Τα παραπάνω τονίστηκαν στην εκδήλωση που διοργάνωσε την Κυριακή 8 Οκτώβρη η Τομεακή Οργάνωση Πειραιά της ΚΝΕ με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από τη δολοφονία του κομμουνιστή επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Μανώλης Ραπανάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων:

«(...) Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ήταν κομμουνιστής, υπερασπιστής του σοσιαλισμού - κομμουνισμού και της ΕΣΣΔ, την οποία είχε επισκεφτεί και αναφέρει θετικά σε άρθρα και ομιλίες του ουκ ολίγες φορές. Συνέβαλλε και μάλιστα θετικά στον προβληματισμό του κομμουνιστικού κινήματος για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση γύρω από ζητήματα που απασχολούσαν και ήταν αντικείμενο διαπάλης, όπως ο ρόλος του νόμου της αξίας στο σοσιαλισμό, τα υλικά και ηθικά κίνητρα για την παραγωγή, ο ρόλος του χρήματος - ζητήματα για τα οποία το Κόμμα μας κατέληξε σε πλούσια συμπεράσματα στο 18ο Συνέδριο και καλό είναι να τα μελετήσουμε όλοι μας.

Ο Τσε, βέβαια, ήταν προσωπικότητα της εποχής του, της εποχής μας, εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Ηταν μάρτυρας της παγκόσμιας ανόδου του κύρους των κομμουνιστικών ιδεών, ειδικά μετά τον καθοριστικό ρόλο της ΕΣΣΔ στη συντριβή του φασιστικού άξονα, με τις τιτάνιες προσπάθειες και ανυπολόγιστες θυσίες του σοβιετικού λαού. Ηταν περίοδος που η χώρα των Σοβιέτ έκανε νέα "θαύματα" στην κατάκτηση της γνώσης, της επιστήμης, στη θεαματική άνοδο της ποιότητας ζωής των Σοβιετικών πολιτών, "θαύματα" που αποδείκνυαν την πραγματική ανωτερότητα των κομμουνιστικών σχέσεων παραγωγής, των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού. Ηταν εποχή ανόδου των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο, κινήματα που κλόνιζαν το διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα και ενοχλούσαν ειδικά την ηγέτιδα δύναμη, τις ΗΠΑ, στο βαθμό που συνδέονταν με την ΕΣΣΔ και τις σοσιαλιστικές χώρες, με τις επαναστατικές κομμουνιστικές ιδέες.

Ο Τσε ήταν επίσης μάρτυρας της στυγνής εκμετάλλευσης που επέβαλλαν οι ΗΠΑ και οι ντόπιες αστικές τάξεις της Λατινικής Αμερικής στους λαούς της. Οι λαοί από την Αργεντινή μέχρι το Μεξικό στενάζανε κάτω από τα στρατιωτικά και δικτατορικά καθεστώτα, που ήταν σε άμεση σύνδεση με τους μονοπωλιακούς ομίλους των ΗΠΑ και με τους πλουτοκράτες αυτών των χωρών, που είχαν συνδέσει την ύπαρξη και ανάπτυξή τους με τα αμερικανικά κεφάλαια. Στα μάτια των λαών της Λ. Αμερικής, οι ΗΠΑ φάνταζαν ο μεγάλος καταπιεστής, ο συλλογικός αποικιοκράτης (...).

Πολλά σωστά πράγματα θα ακούσουμε για τον Τσε. Θα ακούσουμε ότι ήταν ακούραστος, πολύπλευρος, μελετηρός, παραδειγματικός. Θα ακούσουμε ότι δεν άντεχε την αδικία, ότι έμπαινε χωρίς δισταγμό να βοηθήσει λεπρούς και άρρωστους, ότι συμμετείχε σε λαϊκές κινητοποιήσεις στο μεγάλο ταξίδι του στις χώρες της Λ. Αμερικής, ότι διώχθηκε και φυλακίστηκε από τις κρατικές αρχές στο Μεξικό, πριν καταλήξει στο πλοιάριο της "Γκράνμα", που μετέφερε τους αντάρτες του Φιντέλ και τον Τσε στην απόβαση στην Κούβα, για να ξεκινήσουν το αντάρτικο ενάντια στο καθεστώς του δικτάτορα Μπατίστα.

Ομως, το καθοριστικό αυτό που δίνει ποιοτικό περιεχόμενο σε αυτά τα προσωπικά χαρακτηριστικά του Τσε Γκεβάρα, είναι ότι διαμορφώθηκε σε επαναστάτη μέσα από την επαφή του με τη μαρξιστική - λενινιστική κοσμοθεωρία, με τις αρχές του κομμουνισμού, με τη δύναμη που δίνει η οργάνωση του ΚΚ.

Δεν είναι το καθοριστικό ότι δεν αντέχει την αδικία. Αλλά ότι οργανώθηκε, πάλεψε και έδωσε τη ζωή του ενάντια στη μήτρα που τη γεννά, το καπιταλιστικό σύστημα.

Δεν είναι το καθοριστικό ότι είναι ένα πολύπλευρο άτομο με ανησυχίες, αλλά ότι αυτές τις εντάσσει στην οργανωμένη επαναστατική προσπάθεια, τις εντάσσει στη δύναμη που δίνει η οργάνωση, το επαναστατικό Κόμμα.

Δεν είναι το καθοριστικό το συγκρουσιακό πνεύμα του, αλλά ότι κατανοεί το ενάντια σε ποιον να συγκρουστούμε, με ποιο σκοπό, με ποιο σχέδιο και όχι τυφλά, αλλά για να νικήσει η υπόθεση της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.

Δεν είναι το καθοριστικό ότι πήρε το όπλο, έγινε πολεμιστής και μάλιστα αναδείχθηκε σε Κομαντάντε, αλλά ότι το όπλο του και την πολεμική του ικανότητα την έθεσε στην πάλη για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό (...).

Στο σήμερα το χέρι απλώνει ο καθένας και η καθεμιά που μπαίνει στον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των καπιταλιστών, για τη νέα κοινωνία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Το χέρι απλώνει ο μαθητής που ψάχνεται και κάνει πέρα ναρκωτικά, φασιστικές σαβούρες και μοιρολατρία και ψάχνει τη διέξοδο στον αγώνα και τη συλλογική πάλη. Το χέρι απλώνει ο νέος εργαζόμενος που στέκεται με αφοβία μπροστά στον κίνδυνο της απόλυσης λόγω της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας. Το χέρι απλώνει αυτός που κάνει το βήμα να οργανωθεί στην ΚΝΕ, για να συμβάλλει και αυτός στο μεγάλο σκοπό μας. Το χέρι απλώνουν οι χιλιάδες κομμουνιστές που κόντρα στις αντιξοότητες, κρατάνε ψηλά τη σημαία με το σφυροδρέπανο, τη σημαία που στοιχειώνει τον ύπνο των εκμεταλλευτών απανταχού της Γης.

Για να γίνει πραγματικότητα ο μεγάλος σκοπός, για να έρθει η ώρα να το αποφασίσει η πλειοψηφία της εργατικής τάξης, απαιτείται η δική μας σημερινή ακούραστη δουλειά και προσπάθεια. Πρέπει όσοι έχουμε πάρει απόφαση και έχουμε οργανωθεί στη Νεολαία του ΚΚΕ, την ΚΝΕ, να γίνουμε ακόμα καλύτεροι στο πώς δίνουμε τη μάχη στο χώρο μας για να κερδίσουμε τους νέους που σήμερα δεν πιστεύουν ότι μπορούν να γίνουν αυτά που λέμε.

Πρέπει όμως και όσοι ακόμα δεν το έχουν πάρει απόφαση έως τώρα, να κάνουν το βήμα και να οργανωθούν στην ΚΝΕ, στο σχολείο των νέων κομμουνιστών. Δεν περισσεύει κανένας νέος από αυτόν το μεγάλο αγώνα. Μόνο μέσα από τη συμμετοχή στην οργανωμένη δράση μπορούμε πραγματικά ο καθένας μας να χτίσει την κομμουνιστική του προσωπικότητα. Ολοι οι ήρωες, όπως ο Τσε και πολλοί άλλοι, δεν γεννήθηκαν ήρωες. Εγιναν ήρωες αφού αντρώθηκαν μέσα στην ταξική πάλη».