Πέρασαν 72 χρόνια από το έγκλημα των ΗΠΑ, της «ναυαρχίδας» του δήθεν «δημοκρατικού», «δυτικού κόσμου», στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Η ρίψη των ατομικών βομβών τον Αύγουστο του 1945, που έσπειρε για πρώτη φορά τον πυρηνικό όλεθρο σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και για πολλές δεκαετίες τυράννησε χιλιάδες άλλους με τις συνέπειες της ραδιενέργειας, δεν επιβαλλόταν από καμία άμεση στρατιωτική αναγκαιότητα. Αλλωστε, στις 9 Μάη 1945 η Κόκκινη Σημαία κυμάτιζε στο Βερολίνο και η ΕΣΣΔ είχε αρχίσει να μεταφέρει στρατεύματα στην Απω Ανατολή, για να συμμετάσχει στην τελική επίθεση κατά της Ιαπωνίας.

Είναι φανερό πως την παρουσία της ΕΣΣΔ σε αυτό το μέτωπο ήθελαν να αποφύγουν οι ΗΠΑ και Βρετανία, που παρά την «αντιχιτλερική συμμαχία» ποτέ δεν έπαψαν να αντιμετωπίζουν την ΕΣΣΔ ως εχθρό τους. Ετσι, οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές, με τον εγκληματικό τρόπο του πυρηνικού ολοκαυτώματος της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, επέλεξαν να δείξουν στη Σοβιετική Ενωση πως έχουν στη διάθεσή τους ένα νέο φονικότατο όπλο. Ηταν μια σαφής προειδοποίηση στην ΕΣΣΔ, η οποία σηκώνοντας το μεγαλύτερο βάρος του πολέμου είχε γίνει ταυτόχρονα παγκόσμιο σύμβολο της πάλης της εργατικής τάξης και των λαών, για να περιορίσει αυτή τις απαιτήσεις της στους όρους διαμόρφωσης του μεταπολεμικού κόσμου.

Σήμερα, μια «ντουζίνα» χωρών διαθέτει στα χέρια της αυτό το φονικό όπλο, ενώ μερικές ακόμη χώρες επιδιώκουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο να κατακτήσουν αυτή τη δυνατότητα, κάτι που βέβαια προϋποθέτει την απόκτηση υψηλού επιπέδου τεχνογνωσίας, πολυετή έρευνα και μεγάλη δαπάνη οικονομικών μέσων.

Βεβαίως, ακόμα και μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων υπάρχουν τεράστιες διαφορές, αφού ξεχωρίζουν σε δυνατότητες οι ΗΠΑ και η Ρωσία, οι οποίες κατέχουν περίπου το 93% των πυρηνικών όπλων παγκοσμίως. Εκτός από τις δύο αυτές χώρες, που έχουν χιλιάδες πυρηνικές κεφαλές έτοιμες προς εκτόξευση, μόνο η Βρετανία και η Γαλλία διαθέτουν πυρηνικά όπλα έτοιμα προς χρήση, ενδεχομένως και το Ισραήλ.

Η 72η επέτειος ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα που έγιναν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και μάλιστα από την πλευρά των «δημοκρατικών» ΗΠΑ, συνέπεσε όχι μόνο με τις ανακοινώσεις της Ιαπωνίας πως προσανατολίζεται πλέον στον εξοπλισμό του στρατού της και με «επιθετικά όπλα», αλλά και με ορισμένες διεργασίες στο ζήτημα των πυρηνικών, που αξίζουν την προσοχή μας.

• Εγκρίθηκε (στις 7 Ιούλη 2017) με 122 ψήφους υπέρ, μία ψήφο κατά (της Ολλανδίας, κράτους - μέλους του NATO) και μία αποχή (της Σιγκαπούρης), η Συνθήκη απαγόρευσης των πυρηνικών όπλων. Αναμένεται πως θα τεθεί σε ισχύ το Σεπτέμβρη, όταν τουλάχιστον 50 χώρες θα έχουν επικυρώσει την υπογραφή της. Ωστόσο, παρά τις διακηρύξεις των χωρών που «πρωταγωνίστησαν», όπως ήταν η Βραζιλία κι η Νότια Αφρική, πρέπει να σημειωθεί πως οι χώρες που διαθέτουν πυρηνικά όπλα απείχαν από τις διαπραγματεύσεις. Μάλιστα, σε κοινή τους τοποθέτηση ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία υποστήριξαν πως αυτή δεν συμβαδίζει με «τις πραγματικότητες του διεθνούς περιβάλλοντος ασφαλείας».
• Ταυτόχρονα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ομόφωνα (5 Αυγούστου 2017), με τη συμφωνία της Κίνας και της Ρωσίας, αποφάσισε να επιβάλει νέες κυρώσεις σε βάρος της ΛΔ Κορέας, μετά τις δύο πρόσφατες πυραυλικές δοκιμές της Πιονγιάνγκ. Ταυτόχρονα, ωστόσο, η Ρωσία κατηγόρησε τις ΗΠΑ πως η λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» που επιδιώξουν να εγκαταστήσουν είναι αντιπαραγωγική, αφού αποτελεί πρόκληση για τη ΛΔ Κορέας, και επιπλέον θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια των γειτονικών χωρών, δηλαδή της ίδιας της Ρωσίας, καθώς και της Κίνας, διαταράσσοντας την υπάρχουσα «ισορροπία» των δυνάμεων στην περιοχή.
• Αναλαμβάνοντας την προεδρία του Ιράν για δεύτερη φορά, ο Χασάν Ροχανί κατηγόρησε τις ΗΠΑ ότι προσπαθούν να υπονομεύσουν τη συμφωνία που έχει υπογράψει η Τεχεράνη για το πυρηνικό της πρόγραμμα και τις προειδοποίησε να μην συνεχίσουν αυτή την πολιτική. Η στάση αυτή των ΗΠΑ προκάλεσε αντιδράσεις και από τη μεριά του άλλου ιμπεριαλιστικού «πόλου» του «ευρωατλαντισμού», την ΕΕ, που στηρίζει τη συγκεκριμένη συμφωνία.
• Δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός πως οι ΗΠΑ επικαλούνται τόσο τον πυρηνικό κίνδυνο από τη ΛΔ Κορέας, όσο και από το Ιράν, για να εγκαταστήσουν στην περιοχή του Ειρηνικού και στην Ευρώπη τη λεγόμενη «αντιπυραυλική ασπίδα» τους. Από τη μεριά της η Ρωσία, που είναι δυνητικά η μόνη στρατιωτική δύναμη που μπορεί να απαντήσει στις ΗΠΑ, σε περίπτωση που δεχτεί πυρηνικό πλήγμα, με ανάλογο τρόπο, τάσσεται ενάντια σ' αυτά τα σχέδια των ΗΠΑ, που αντικειμενικά υπηρετούν την επιδίωξη παρεμπόδισης μιας ενδεχόμενης απάντησης της Ρωσίας, σε περίπτωση που οι ΗΠΑ και η ΝΑΤΟική συμμαχία επιχειρήσουν το «πρώτο πυρηνικό πλήγμα». Στα τέλη Ιούλη ο Ντμίτρι Ρογκόζιν, αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης και υπεύθυνος για ζητήματα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος της χώρας, ανακοίνωσε πως η Ρωσία έχει πλέον τη δυνατότητα κατασκευής ενός «αόρατου» πυρηνικού «τρένου», που θα φέρει πυρηνικούς πυραύλους ικανούς να παρακάμψουν την «αντιπυραυλική ασπίδα» των ΗΠΑ. Το πυρηνικό «τρένο - φάντασμα», με την επωνυμία «Μπαργκούζιν», θα μεταφέρει βαλλιστικούς πυραύλους και θα λειτουργεί ως εξέδρα εκτόξευσης, διανύοντας απόσταση 2.400 χιλιομέτρων ημερησίως, και θα είναι «μεταμφιεσμένο» σε εμπορικό ή επιβατικό τρένο, ώστε να είναι πρακτικά αδύνατο να αναγνωριστεί η πραγματική του ταυτότητα. Τα πυρηνικά του όπλα θα έχουν εμβέλεια 10 χιλιάδες χιλιόμετρα, φτάνοντας έτσι σε κάθε πόλη της Ευρώπης ή των ΗΠΑ. Αξίζει να σημειωθεί πως το νέο αυτό ρωσικό όπλο, όπως άλλωστε πολλά άλλα, «πατάνε» σε προηγούμενα που υπήρχαν επί ΕΣΣΔ. Η ΕΣΣΔ, λίγα χρόνια πριν την ανατροπή του σοσιαλισμού, είχε θέσει σε λειτουργία ανάλογο όπλο (τρένο με πυρηνικά όπλα), το οποίο μπορούσε να διανύσει καθημερινά 1.200 χιλιόμετρα μακριά από τη βάση του, να κινείται με αυτονομία καυσίμων για 28 μέρες. Η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, που «κληρονόμησε» από την ΕΣΣΔ ένα σημαντικό πυρηνικό οπλοστάσιο, αλλά και σημαντικές δυνατότητες σε επιστημονική τεχνογνωσία, τελειοποιεί αυτό το όπλο, και σύμφωνα με τις σχετικές δηλώσεις των Ρώσων αξιωματούχων, το 2020 η Ρωσία θα μπορεί να εκτοξεύσει από τέτοια «τρένα - φαντάσματα» μέχρι και 120 πυρηνικές κεφαλές, σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Εννοείται πως αυτός είναι μόνο ένας από τους τρόπους με τους οποίους η Ρωσία σχεδιάζει, όπως φαίνεται, να ξεπεράσει το εμπόδιο της αμερικανικής «αντιπυραυλικής ασπίδας», που στόχο έχει να ακυρώσει το δικό της πυρηνικό οπλοστάσιο.

72 χρόνια από τη φρίκη της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, τα πυρηνικά όπλα είναι εδώ, εξελίσσονται, αναπτύσσονται, συσσωρεύονται και μπορούν να καταστρέψουν ολοσχερώς τον πλανήτη. Οσο υπήρχε η ΕΣΣΔ, που είχε δεσμευτεί πως δεν θα τα χρησιμοποιήσει πρώτη, που τασσόταν υπέρ του πυρηνικού αφοπλισμού, ένα μέρος αυτού του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου θεωρούνταν πως αποτελεί ανασχετικό παράγοντα στη χρήση των πυρηνικών από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Σήμερα η ΕΣΣΔ δεν υπάρχει. Το πυρηνικό οπλοστάσιο αποτελεί την «αιχμή του δόρατος» των τεράστιων πολεμικών εξοπλιστικών αποθεμάτων που συσσωρεύουν οι στρατιωτικοί οργανισμοί των καπιταλιστικών χωρών. Το ΝΑΤΟ ανοιχτά μιλά πλέον στις Συνόδους του για τη δυνατότητα χρήσης πυρηνικών όπλων και απεργάζεται τέτοια σχέδια. Οι ευθύνες των καπιταλιστικών κυβερνήσεων και της «αριστερής» του ΣΥΡΙΖΑ, που δραστήρια εμπλέκεται στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, είναι τεράστιες.

Η ζωή δείχνει πως οι αστικές τάξεις, στο πλαίσιο των ανταγωνισμών τους, επιδιώκουν να αυξήσουν την ισχύ τους για να επιτύχουν:

• Τον έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων και δρόμων μεταφοράς ενεργειακών πόρων (π.χ. πετρέλαιο, φυσικό αέριο, αγωγοί κ.ο.κ.).
• Τον έλεγχο των χερσαίων και θαλάσσιων διαδρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων (π.χ. «Δρόμος του Μεταξιού», θαλάσσια περάσματα Μεσογείου, Βόσπορος, Κέρας της Αφρικής κ.λπ.).
• Τον έλεγχο του υπόγειου πλούτου στην Αρκτική Ζώνη, του ορυκτού πλούτου, των σπάνιων γαιών, αλλά και των αποθεμάτων νερού.
• Την αξιοποίηση του Διαστήματος για στρατιωτικούς σκοπούς.
• Μια καλύτερη θέση στη διαπάλη για τα μερίδια των αγορών, κατά την οποία τα πολεμικά μέσα χρησιμοποιούνται όχι μόνο για την κατάκτηση νέων μεριδίων αγορών, αλλά και για τη μείωση των μεριδίων των ανταγωνιστών.

Εννοείται πως μέσα σ' αυτόν τον ανταγωνισμό τους, τα πυρηνικά όπλα κατέχουν εξέχουσα θέση και αναβαθμίζουν τη στρατιωτική ισχύ της κάθε δύναμης. Ετσι κινείται ο καπιταλισμός και είναι φανερό πως ο λύκος δεν μπορεί να γίνει ...βετζετέριαν. Συνεπώς, η πάλη ενάντια στα πυρηνικά όπλα είναι σήμερα αναπόσπαστα δεμένη με την επίσης επίκαιρη και αναγκαία πάλη ενάντια στο εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, με την εργατική τάξη στην εξουσία, κάτι που θα σημάνει και την οριστική απεμπλοκή της χώρας μας και κάθε άλλης χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς.