«Η ζωή έγινε αφόρητη. Δεν έχουμε να φάμε. Δεν έχουμε να ντυθούμε. Δεν υπάρχει θέρμανση. Στο μέτωπο αίμα, ανάπηροι, θάνατος. Η μία επιστράτευση πίσω από την άλλη».

«Δεν πρέπει να σωπαίνουμε. Ηρθε η ώρα της πάλης. Πρέπει να ανατρέψουμε τον τσάρο και τους καπιταλιστές. Να οικοδομήσουμε το δικό μας κράτος».

Το εγχείρημα να μεταφερθεί στη σκηνή το μνημειώδες βιβλίο του Τζον Ριντ«10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» ήταν δύσκολο, όμως το βράδυ της Πέμπτης, η Θεατρική Ομάδα και η Τομεακή Οργάνωση Καλλιτεχνών της ΚΝΕ κατάφεραν να συγκινήσουν, να ξεσηκώσουν, να προκαλέσουν το γέλιο. Αλλά και να αποδώσουν τα πυκνά νοήματα και γεγονότα της Οκτωβριανής Επανάστασης, την αντιπαράθεση που μαινόταν σε όλα τα μέτωπα. Με φρέσκια σκηνοθετική ματιά, αρκετές δόσεις χιούμορ, γλώσσα προσαρμοσμένη στη νεολαία, ένα ακορντεόν και κρουστά, λιτό σκηνικό και στακάτες κινήσεις, μπροστά στα μάτια των θεατών ζωντάνεψε το νόημα της φράσης «Ολη η εξουσία στα σοβιέτ μας!».

Από την «εξεγερμένη Πετρούπολη που ξύπνησε όλη τη Ρωσία» και «τελείωσε τη δυναστεία των Ρομανόφ» έως την αστική Προσωρινή Κυβέρνηση των καντέτων με πρωθυπουργό τον Κερένσκι, ο λαός δεν είδε τίποτα να αλλάζει. «Πεινάμε! Πεθαίνουμε! Σκοτάδι. Λείπει το γάλα και το ψωμί», την ώρα που οι αστοί γλεντάνε, φιλοσοφούν για το ...θεό και τον έρωτα, συνιστούν στο λαό υπομονή.

Ο λαός οργανώνεται. Ο στρατός ξεσηκώνεται και αυτοδιοικείται. Η Πετρούπολη και η απέραντη Ρωσία γεννούσαν τον καινούργιο κόσμο. Κάθε σταυροδρόμι μετατρέπεται σε δημόσιο βήμα απ' όπου ακούγεται:

«Ολη η εξουσία στα σοβιέτ»! Είχε φτάσει η ώρα.