Οπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενα άρθρα, για τη διεξαγωγή των Πανελλήνιων Πρωταθλημάτων επιλέγονται ξενοδοχειακά συγκροτήματα, με υποχρεωτική διαμονή για τους συμμετέχοντες και την ΕΣΟ να εισπράττει μέρος των εσόδων. Αυτό συνεπάγεται δυσβάσταχτο κόστος για παίχτες και ομάδες ειδικά στις μέρες μας.
Τα τελευταία χρόνια, κατά τη διάρκεια της Α' Εθνικής, ανοίγει πιο έντονα η συζήτηση γύρω από το σύστημα αγώνων που χρησιμοποιείται. Σε ένα σύνολο 34 ομάδων (πολλές από τις οποίες δεν έχουν προκριθεί από τις Ενώσεις και τις Τοπικές Επιτροπές, αλλά αντικαθιστούν εκείνες που δεν μπορούν να συμμετάσχουν) και 7 γύρων παρουσιάζονται αρκετά προβλήματα. Φέτος, για παράδειγμα, παρατηρούμε ότι η 1η ομάδα της τελικής κατάταξης (ΣΟ Καβάλας) δεν αγωνίστηκε με την 3η ομάδα (ΕΣ Θεσσαλονίκης). Προβλήματα προκύπτουν και στη μέση της βαθμολογίας, όπου οι πρώτες 20 ομάδες παραμένουν στην κατηγορία, ενώ οι υπόλοιπες 14 υποβιβάζονται.
Το μοντέλο δεν είναι ασυνήθιστο. Η ΕΣΟ, εδώ και χρόνια, κινείται στην κατεύθυνση της γιγάντωσης των Πανελλήνιων διοργανώσεων, θυσιάζοντας τα αγωνιστικά κριτήρια στο βωμό του κέρδους.