Τα πεδία κερδοφορίας που προσφέρει η ψηφιακή τεχνολογία στους επιχειρηματικούς ομίλους, την οποία ταυτόχρονα αξιοποιούν για να χτυπήσουν παραπέρα τα εργασιακά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες για να θωρακίσουν την εξουσία και τα κέρδη τους, έφερε στην επιφάνεια η συζήτηση που έγινε την περασμένη Πέμπτη στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και Δικαιοσύνης της Βουλής, κατά την ενημέρωση που έγινε από την επίτροπο Μ. Γκάμπριελ για θέματα ψηφιακής πολιτικής της ΕΕ. Θέμα της όλης συζήτησης ήταν «Προτεραιότητες της Ψηφιακής Πολιτικής της ΕΕ».

Η επίτροπος, δείχνοντας το διακύβευμα, ανέφερε ότι «η ψηφιακή αγορά είναι μια αγορά 415 δισ. ευρώ για τους Ευρωπαίους πολίτες», ενώ γίνονται προσπάθειες η αγορά αυτή να αυξηθεί, κάτι που σημαίνει παραπέρα κερδοφορία για τους επιχειρηματικούς ομίλους που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα και βέβαια όχι μόνο. Οπως σημείωσε, από τις προτεραιότητες της ΕΕ είναι οι ψηφιακές δεξιότητες και οι βασικές γνώσεις στο ίντερνετ να εξαπλωθούν στο 90% του ενεργού πληθυσμού, καθώς σήμερα είναι μόνο στο 35%. Τόνισε ότι «σε μερικά χρόνια το 90% των θέσεων απασχόλησης θα απαιτούν αυτές τις γνώσεις». Στο πλαίσιο αυτό, από τις αρχές του 2018 θα υπάρξει ένα νέο σχέδιο που θα αφορά τους φοιτητές. Δηλαδή ένα «πιλοτικό πρόγραμμα που θα επιτρέψει σε 5.000 έως 6.000 φοιτητές να κάνουν πρακτική εξάσκηση σε άλλο κράτος - μέλος σε θέματα ψηφιακής πολιτικής». Η ίδια έδωσε έμφαση στη μεταφορά δεδομένων σε όλα τα κράτη - μέλη και στην κυβερνοασφάλεια.

Ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Ν. Παππάς, σημείωσε ότι η ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας είναι προτεραιότητα για την κυβέρνηση, γιατί «μπορεί να κάνει όλους τους τομείς της οικονομίας μας πιο παραγωγικούς, τις επιχειρήσεις μας πιο ανταγωνιστικές, τη σχέση του κράτους με τον πολίτη πιο λειτουργική» και πως «είναι για εμάς ζήτημα δημοκρατίας, δικαιοσύνης και έχουμε όλες τις δυνατότητες όχι μόνο να μη διευρύνουν τις ανισότητες αυτές οι νέες τεχνολογίες, αλλά να τις αμβλύνουν»...

Απάντηση σε αυτά έδωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Νίκος Καραθανασόπουλος, τονίζοντας: «Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη σημασία της ψηφιακής επανάστασης, το βάθος και τις δυνατότητες που αυτή δίνει και ταυτόχρονα τις προοπτικές τις οποίες προσφέρει. Ομως, το βασικό ερώτημα είναι ποιος επωφελείται απ' όλη αυτήν τη διαδικασία. Μόνιμη επωδός και στη χώρα μας, αλλά και όχι μόνο, παραμένει το ζήτημα η Ελλάδα να εξελιχθεί σε Ελλάδα της καινοτομίας. Ομως, μπορεί η ψηφιακή αυτή επανάσταση, η ψηφιακή οικονομία, να απαντήσει στα προβλήματα του καπιταλισμού, στις μεγάλες ανισότητες που δημιουργεί το καπιταλιστικό σύστημα; Να απαλλάξει το καπιταλιστικό σύστημα από τις κρίσεις;». Οπως σημείωσε, «ενώ με βάση την ψηφιακή οικονομία, που μπορεί να έχουμε μια τεράστια απελευθέρωση της παραγωγικότητας της εργασίας, στον καπιταλισμό αυτή η απελευθέρωση της παραγωγικότητας της εργασίας δεν ωφελεί τον ίδιο τον εργαζόμενο. Αντίθετα, συμβάλλει ακόμη περισσότερο στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και στη δημιουργία του λεγόμενου "εφεδρικού στρατού εργασίας", όπως τον ονόμαζε ο Μαρξ, δηλαδή των ανέργων».

«Ετσι, λοιπόν, ενώ με την ψηφιακή τεχνολογία η υπόσχεση ήταν ότι θα βελτιώσει τους όρους εργασίας, στην πράξη βλέπουμε να επιδεινώνονται οι συνθήκες εργασίας, να δουλεύουν 10, 12, 15 και παραπάνω ώρες, κάτω από δύσκολες συνθήκες. Nα απελευθερώνονται οι απολύσεις και να έχουμε εντατικοποίηση εργασίας με μειώσεις στους μισθούς, γιατί βεβαίως πάντοτε, και δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, η παραγωγικότητα στο καπιταλιστικό σύστημα της εργασίας γίνεται επ' ωφελεία του μεγάλου κεφαλαίου».

Προσθέτοντας μία ακόμα πλευρά, τόνισε σε σχέση με το θέμα της ψηφιακής τεχνολογίας και της ελευθερίας πως στο πλαίσιο του καπιταλισμού όχι μόνο δεν υπάρχει διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, «αλλά αντίθετα θα έχουμε μια μόνιμη παρακολούθηση της κάθε πλευράς της ζωής των εργαζομένων, από το τι προτιμήσεις έχουν, τι διαβάζουν, ποιες είναι οι διατροφικές τους συνήθειες και πώς ντύνονται, για να μπορούν πολύ περισσότερο να ελέγχουν τη συνείδηση της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων, συκοφαντώντας οποιαδήποτε άποψη ριζοσπαστικοποίησης».

«Αυτό που αποδεικνύεται απ' όλες τις εξελίξεις των πραγμάτων», επισήμανε, «είναι ότι για να υπάρξει αξιοποίηση προς όφελος των εργαζομένων (...) χρειάζεται να υπάρξει κοινωνική ιδιοκτησία τόσο στα μέσα παραγωγής, κατάργηση του κέρδους και του κεφαλαίου ως έννοια. Αρα, δηλαδή, μόνο μέσα από μια κοινωνική επανάσταση και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού μπορεί επί της ουσίας η επανάσταση της ψηφιακής οικονομίας να αποτελέσει εργαλείο απελευθέρωσης του ανθρώπου».