«Λυσσομανά ο εμφύλιος πόλεμος, ο χαλασμός. Ωρα συθέμελων σεισμών ξέρασε από την άβυσσο των μισανθρωπισμών της Ιστορίας στο προσκήνιο της ζωής τη Γιούρα - πασαλίκι της Βίας, μπαχτσές των "αρετών" της ιμπεριαλιστικής ζούγκλας. Χιλιάδες αγωνιστές του λαού και δημοκράτες γνώρισαν το κατράμι της κόλασης ζεματιστό στα κορμιά και τις ψυχές τους.

...Χάραμα, νύχτα πες, ακόμα... Λύκοι σάλταραν στο στρατόπεδο ροπαλοφόροι οι αδίστακτοι βασανιστές. Σκηνές αναποδογυριζόνταν και στις τέσσερεις άκρες των όρμων διασκόρπιζαν οι αγέρηδες το νοικοκυριό των δεσμωτών. Ανθρωποι γκρεμίζονταν αιμόφυρτοι στο χώμα, πάνω στους πασάλους. Μάτια εξωρύχτηκαν με το βούρδουλα, πλευρά σπάσαν από τα μπαμπού, χέρια, κεφάλια... Και δεν ήξερες τι να πεις χειρότερο σ' αυτά τα καθημερινά γιουρούσια αφιονισμένων γενίτσαρων. Το θάνατο που μπήγαν στα κορμιά μας τα ρόπαλά τους, για, το βούρκο των αποπνικτικό, τον αποκρουστικό ξέχειλον υπόνομο του υβρεολογίου βασανιστών ανασυρμένων από τα κατακάθια της κοπροδόχου της καπιταλιστικής κοινωνίας... Αυτή ήταν η ώρα "να βγάλουν" για το "έργο" τα καταναγκαστικά έργα.

Βουνά κονιορτοποιήθηκαν και μετατοπίστηκαν με τα μπράτσα. Οι βράχοι της Γιούρας ξεκολλήθηκαν με τα νύχια και κουβαλήθηκαν μ' αυλακωμένες από το μαστίγιο ράχες "αιχμαλώτων" της Βίας.

Αμέτρητα τσουβάλια τσιμέντο πέρασαν από τις πλάτες τους. Εκατοντάδες χιλιάδες τούβλα μεταφέρθηκαν με τα γδαρμένα χέρια τους. "Επιστάτης" ο πιο διεστραμένος Σαδισμός οπλισμένος με τη δύναμη ασύδοτης εξουσίας. Και εργολάβος η αιματηρότερη Βία, που κάμφθηκε μόνο μπροστά στην οργανωμένη ομαδική πεισματική αντίσταση των πολιτικών κρατουμένων.

Στα θεμέλια των σαρκοφάγων της Γιούρας έχουν θαφτεί κομμάτια από τη ζωή χιλιάδων αλυσσοδεμένων αγωνιστών. Από την κάθε πέτρα τους, όπως από τους αρμούς τους αναβλύζει τ' αλάτι του θαλασσόνερου που ζημώθηκαν τα τσιμέντα τους, αποστάζουν βόγγοι και οιμογών ανατριχιαστική ηχώ.

Και τις νύχτες δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν η μανία είναι των λυμένων ασκών του Αιόλου που στενάζει και δέρνεται στα σιδερόφρακτα παράθυρα του κάτεργου ή είναι των σκοτωμένων συντρόφων μας η οργή κι η κατάρα, η φωνή του αίματος που βγαίνει από τους τάφους του νεκροταφείου της Γιούρας - το αίμα που φωνάζει των Καραμούστων που ξεψύχησαν με το τσουβάλι τσιμέντο στην πλάτη τη στιγμή που το ρόπαλο τσάκιζε τις κνήμες τους που αρνούνταν να γρηγορέψουν το βήμα...»

(Ρεπορτάζ από την πρώτη γραμμή, διά χειρός των ίδιων των κρατουμένων στη Γιούρα).

Με τέτοια κείμενα στο χέρι, παρμένα από το Αρχείο του ΚΚΕ, πάτησε το πρωινό της προηγούμενης Κυριακής στο θανατονήσι ένα δημοσιογραφικό - φωτο-κινηματογραφικό συνεργείο του «Ριζοσπάστη» και του πόρταλ του «902.gr», που συνόδευε αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τον Δημήτρη Γόντικα, μέλος της ΚΕ (κρατούμενο στη Γιούρα την περίοδο της χούντας), και την Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτή του Κόμματος.

Αυτοψία και καταγραφή της κατάστασης ήταν ο σκοπός της επίσκεψης, καθώς τα χρόνια περνούν και τίποτα δεν έχει γίνει από εκείνες τις αποφάσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων που έχουν χαρακτηρίσει τη Γυάρο Ιστορικό Τόπο και έχουν προβλέψει μια σειρά έργα που θα κάνουν τον τόπο επισκέψιμο στις νεότερες γενιές. Αντίθετα, όλα αυτά τα χρόνια πληθαίνουν οι κάθε είδους παρεμβάσεις για να αποχαρακτηριστεί το νησί και να δοθούν οι εκτάσεις του σε εμπορική χρήση. Τελευταία, τέτοιου είδους, απόπειρα να χαρακτηριστεί η Γυάρος θαλάσσιο πάρκο με πρόσχημα τις φώκιες.

Αυτό, όμως, που πρέπει να γίνει, είναι πριν από οτιδήποτε άλλο να κατασκευαστεί ένας ντόκος για να μπορεί να 'ναι προσβάσιμο το νησί με πλωτό μέσο (ο παλιός ντόκος είναι ήδη ο μισός μέσα στη θάλασσα). Το δεύτερο που πρέπει να γίνει, είναι να καθαριστούν και να συντηρηθούν τα υπάρχοντα κτίρια (τα μπετά στην οροφή της φυλακής ήδη καταρρέουν, ενώ το νοσοκομείο, το ηλεκτρικό εργοστάσιο και οι αποθήκες είναι γεμάτες με τόνους κοπριάς από κατσίκια και πρόβατα που παράνομα βρίσκονται ακόμα πάνω στο νησί). Μια σειρά ακόμα έργα, για τα οποία υπάρχει επαρκής επιστημονική πρόταση, μπορούν να αποδώσουν στη Γυάρο το χαρακτήρα που πρέπει να έχει, αυτόν του Ιστορικού Τόπου!