Στόχος της τροπολογίας είναι να αντιμετωπιστεί η πάγια τακτική της εργοδοσίας να αφήνει απλήρωτους χιλιάδες πλέον εργαζόμενους, αξιοποιώντας το νομοθετικό πλαίσιο που χειροτέρευσε περαιτέρω τα τελευταία χρόνια από τις αστικές κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και διατήρησε και ενίσχυσε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και αποφάσεις της αστικής Δικαιοσύνης που δίνουν όπλα στην εργοδοσία ενάντια στους εργαζόμενους. Υπενθυμίζεται ότι ο Αρειος Πάγος με αποφάσεις του θεωρεί ότι ακόμα και η μακροχρόνια καθυστέρηση στη μη απόδοση μισθών από την εργοδοσία δεν αποτελεί «βλαπτική μεταβολή» για τον εργαζόμενο, χαρακτηρίζει «καταχρηστικές» τις επισχέσεις εργασίας όταν η εργοδοσία επικαλείται «οικονομική δυσπραγία», σημειώνει ότι η επίσχεση μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και «σιωπηρή» παραίτηση.

Το πλαίσιο αυτό φουντώνει την εργατική ασυδοσία και χιλιάδες εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με την απληρωσιά, με το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους.

Η κυβέρνηση, με κοινό δελτίο Τύπου του υπουργείου Εργασίας και του υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνίας και Ενημέρωσης, δήλωσε ότι κάνει δεκτό το πρώτο μέρος της τροπολογίας του ΚΚΕ, που αναφέρει ότι «θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης». Ομως, απορρίπτει το δεύτερο μέρος της τροπολογίας, που προβλέπει την αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου για τους εργοδότες. Συνοπτικά, προβλέπει ότι οι εργοδότες που δεν καταβάλλουν στην ώρα τους τα δεδουλευμένα τιμωρούνται με φυλάκιση και χρηματική ποινή και ότι η εκδίκαση τέτοιων υποθέσεων θα γίνεται με τη διαδικασία του αυτόφωρου.

Την ίδια στιγμή, έχει παρουσιάσει ένα «πρόγραμμα» υποτίθεται για την υποστήριξη των «"εγκλωβισμένων" εργαζομένων», όπως τους αποκαλεί, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για πρόγραμμα απαλλαγής των επιχειρηματιών από τις υποχρεώσεις τους προς τους εργαζόμενους (οφειλόμενα, αποζημιώσεις κ.ά.).

«1. Στο άρθρο 7 του Ν. 21Ι2/1920, όπως αυτό ισχύει μετά την προσθήκη του δεύτερου εδαφίου αυτού, δυνάμει του άρθρου 5 του Ν. 4558/1930, προστίθεται τρίτο εδάφιο που έχει ως εξής:

"Επίσης θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης".

2. Η παρ. 1 του άρθρου μόνου του Α.Ν. 690/1945, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 8 παρ. 1 του Ν. 2336/1995, αντικαθίσταται ως εξής:

"1. Κάθε εργοδότης ή διευθυντής ή επιτετραμμένος ή με οποιονδήποτε τίτλο εκπρόσωπος οποιασδήποτε επιχείρησης, εκμετάλλευσης ή εργασίας, καθώς και τα μέλη του ΔΣ ή ο βασικός/κύριος μέτοχος ανώνυμης εταιρείας, ο οποίος δεν καταβάλλει εμπρόθεσμα στους απασχολουμένους σε αυτόν τις οφειλόμενες συνεπεία της σύμβασης ή της σχέσης εργασίας πάσης φύσεως αποδοχές, που καθορίζονται είτε από τη σύμβαση εργασίας είτε από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είτε από αποφάσεις διαιτησίας είτε από το νόμο ή έθιμο είτε σύμφωνα με το άρθρο 10 του ν. 3198/1955, συνεπεία της θέσεως των εργαζομένων σε κατάσταση διαθεσιμότητας, τιμωρείται κατόπιν μηνύσεως των ενδιαφερομένων ή των οργάνων του υπουργείου Εργασίας ή των οργάνων της Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης που είναι εντεταλμένα για την εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας ή της οικείας Αστυνομικής Αρχής ή της οικείας επαγγελματικής οργάνωσης των εργαζομένων, με φυλάκιση μέχρι έξι (6) μήνες και χρηματική ποινή, της οποίας το ποσό δεν μπορεί να ορίζεται κάτω του 25% ούτε πάνω του 50% του καθυστερούμενου χρηματικού ποσού, για την εξεύρεση του οποίου οι τυχόν σε είδος οφειλόμενες αποδοχές πρέπει να αποτιμώνται, με τη σχετική απόφαση, σε χρήμα. Η εκδίκαση των παραπάνω υποθέσεων γίνεται με τη διαδικασία του αυτοφώρου, όπως προβλέπεται από τα άρθρα 417 επ. του Κ.Ποιν.Δ."».