Κυριακή 6 Αυγούστου 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΥΡΙΖΑ
Εγγυάται τη διαχείρηση και της «επόμενης μέρας» του κεφαλαίου

Eurokinissi

Αναλαμβάνοντας τη δέσμευση η κυβέρνηση «να βάλει τα δυνατά της» και να «δώσει όλες τις δυνάμεις» ώστε να «βγάλει την Ελλάδα οριστικά απ' τη λάσπη» και καταθέτοντας «εγγυητική επιστολή» τα αντιλαϊκά έργα και ημέρες της το περασμένο δίχρονο, ο Αλ. Τσίπρας από το βήμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε από το κεφάλαιο τη διαχείριση και της «επόμενης μέρας», της ανάκαμψης των κερδών του.

Το «αφήγημα» που σκιαγράφησε με την ομιλία του εγκρίθηκε «μετά βαΐων και κλάδων» από την Κεντρική Επιτροπή, η οποία εστίασε, όπως άλλωστε αναμενόταν, στον τρόπο με τον οποίο ο κομματικός μηχανισμός θα βάλει πλάτη στην υλοποίησή του, επικεντρώνοντας κυρίως στο ζήτημα της χειραγώγησης του λαού στα προστάγματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης με «δέλεαρ» την κάλπικη προσδοκία για «δίκαιο» επιμερισμό του οφέλους που θα προκύψει. Στην πολιτική απόφαση της ΚΕ το «δόλωμα» της «δίκαιης ανάπτυξης» αναγορεύεται σε «τελικό στόχο της οικονομικής πολιτικής», ομολογία κατά το ήμισυ σωστή, αφού τελικός στόχος είναι πράγματι η καπιταλιστική ανάπτυξη, μόνο που αυτή είναι αδύνατον να είναι δίκαιη καθώς προϋποθέτει την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Την ικανότητά τους στη χειραγώγηση έναντι των ανταγωνιστών τους, των άλλων αστικών πολιτικών δυνάμεων, φροντίζουν να διατυμπανίσουν και στην πολιτική απόφαση, όπου σημειώνεται ότι «με δεδομένη την κοινωνική δυναμική που πυροδότησε η κρίση, το κυρίαρχο επίδικο της εποχής είναι ποια πολιτική δύναμη θα καταφέρει να εκφράσει στο πολιτικό επίπεδο τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που διάκεινται με καχυποψία, τμήματά τους ακόμη και με εχθρότητα, απέναντι στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα των χωρών του αναπτυγμένου δυτικού καπιταλισμού».

Ειδική αναφορά γίνεται και στα διάφορα σχήματα εγκλωβισμού και ενσωμάτωσης του λαού, αφού λέγεται πως στόχος, «κατά προτεραιότητα» μάλιστα, είναι «η διαμόρφωση ενός χώρου όπου πρωταγωνιστές θα είναι η ίδια η κοινωνία, με διάφορες μορφές, όπως πρωτοβουλίες κοινωνικής οικονομίας, δομές αλληλεγγύης, ενεργειακές κοινότητες, σχήματα μικροπιστώσεων, ομάδες παραγωγών, πρωτοβάθμιοι συνεταιρισμοί, ακόμη και άτυπες συλλογικές ομάδες».

Ο καλύτερος «μαθητής» του κεφαλαίου

Πριν θέσει το ερώτημα «ποιος θα διαχειριστεί την επόμενη μέρα;», ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε την «προίκα» του στην αστική τάξη, κομπάζοντας για τα κυβερνητικά έργα και τις θετικές αξιολογήσεις επ' αυτών από τις αγορές και τους επενδυτές, των οποίων η κυβέρνηση αναδεικνύεται πλέον σε «πρώτο βιολί»! Φυσικά, ούτε λέξη για το δυσθεώρητο κόστος που πλήρωσε και συνεχίζει να πληρώνει ο λαός.

Στο γνωστό μοτίβο, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Για πρώτη φορά ανοίγει ο δρόμος της οριστικής εξόδου από τα προγράμματα στήριξης (...) Αυτές οι μεταρρυθμίσεις, καθώς και η απόδοση της οικονομίας, ήταν όντως το κλειδί για να ανακτήσουμε το κύρος απέναντι στους επενδυτές και στις αγορές.

(...) Ξεπεράσαμε κάθε προσδοκία στην απόδοση της οικονομίας. Υπερκαλύψαμε τους στόχους του προγράμματος. Νοικοκυρέψαμε τα δημοσιονομικά, ενισχύοντας τη διαφάνεια και τη λογοδοσία στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Επαναφέραμε την οικονομία σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ανακτήσαμε την εμπιστοσύνη και θέσαμε τις βάσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας.

Ολοκληρώσαμε δύο αξιολογήσεις σε ένα εξαιρετικά αρνητικό περιβάλλον (...) Εξασφαλίσαμε μια συμφωνία που ορίζει με σαφήνεια τον αλγόριθμο που πρέπει να ακολουθηθεί για την ελάφρυνση του χρέους (...) Είμαστε εμείς που βγάλαμε τη χώρα από την καραντίνα και την επιστρέψαμε στην ευρωπαϊκή κανονικότητα, με πρόβλεψη για συνολικό έλλειμμα μόλις 1,2% το 2017 και πλεόνασμα 0,6% για το 2018.

Είμαστε εμείς που σταθεροποιήσαμε το τραπεζικό σύστημα (...) Είμαστε εμείς που επί των ημερών μας είδαμε τους οίκους αξιολόγησης να αναβαθμίζουν την πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας, αναγνωρίζοντας τη νέα πραγματικότητα της ανάκαμψης.

Τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων να κινούνται πλέον διαρκώς σε απολύτως βιώσιμα επίπεδα, ενώ πριν λίγες μέρες, την Ελλάδα να επιστρέφει στις αγορές χρήματος και την οικονομία να αρχίζει ξανά να πατά σε στέρεο έδαφος».

Στα παραπάνω συμπεριέλαβε την ολοκλήρωση των μεγάλων έργων υποδομής που υλοποιούνται με γνώμονα τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι φυσικά τις λαϊκές ανάγκες για έργα π.χ. αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής προστασίας κ.λπ., αλλά και την εξωτερική πολιτική στα μέτρα της επιδίωξης του εγχώριου κεφαλαίου για αναβάθμιση του ρόλου του στην ευρύτερη περιοχή. «Η πολιτική αυτή αναγνωρίστηκε έμπρακτα και από τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη», περηφανεύτηκε χαρακτηριστικά ο Αλ. Τσίπρας.

«Οραματίζεται»... τους στόχους του κεφαλαίου

Στη βάση αυτού του απολογισμού, ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε το κεφάλαιο πως «είμαστε αποφασισμένοι η χώρα να διαβεί με ασφάλεια τον καθαρό διάδρομο διεξόδου που ανοίξαμε» και να μεταβεί στην «επόμενη μέρα», για την οποία ο Αλ. Τσίπρας παρουσίασε τον σχεδιασμό της κυβέρνησης, για την επιστροφή στην «κανονικότητα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και κερδοφορίας. Θέτοντας βεβαίως το ερώτημα, «ποια θα είναι η πολιτική παράταξη που θα διαχειριστεί την Ελλάδα μετά την κρίση;», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά.

Περνώντας στην ουσία εξήγησε, με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο κεφάλαιο, ότι ο κυβερνητικός σχεδιασμός αποσκοπεί:

  • Σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, «βασισμένο στην καινοτομία, στη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, στην ενίσχυση των μορφών κοινωνικής οικονομίας, στη δημιουργία υψηλής προστιθέμενης αξίας, αξιοποιώντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που έχει αυτή η χώρα». Πίσω βέβαια από τα λόγια το γεγονός είναι ότι το μεγαλύτερο «ατού» για τους καπιταλιστές είναι οι πάνω από 600 μνημονιακοί νόμοι με την ξεχωριστή συμβολή και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τα ισοπεδωμένα εργατικά δικαιώματα, οι δεσμεύσεις για συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής στο διηνεκές, που μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα στήριξης της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου διαμορφώνουν το έδαφος για εκτόξευση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και αντίστοιχα της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
  • Σε μια Ελλάδα «με ένα νέο προοδευτικό και σύγχρονο Σύνταγμα, που θα τονώσει το χαμένο κύρος του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της δημοκρατίας», με το «κλείσιμο» δηλαδή κάθε ρωγμής και υπόνοιας αμφισβήτησης, με τον εγκλωβισμό και την ενσωμάτωση του λαού στα προτάγματα του κεφαλαίου και την αποκατάσταση της «πολιτικής σταθερότητας» και της «κοινωνικής ειρήνης» που ζητάει το κεφάλαιο για την «επόμενη μέρα».
  • Σε μια Ελλάδα η οποία «θα έχει κατοχυρώσει και θα συνεχίζει να ισχυροποιεί την αδιαμφισβήτητη και κομβική της θέση στο διεθνές πεδίο. Ισχυροποιώντας παραδοσιακές συμμαχίες που είχαν ατονήσει και διαμορφώνοντας νέες», μπλέκοντας δηλαδή ακόμα πιο ενεργά στα παζάρια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, αναλαμβάνοντας πιο ενεργά ρόλους «σημαιοφόρου» των προταγμάτων ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, για τη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» του κεφαλαίου.

Εν ολίγοις, δηλαδή, σκιαγράφησε την Ελλάδα που οραματίζεται το μεγάλο κεφάλαιο, με εκπλήρωση των βασικών του προσδοκιών, κρύβοντας ότι αυτή η Ελλάδα «χτίζεται» πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων του λαού και προαπαιτεί κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής, ενόψει και του νέου γύρου διαπραγματεύσεων για την ολοκλήρωση της 3ης «αξιολόγησης».

Τόνισε την ικανότητα του κόμματός του στη χειραγώγηση, διαμηνύοντας στην αστική τάξη ότι το κόμμα του είναι αυτό που μπορεί να πετύχει τη συναίνεση του λαού και να του εξασφαλίσει συνεπώς συνθήκες ...νεκροταφείου για την απρόσκοπτη υλοποίηση των αντιλαϊκών της στόχων. Ετσι, αφού ισχυρίστηκε ότι η κυβερνητική πρόταση για το μέλλον φέρει το «ταξικό ιδεολογικό πρόσημο της αριστεράς» και έχει απέναντί της το ανταγωνιστικό σχέδιο της νεοφιλελεύθερης ελίτ και της ολιγαρχίας του πλούτου, όταν η πολιτική που εφαρμόζει όχι απλά κινείται στις ίδιες ράγες αλλά παίρνει την μπουκιά απ' το στόμα της ΝΔ, πρόσθεσε ότι η πρόταση της ΝΔ «βαθαίνει τον ταξικό διχασμό», σε αντίθεση με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλει «να ενώσει χαμηλά και μεσαία στρώματα» στην προοπτική της υλοποίησης των προταγμάτων του κεφαλαίου!

Κοροϊδία στο τετράγωνο για το λαό

Αυτήν την ουσία της παρέμβασής του στην Κεντρική Επιτροπή ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε να την εξωραΐσει στα μάτια του λαού «γαρνίροντάς» την με αυταπάτες. Ετσι, υπερασπίστηκε την «κοινωνική ευαισθησία» της κυβέρνησής του με «τεκμήριο» παρεμβάσεις διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Παρεμβάσεις που προέρχονται από το τσεκούρι στα υπόλοιπα επιδόματα, «αναδιανέμοντας» τη φτώχεια, τις οποίες κυνικά αναγόρευσε σε παρεμβάσεις ...ανασυγκρότησης του κοινωνικού κράτους.

Δεν δίστασε, για μια ακόμα φορά την τελευταία βδομάδα, να υποσχεθεί στο λαό δουλειές και αξιοπρεπείς αμοιβές, την ώρα που επί των ημερών της κυβέρνησής του η ευελιξία στην αγορά εργασίας γενικεύεται, το ίδιο και η απληρωσιά και η ανακύκλωση των ανέργων με την επιδότηση της εργοδοσίας, το αντεργατικό πλαίσιο είναι στη θέση του και ενισχύεται, με την κυβέρνηση να δεσμεύεται ότι δε θα το πειράξει, κι ενώ μπροστά είναι, στο πλαίσιο της 3ης «αξιολόγησης», το νέο χτύπημα στα εργασιακά δικαιώματα. Επιπλέον, από το 2019 θα τεθούν σε εφαρμογή οι νέες μειώσεις στις συντάξεις και το αφορολόγητο όριο, που ήδη έχει ψηφίσει η κυβέρνηση.

Για το τέλος φύλαξε την ψευδαίσθηση των αλλαγών στο πλαίσιο της ΕΕ, σε μια προσπάθεια να αναζωογονηθούν παλιές φρούδες ελπίδες ως προς τη δυνατότητα να αλλάξει ο χαρακτήρας της ιμπεριαλιστικής ένωσης. Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που, όπως δείχνει και η σχετική συζήτηση, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί, αλλά και η προσπάθεια θωράκισης των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλίων απέναντι σε άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, επιταχύνουν τις αντιδραστικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.

Παρ' όλα αυτά ο πρωθυπουργός υποστήριξε ότι έσπασε η νεοφιλελεύθερη συναίνεση και ότι «στις πολιτικές εξελίξεις που δείχνουν να διαμορφώνονται στην Ευρώπη, η αριστερά μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση μιας εναλλακτικής στρατηγικής και ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου. Και στη συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων γύρω από αυτό».

Το πόσο εναλλακτικό είναι αυτό το σχέδιο φάνηκε μία μέρα μετά στην πολιτική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής. Με την οποία υποδεικνύεται στις «αριστερές δυνάμεις στην Ευρώπη», όπου ο ΣΥΡΙΖΑ κατατάσσει και τις υπόλοιπες δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, να βάλουν τα δυνατά τους κατά μόνας και σε συνεργασία για την προώθηση των αξιώσεων του κεφαλαίου σε ό,τι αφορά την επερχόμενη συζήτηση για τη μετεξέλιξη της Ευρωζώνης, διεκδικώντας «ενισχυμένο προϋπολογισμό με προσανατολισμό σ' ένα διαφορετικό παραγωγικό μοντέλο (...) εγγύηση των καταθέσεων παράλληλα με την προώθηση της τραπεζικής ενοποίησης για όλο τον ευρωπαϊκό χώρο (...) την προώθηση ευρωομολόγου από την ΕΚΤ στο πλαίσιο της επιδίωξης για ευρωπαϊκή σύγκλιση».

«Σε αυτή την κατεύθυνση, είναι αναγκαία η ενίσχυση των πρωτοβουλιών επιτάχυνσης και εμβάθυνσης της πολιτικής συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ και της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, μέσω της διεύρυνσης του πεδίου συνεργασίας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με δυνάμεις των Πρασίνων και των Σοσιαλιστών στο Ευρωκοινοβούλιο», αναφέρει.


Β. Ν.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ