Αν ο κομμουνισμός έχει τέτοιους «φίλους», τι τους θέλει τους εχθρούς; Το σχόλιο αφορά τη ΛΑΕ και το άρθρο που έγραψε στέλεχός της για να «υπερασπιστεί» τάχα τον κομμουνισμό από την ανιστόρητη προσπάθεια εξίσωσης με το φασισμό. Βεβαίως, μόνο ως ειρωνεία μπορεί να εκληφθεί η «υπεράσπιση», αφού αναπαράγει όλα τα αντικομμουνιστικά φληναφήματα της αστικής φιλολογίας, που στην προμετωπίδα της έχει τη «σταλινολογία», παρά την αναγνώριση της συμβολής που είχε η πρώην ΕΣΣΔ στην ήττα του χιτλερισμού. Ο αρθρογράφος μιλάει για «σταλινική στρέβλωση της κομμουνιστικής ιδέας», που «απειλεί τη δημοκρατία», για «καθεστώς ανελευθερίας και εξόντωσης φίλων και αντιπάλων» στην πρώην ΕΣΣΔ... Αλήθεια, όμως, όλοι αυτοί που κυνήγησαν τους ναζί μέχρι το Βερολίνο, με εκατομμύρια νεκρούς και ανείπωτες θυσίες, και στη συνέχεια ανοικοδόμησαν με τα χέρια τους την κατεστραμμένη ΕΣΣΔ, σε καθεστώς ανελευθερίας το έκαναν; Απόψεις όπως αυτή επαναφέρουν όλο το συρφετό των «επιχειρημάτων» που χρησιμοποίησε τις προηγούμενες μέρες και η κυβέρνηση, για να αποδείξει ότι δεν είναι με τον ...«εγκληματικό» σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά με τον «σοσιαλισμό με δημοκρατία», κάτω από τον οποίο κρύβουν την απέχθειά τους για την εργατική εξουσία και την προσήλωσή τους στην πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού. Οπως και να 'χει, η «σταλινολογία» υπήρξε διαχρονικά το προκάλυμμα του «αντικομμουνισμού». Γι' αυτό αποτελεί το αγαπημένο θέμα όλων εκείνων που προσπαθούν να ξαναγράψουν την Ιστορία και να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό, με το βλέμμα στραμμένο στο σήμερα και στο αύριο των ταξικών αγώνων.