Ο Γιώργος Λαμπρούλης, ανάμεσα στα άλλα, αναφέρθηκε σε πλευρές που αφορούν τη συζήτηση για τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. «Μια σειρά βιολογικά δεδομένα, όπως το φύλο αλλά όχι μόνο, συνδέονται με την αναγνώριση δικαιωμάτων, με την πρόσβαση σε αυτά», είπε και συνέχισε: «Για παράδειγμα, η ηλικία ενός ατόμου - την οποία φαντάζομαι πως όλοι αποδεχόμαστε ως ένα αντικειμενικό δεδομένο που δεν υπόκειται σε κάποιον αυτοπροσδιορισμό - συνδέεται με το δικαίωμα στη συνταξιοδότηση, με όρους βέβαια που διαρκώς επιδεινώνει η ασκούμενη πολιτική. Με την ηλικία, αλλά και με το φύλο συνδέεται η συνταγογράφηση προληπτικών ιατρικών εξετάσεων. Πολύ περισσότερο, σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη και θέση, με βάση βιολογικά δεδομένα χρειάζεται να παράγονται ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Υπερασπιζόμαστε, για παράδειγμα, την ανάγκη για μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού στους χώρους δουλειάς. Κατακτήσεις και δικαιώματα όπως τα παραπάνω έχουν σήμερα καταργηθεί. Με την άρνηση του φύλου ως αντικειμενικού δεδομένου και τη θεώρησή του ως κάτι που υπόκειται στη βούληση και τον αυτοπροσδιορισμό κάθε ατόμου, απομακρυνόμαστε ακόμα παραπέρα από την ανάγκη να παράγονται, να αναγνωρίζονται και να εξασφαλίζονται δικαιώματα με βάση το φύλο».

Με αφορμή τα αυξημένα κρούσματα ιλαράς, ο Γ. Λαμπρούλης ανέφερε χαρακτηριστικά: «Μπορεί κανείς να υπερασπιστεί ως δικαίωμα την επιλογή ενός γονιού να μην εμβολιάσει το παιδί του; Αν το κριτήριο είναι η βούληση του μεμονωμένου ατόμου, οι γνώσεις που διαθέτει η οικογένεια, το βίωμα, η άποψη και η αντίληψη των γονέων, τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε όχι απλά πως ο εμβολιασμός ενός παιδιού πρέπει να εναπόκειται αποκλειστικά και μόνο στην επιλογή των γονιών, αλλά να αντιμετωπίσουμε την παραπάνω πραγματικότητα ως δικαίωμα. Αν όμως θέσουμε ως κριτήριο τα δεδομένα της επιστημονικής γνώσης και τη συλλογική πείρα της κοινωνίας για τα οφέλη των εμβολιασμών, τότε το δικαίωμα αποκτά άλλο περιεχόμενο. Προσδιορίζεται ως δικαίωμα όλων των παιδιών να εμβολιάζονται δωρεάν, με ευθύνη του κράτους, με τα εμβόλια που είναι αποδεδειγμένα ασφαλή και αποτελεσματικά, αλλά και ως δικαίωμα των γονιών να ενημερώνονται υπεύθυνα για τον εμβολιασμό, την αναγκαιότητα και τα οφέλη του».

«Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι η διεκδίκηση ικανοποίησης κοινωνικών δικαιωμάτων με βάση την ατομική επιλογή, διότι τα κοινωνικά δικαιώματα δεν ικανοποιούνται ούτε με μεγαλόπρεπα λόγια περί ισονομίας ούτε με την επίκληση της δήθεν ελευθερίας της ατομικής επιλογής», σημείωσε και κατέληξε: «Διεκδικούνται και κατακτιούνται με τη συμμετοχή στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες, ενάντια σε αυτούς που σφαγιάζουν τα δικαιώματα ή τη δυνατότητα ικανοποίησής τους. Η συμμετοχή στη συλλογική κοινωνική δράση είναι στοιχείο για την ανάπτυξη της προσωπικότητας καθενός και καθεμιάς, την καλλιέργεια ικανοτήτων και κλήσεων που έχει. Αντίθετα, όταν κυριαρχούν στη συνείδηση και δράση, ειδικά της νέας γενιάς, ο ατομισμός, οι στρεβλές αντιλήψεις περί ατομικής ταυτότητας, βρίσκονται ο καθένας και η καθεμιά απομονωμένοι απέναντι στο σύστημα που γεννά τις κοινωνικές ανισοτιμίες και διακρίσεις, ενώ συγχρόνως στρώνεται το πεδίο για τη δημιουργία αντιδραστικών αντανακλαστικών και συντηρητικοποίησης, οδηγώντας στην επέκταση και του ρατσισμού αλλά και της μισαλλοδοξίας».