Είτε πρόκειται για τα Ελληνοτουρκικά, όπως προχτές με την επίσκεψη Γιλντιρίμ, είτε για τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ και την Αλβανία, είτε για το Κυπριακό και τις εξελίξεις στη ΝΑ Μεσόγειο, η κυβέρνηση μιλάει όλο και πιο συχνά για τη «θετική ατζέντα» που πρέπει να κυριαρχήσει στις συζητήσεις, απέναντι υποτίθεται στην ένταση των σχέσεων. Και τι εννοούν «θετική ατζέντα»; Τις επιχειρηματικές συμφωνίες, το προχώρημα των ενεργειακών σχεδιασμών των «κολοσσών» στην περιοχή, τις συζητήσεις για ένταξη κρατών σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις όπως την ΕΕ και το ΝΑΤΟ και σε κάθε λογής «σχήματα», απέναντι στην «επιρροή» άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων κ.ο.κ. Ακριβώς, δηλαδή, το πλαίσιο εντός των οποίων γεννιούνται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις αστικές τάξεις χωρών της περιοχής, στο φόντο των ευρύτερων αντιπαραθέσεων ιμπεριαλιστικών ενώσεων και κέντρων για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών, δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας, ζωνών επιρροής κ.ο.κ. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να 'χει ο λαός: Η «θετική ατζέντα» και τα παζάρια της αστικής τάξης όχι μόνο δεν αποτελούν παράγοντες σταθερότητας, ειρήνης και ευημερίας για τους λαούς της περιοχής, αλλά αντίθετα μπλέκουν όλο και περισσότερο το λαό στο κουβάρι των ανταγωνισμών, γεννάνε νέους μεγάλους κινδύνους. Ο λαός πρέπει να αντιπαλέψει εντός κι εκτός συνόρων την «ατζέντα» της αστικής τάξης, να δυναμώσει την πάλη ενάντια στην εξουσία και την οικονομία του κεφαλαίου, όποιο «προσωπείο» κι αν φοράει κάθε φορά.