Οπως φαίνεται και από τις αναφορές στη Λευκή Βίβλο για την «Ασφάλεια» που περιέχονται στο κείμενο, οι «επισημάνσεις» του Ευρωκοινοβουλίου δεν έρχονται σε μια τυχαία στιγμή, αλλά την ώρα που το ζήτημα της ενίσχυσης των αυτοτελών στρατιωτικών δυνατοτήτων της ΕΕ, απέναντι στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα ανεβαίνει πολύ ψηλά στην ατζέντα, ως αποτέλεσμα των ανακατατάξεων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, του πρόσφατου Brexit και των απαιτήσεων των ΗΠΑ έναντι των συμμάχων τους στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, συνολικά της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών αλλά και των αντιθέσεων στο εσωτερικό της ΕΕ.

Εντελώς ενδεικτικά αξίζει να θυμίσουμε το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου (τον περασμένο Μάρτη), με τίτλο «σχετικά με τις συνταγματικές, νομικές και θεσμικές επιπτώσεις μιας Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΠΑΑ). Δυνατότητες που προσφέρει η Συνθήκη της Λισαβόνας», όπου προτείνεται η παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ για τη «στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, με προοπτική τη σύσταση μόνιμων δομών τύπου «Ευρωστρατού» και εκτίναξη των πολεμικών δαπανών, για την ανάπτυξη δυνάμεων παντού στον κόσμο, με την επισήμανση ότι η επίτευξη των στόχων της ΚΠΑΑ «για την ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας της Ενωσης να δρα εξωτερικώς (...) είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία σε ένα ταχέως επιδεινούμενο περιβάλλον ασφάλειας».

Οσο για την υποκρισία που «ξεχειλίζει», αξίζει να θυμίσουμε ότι σε άλλη Εκθεσή του (που παρουσίασε ο «Ριζοσπάστης» στις 23/7), το Ευρωκοινοβούλιο ζητάει διευρυμένο ρόλο για τις μισθοφορικές «ιδιωτικές στρατιωτικές εταιρείες», στις στρατιωτικές και μη δράσεις και αποστολές κρατών - μελών και ΕΕ, παρά το γεγονός πως παραδέχεται ότι «έχουν κατηγορηθεί για συμμετοχή σε σειρά παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και σε περιστατικά που οδήγησαν στην απώλεια ανθρώπινων ζωών»!