Ενοχλήθηκε ο συντάκτης του άρθρου με τίτλο «Ρωγμή» στην εφημερίδα «Τα Νέα» από τη μεγάλη συμμετοχή κόσμου που είχε η πρώτη μέρα του 43ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», και βάλθηκε με πολλή προσπάθεια και κόπο να αποδείξει ότι αυτή η νεανική γιορτή που άνοιξε εχτές τις πύλες της, δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παρωχημένο γεγονός.

Σε αυτήν του την αγωνία, όμως, ο εν λόγω αρθρογράφος πιάστηκε αδιάβαστος, γράφοντας ότι του προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι συμπεριλήφθηκε και ο «αντισταλινικός» Σοστακόβιτς στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ.

Εάν είχε προσπαθήσει με περισσότερο επαγγελματισμό να γράψει το άρθρο του, θα διαπίστωνε μετά από την πιο στοιχειώδη δημοσιογραφική έρευνα, ότι δεν είναι η πρώτη φορά που το ΚΚΕ μελετά και παρουσιάζει το έργο αυτού του μεγάλου Σοβιετικού συνθέτη. Από τα πάμπολλα άρθρα, τις συναυλίες και τις εκδηλώσεις των τελευταίων χρόνων, μπορούμε ενδεικτικά να θυμίσουμε τη διημερίδα της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής για το έργο και τη ζωή του Σοστακόβιτς, που έγινε τον Οκτώβρη του 2016 στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, και τη συναυλία με έργα Σοβιετικών συνθετών που προγραμματίζει η ΚΕ του ΚΚΕ το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Αναφορικά με το χαρακτηρισμό «αντισταλινικός», θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι η μονομέρεια στις πηγές και η ηθελημένη προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας μοιραία οδηγούν σε λάθη που εκθέτουν τον αρθρογράφο. Στο άρθρο αναφέρεται ως απόδειξη για την «εναντίωση» του Σοστακόβιτς στο «σταλινικό» καθεστώς το βιβλίο του Τζ. Μπαρνς «Αχός της εποχής», που είναι μια μυθιστορηματική βιογραφία (κάτι που απέχει πολύ από ένα ιστορικό τεκμήριο).

Το ΚΚΕ δεν δίστασε ποτέ να μελετήσει την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και να επισημάνει τη διαπάλη και τα λάθη που έγιναν σε αυτήν την πορεία, βγάζοντας συμπεράσματα για τη σύγχρονη επαναστατική πάλη. Σε αυτό το πλαίσιο έχει μελετήσει τη διαπάλη που αναπτύχθηκε στην ΕΣΣΔ για τις μορφές και το περιεχόμενο της τέχνης και ειδικότερα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.

Ομως, όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τα μυθεύματα για ανελευθερία των καλλιτεχνών στην ΕΣΣΔ και την υποτιθέμενη εναντίωσή τους σε ένα «τυραννικό» καθεστώς. Αρκεί γι' αυτό να παραθέσουμε τα λόγια του ίδιου του Σοστακόβιτς, απαντώντας σε άρθρο του Χ. Τάουμπμαν («New York Times», 8/01/1956): «Ο ίδιος ο τίτλος αποσκοπεί στη δημιουργία εντυπώσεων: "Ο Σοστακόβιτς απόκτησε το δικαίωμα να είναι λιγάκι ελεύθερος". Διαφωνώ με αυτό. Αν απόκτησα το δικαίωμα να είμαι ελεύθερος, γιατί μόνο λιγάκι ελεύθερος; Εμείς στη Σοβιετική Ενωση είμαστε μαθημένοι στην πλήρη ελευθερία: είμαστε ελεύθεροι από την υποταγή στους εκατομμυριούχους, ελεύθεροι από δωροδοκίες, ελεύθεροι από τους αστούς εκδότες». («Νέοι Καιροί», Νο. 8, 1956).