Οι ομοιότητες, μάλιστα, με την Ισπανία είναι πολλές, μιας και η αύξηση της εκλογικής επιρροής των Podemos ήταν από τους βασικούς καταλύτες στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, περιορίζοντας το ρόλο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος ως ενός από τους βασικούς πυλώνες της αστικής διαχείρισης, μαζί με το «δεξιό» Λαϊκό Κόμμα. Τώρα, με την επανεκλογή Σάντσεθ, στο χώρο της παλαιάς σοσιαλδημοκρατίας, αναθερμαίνεται η προοπτική της συνεργασίας με τη σύγχρονη εκδοχή της, τους Podemos, παρά με την «κεντροδεξιά» και το Λαϊκό Κόμμα. Τέτοια «διλήμματα» προσανατολισμού αντιμετωπίζει η σοσιαλδημοκρατία και στη χώρα μας. Σε κάθε περίπτωση, το κριτήριο με το οποίο χρειάζεται ο λαός να παρακολουθεί αυτές τις διεργασίες, είναι για λογαριασμό ποιανού γίνονται και ποιος κινεί τα νήματα. Και είναι πεντακάθαρο ότι ο πρώτος που ενδιαφέρεται για την κρίση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, αλλά και για την αναμόρφωση του χώρου, είναι η αστική τάξη, που αναζητάει εναλλακτικά στηρίγματα στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, με ταυτόχρονη χειραγώγηση του λαού.