ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).-

Η Κομισιόν θα προτείνει σήμερα ένα ασύδοτο και αντιδημοκρατικό «κοινό ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο» για την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας», με το οποίο καταρτίζεται ένας κοινός «κατάλογος παραβάσεων», δίνεται το δικαίωμα στην «ευρωπαϊκή αστυνομία» (Europol) να παρεμβαίνει στο ανακριτικό έργο των κρατών - μελών, υιοθετείται «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης», προβλέπεται έκδοση εντός τριμήνου, «συμφωνία» για τη «συνεργασία με τις ΗΠΑ», και δεν αποτελεί, πλέον, πρόβλημα για την «ευρωπαϊκή δικαιοσύνη» η ισχύς της ποινής του θανάτου στις ΗΠΑ.

Οι προτάσεις της Κομισιόν θέτουν την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) σε κατάσταση πολιορκίας, θα ισχύσουν άμεσα, αφού αναμένεται να υιοθετηθούν αύριο Πέμπτη από το Συμβούλιο Υπουργών Εσωτερικών και Δικαιοσύνης και την Παρασκευή από το Εκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών, και παρακάμπτουν τις «εθνικές» νομοθεσίες ως «νόμος» πέραν και πάνω από κάθε δημοκρατική, «συνταγματική» διαδικασία. Οπως αναφέρεται στην πρόταση της Κομισιόν, η επιβολή της κατασταλτικής ασυδοσίας που επιτάσσει το νέο «νομοθετικό πλαίσιο», επιταχύνεται γιατί «μόνο έξι κράτη - μέλη (Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Βρετανία) διαθέτουν συγκεκριμένη νομοθεσία ή δικαστικά μέσα σχετικά με την τρομοκρατία». Οι καιροί απαιτούν επιβολή ισχύος και όχι δημοκρατία και οι Βρυξέλλες επιβάλλουν κατάσταση πολιορκίας στην ΕΕ, κάτι που προσπαθούσαν από καιρό, προώθησαν ενεργητικά ενόψει της Γένοβας και επιβάλλουν οριστικά τώρα, υπό το καθεστώς τρόμου στην «παγκόσμια κατάσταση».

Η πρόταση της Κομισιόν τιτλοφορείται «η Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει κοινά μέσα για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της ΕΕ» και αφορά στην υιοθέτηση αντιτρομοκρατικού «πλαισίου», όσο και στην «εμβάθυνση της πολιτικής συνεργασίας», δηλαδή στην αντικατάσταση των «εθνικών» νομοθεσιών από ένα «πλαίσιο» σχετικά με το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης».

Η Κομισιόν, ως κατέχουσα τη «νομοθετική πρωτοβουλία» στην ΕΕ προτείνει για υιοθέτηση από τις κυβερνήσεις, δηλαδή νομιμοποιεί τις απαιτήσεις των μεγάλων δυνάμεων, ένα πακέτο μέτρων («πλαίσιο») που ανατρέπει την ισχύουσα νομοθεσία στα ξεχωριστά κράτη - μέλη και επιβάλλει «κοινή» δικαστική αντίληψη και μέσα «κατά της τρομοκρατίας». Η πρόταση της Κομισιόν θίγει τόσο το νόμιμο όσο και το δικαστικό «πλαίσιο» και χωρίζεται σε δύο μέρη: «κοινή» αντίληψη περί «τρομοκρατίας» και «κοινά» μέσα για την αντιμετώπισή της.

Σύμφωνα με την Κομισιόν η «τρομοκρατία» είναι ένα δίκτυο που με βάσεις σε ορισμένες «χώρες» δρα διεθνώς, εκμεταλλευόμενο τα γεωγραφικά και τα δικαστικά «όρια» μεταξύ των κρατών, εξού και η «ανάγκη» της δημιουργίας του «ενιαίου δικαστικού ευρωπαϊκού χώρου».

Οι Βρυξέλλες προτείνουν και τον πρώτο «ευρωπαϊκό» ορισμό της «τρομοκρατίας», που συνίσταται σ' έναν «κατάλογο παραβάσεων, που χαρακτηρίζονται τρομοκρατικές όταν διαπράττονται εκ προθέσεως από άτομα ή ομάδες εναντίον μιας ή περισσοτέρων χωρών, των θεσμών τους ή των λαών τους, με στόχο να απειλήσουν, να πλήξουν ή να καταστρέψουν πολιτικές, οικονομικές ή κοινωνικές δομές αυτών των χωρών». Προβλέπονται ποινές κάθειρξης «από δύο έως είκοσι ετών» και «στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων».

Το δεύτερο «οριζόντιο πλαίσιο» αφορά την «αντικατάσταση των παραδοσιακών διαδικασιών έκδοσης» από το «ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης», και είναι «συμπληρωματικό του αντιτρομοκρατικού πλαισίου, παρόλο που το πεδίο επιλογής του είναι πιο εκτεταμένο». Η βασική «ιδέα» είναι ότι «όταν η δικαστική αρχή ενός κράτους - μέλους ζητά την έκδοση ενός ατόμου το οποίο έχει καταδικαστεί οριστικά ή για το οποίο έχει κινηθεί ποινική διαδικασία, η απόφαση πρέπει να αναγνωριστεί και να εκτελεστεί σ' όλη την επικράτεια της ΕΕ».

Για την «απλοποίηση» και «επιτάχυνση» των διαδικασιών προβλέπεται ανώτατο χρονικό όριο ενός τριμήνου». Ο βασικός μηχανισμός καταστολής είναι η Europol η οποία «πρέπει να καταστεί το επιχειρησιακό εργαλείο της δράσης κατά διαφόρων μορφών εγκληματικότητας, μεταξύ των οποίων και της «τρομοκρατίας». Προτείνεται η ενεργοποίηση των διατάξεων της Συνθήκης του Αμστερνταμ (1997) που προβλέπουν ανάμειξη της Europol στο «εθνικό» ανακριτικό έργο, αλλά και υποχρέωση των «υπηρεσιών αστυνόμευσης και πληροφοριών των κρατών - μελών να παρέχουν κάθε διευκόλυνση στην Europol» (άρθρο Κ. 2 του Αμστερνταμ). Η Κομισιόν δεν έχει «αρμοδιότητα» στην εφαρμογή του «οριζόντιου πλαισίου», και εναπόκειται στο Συμβούλιο των κυβερνήσεων να αποφασίσει.

Η Κομισιόν προτείνει, επίσης, «σε διεθνές επίπεδο», να υπάρξει «συμφωνία με τις ΗΠΑ και άλλες τρίτες χώρες» για «πιο αποτελεσματική συνεργασία» στη διαδικασία σύλληψης και έκδοσης. Σύμφωνα με την Κομισιόν, ακόμη και σ' ό,τι αφορά την έκδοση ατόμων στις ΗΠΑ «πρέπει να προχωρήσουμε σ' αυτή την απόφαση, χωρίς να αποποιηθούμε, παρ' όλα αυτά, την πλήρη καταδίκη μας στην ποινή του θανάτου». Δηλαδή, η ΕΕ θα εκδίδει «υπόπτους» στις ΗΠΑ, όποτε το απαιτούν οι αμερικανικές αρχές, γνωρίζοντας ότι ενδεχομένως να θανατωθούν, αλλά, «παρ' όλα αυτά», η ΕΕ είναι «κατά της ποινής του θανάτου». Η «διεύρυνση αρμοδιοτήτων» της Europol είναι εντυπωσιακή, ελέγχει πλήρως τις ανακρίσεις στο «εσωτερικό» της ΕΕ και αναλαμβάνει τις σχέσεις με τα «ομόλογα» αμερικανικά όργανα. Κάτι, δηλαδή, σαν «ευρωπαϊκό FBI»(...).