράγονται και τα προβλήματα», όπως σημειώνει ο Γ. Λιονής. Αλλωστε, όπως συμπληρώνει, «ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δώσει σαφή δείγματα γραφής της πολιτικής του στα δυόμιση χρόνια που βρίσκεται στην κυβέρνηση. Τα ερευνητικά κέντρα λειτουργούν υπό το θεσμικό πλαίσιο που ψήφισε αυτή η κυβέρνηση. Οι απολύσεις χιλιάδων συμβασιούχων φέρουν τις υπογραφές της. Οι χιλιάδες νέοι επιστήμονες που έφυγαν από τη χώρα αυτή τη διετία καταγράφονται στα δικά της πεπραγμένα».

Η λύση βρίσκεται στην οργάνωση της πάλης για τη χειραφέτηση της Ερευνας από τα δεσμά του κεφαλαίου

«Κανείς εργαζόμενος στα ερευνητικά κέντρα, όπως άλλωστε και κανένας εργαζόμενος γενικά, δεν πρέπει να ξεγελαστεί από το αναπτυξιακό όραμα που πλασάρει η κυβέρνηση. Καλούμε τους συναδέλφους να βγάλουν συμπεράσματα από την πείρα τους, που λέει πως οι σωτήρες μάς τελείωσαν, ότι μόνο η οργάνωση της πάλης στη γραμμή της σύγκρουσης με την πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου και της κυβέρνησης, με στόχο τον οριστικό ξεριζωμό της, μπορεί να δώσει ελπίδα και αποτελέσματα», τονίζει η Ηλ. Μπαρμπαγιάννη. Η απάντηση στα σημερινά αδιέξοδα μπορεί να βρεθεί στο δρόμο που οδηγεί στην απαλλαγή από τις αιτίες που τα δημιουργούν, στην ανατροπή και την οριστική κατάργηση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Αυτόν το δρόμο μπορεί να τον ανοίξει ένα ρωμαλέο, ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα, που ανασυντάσσει τις δυνάμεις του, με γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με το καπιταλιστικό σύστημα, ένα κίνημα που προετοιμάζεται να αναμετρηθεί με τον πραγματικό αντίπαλο. Που οργανώνει την πάλη των εργαζομένων με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες, για την άμεση διεκδίκηση της ανάκτησης των απωλειών. «Οι εργαζόμενοι στα ερευνητικά κέντρα χρειάζεται να οργανώσουν την πάλη τους, προσπερνώντας τον ρεφορμισμό της πλειοψηφίας των συνδικαλιστικών ηγεσιών στο χώρο, να υιοθετήσουν το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Να διεκδικήσουν από τις διοικήσεις και την κυβέρνηση την άμεση πληρωμή όλων των δεδουλευμένων, να παρθούν πίσω όλες οι περικοπές. Να ανοίξει η κουβέντα για τις Συλλογικές Συμβάσεις. Να μπουν στην προμετωπίδα του αγώνα τους η διεκδίκηση για σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα για όλους, η κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Να απαιτήσουν την άμεση κάλυψη όλων των αναγκών σε επιστημονικό, τεχνικό και διοικητικό προσωπικό», μας λέει ο Αντ. Ρεκλείτης.

Αυτή η γραμμή πάλης συγκρούεται στην πράξη με την εμπορευματοποίηση της Ερευνας και την επιχειρηματική λειτουργία των ερευνητικών φορέων. Αναδεικνύει τα δεσμά που επιβάλλει η υποταγή της Ερευνας και της προοπτικής των εργαζομένων στους ερευνητικούς φορείς στους στόχους της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Αυτά τα δεσμά είναι που πρέπει να σπάσουν με τον αγώνα τους οι εργαζόμενοι. Αλλωστε, όπως σημειώνει ο Γ. Λιονής, «αρκεί μόνο να αναλογιστεί κανείς πόσα θα μπορούσε να προσφέρει ο "Δημόκριτος" και όλα τα ερευνητικά ιδρύματα για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών του λαού αν δεν ήταν εγκλωβισμένα στη μέγγενη του κεφαλαίου, αν ο αριθμός των εργαζομένων στα ερευνητικά κέντρα, οι εργασιακές τους σχέσεις και το αντικείμενο της έρευνάς τους δεν εξαρτιόνταν από το πώς ανοιγοκλείνουν οι κάνουλες της χρηματοδότησης μέσω προγραμμάτων που προσανατολίζονται στις πρόσκαιρες προτεραιότητες που θέτει το κεφάλαιο».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ