Με φανερό σκοπό να προλάβουν ανεπιθύμητες «κοινωνικές εκρήξεις» και αντιδράσεις συνέχεια των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων της άνοιξης για το ασφαλιστικό, όλες οι συνιστώσες και στυλοβάτες του συστήματος, σε αγαστή συνεργασία και με καταμερισμένους ρόλους (κυβέρνηση, ΝΔ, ΜΜΕ, Εκκλησία, κ.ο.κ.) επιχειρούν να επιβάλουν ένα αποπνικτικό και ασφυκτικό κλίμα στην πολιτική ζωή, το οποίο θα συνθλίβει κάθε απόπειρα αγωνιστικής διεκδίκησης από την πλευρά «των από κάτω».

Ποια είναι τα βασικά «στοιχεία» αυτού του σκηνικού που με αξιοθαύμαστη επιμέλεια έστησαν;

Πρώτον, ότι η κυβέρνηση Σημίτη έχει πάρει «τα πάνω της» και δε βρίσκεται πλέον με την «πλάτη στον τοίχο», όπως πριν τις καλοκαιρινές διακοπές. Είναι ολοφάνερο ότι η καλλιέργεια αυτής της εικόνας για την εκλεκτή τους κυβέρνηση είναι «όρος εκ των ων ουκ άνευ» προκειμένου να φέρει σε πέρας την αποστολή της. Δεν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που δίνει την εντύπωση ότι «σέρνεται», ότι κατατρύχεται από εσωκομματικές κόντρες εξουσίας, κλπ., να επιβάλλει τα αντιλαϊκά μέτρα που της έχουν ανατεθεί και έχουν δρομολογηθεί.

Γι' αυτό, έγκαιρα ξεκίνησε η καλοσχεδιασμένη επιχείρηση αναστήλωσης της κυβέρνησης και βέβαια του Κ. Σημίτη. Πώς; Με την άγρια εκμετάλλευση του θέματος των ταυτοτήτων, χάρη και στην «ευγενική χορηγία» του Χριστόδουλου, με τα γκάλοπ που ακόμα και αν δεν τα ανακάλυπταν, έπρεπε να τα είχαν... παραγγείλει, με το «κοινωνικό πακέτο» που μόνο κοπανιστό αέρα προπαγάνδας και εξαπάτησης περιείχε, με το μοίρασμα μαζικών ρουσφετολογικών μέτρων (μέτρα για ιδιοκτήτες ακινήτων, επιδόματα σε δημόσιους υπάλληλους), και άλλα τέτοια που μάλλον θα δούμε και το επόμενο διάστημα.

Ταυτόχρονα, «εκτονώθηκαν» και τα εσωκομματικά και πλέον προεξοφλείται ότι ο αδιαμφισβήτητος Κ. Σημίτης θα βγει ενισχυμένος από το συνέδριο, ώστε να έχει τα χέρια του λυμένα για να δώσει νέα ώθηση στην υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής.

Τα μεγάλα αφεντικά περιμένουν πολλά και το γνωρίζει πολύ καλά ο Κ. Σημίτης και από τον πρόσφατο κύκλο επαφών που είχε με αρκετούς μεγαλοεκδότες. Η στήριξη που παρέχουν στην κυβέρνηση Σημίτη στοχεύει και σε άμεσα ανταλλάγματα. Αρκετοί, για παράδειγμα, εμπλέκονται και διαγκωνίζονται για να «βάλουν στο χέρι» την «Ολυμπιακή» (Βαρδινογιάννηδες, Αγγελόπουλοι, Αλαφούζοι, Λιακουνάκος και σία), ο Λάτσης θέλει τα κρατικά διυλιστήρια, όλοι «παίζουν» στις «απελευθερωμένες» αγορές της ηλεκτρικής ενέργειας, του φυσικού αέριου, των τηλεπικοινωνιών, στις μαρίνες, στις ακτές και τα καζίνα, αλλά και όλοι έχουν πάρει θέση για το τρίτο κοινοτικό πακέτο, κ.ο.κ. Είναι αυτονόητο ότι η έκβαση αυτού του αμείλικτου και «αέναου» πολέμου, εκτός των άλλων, θα επηρεάσει και το κλίμα της εικονικής πραγματικότητας που διαμορφώνουν τα ελεγχόμενα από τα μεγάλα αφεντικά ΜΜΕ. Ισως γι' αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να «τρενάρει» ορισμένες αποφάσεις που αφορούν ιδιωτικοποιήσεις για μετά το συνέδριο...

Δεύτερον, πλασάρουν έγκαιρα τους επόμενους επίδοξους διαχειριστές - «διαδόχους» του Κ. Σημίτη και επενδύουν πάνω τους ελπίδες και προσδοκίες, ακριβώς για να στρέφονται προς εκεί τα βλέμματα της «κοινής γνώμης», περιμένοντας άλλη μια φορά τους κωμικούς «σωτήρες». Ο Γ. Παπανδρέου εξωθήθηκε ήδη να πάρει θέση στη μάχη της διαδοχής, ενώ ο Κ. Λαλιώτης από τη θέση του γραμματέα του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ως «εγγυητής» της ενότητας του κινήματος και της «νικηφόρας πορείας» του. Το σύστημα ποτέ δεν πρέπει να «ξεμένει» από εφεδρείες και τον κατάλληλο χρόνο τις ανασύρει στο προσκήνιο.

Φυσικά «αναντικατάστατος» είναι ο ρόλος της ηγεσίας της ΝΔ, η οποία πασχίζει με τις εικονικές κόντρες με την κυβέρνηση να εγκλωβίζει μεγάλα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων στα πλαίσια του δικομματισμού. Ετσι βοηθάει όπως μπορεί την κυβέρνηση στην υλοποίηση νεοφιλελεύθερων μέτρων και «τσακώνεται» μαζί της μόνο για να περισώσει τα προσχήματα, ότι είναι τάχα «αντιπολίτευση», μόνο και μόνο για να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο που θα τη φέρει στην εξουσία.

Τρίτον, προσπαθούν να διχάσουν τεχνητά τους εργαζόμενους ώστε να υπονομεύσουν και εξουδετερώσουν την ενωμένη μαζική αγωνιστική δράση τους. Σ' αυτή την κατεύθυνση αξιοποιήθηκε -και θα συνεχίσει - η υπόθεση των ταυτοτήτων, αλλά και το σίριαλ που ξεκίνησε για την επιστροφή ή μη του Γλύξμπουργκ! Ταυτόχρονα, αποκηρύσσεται και εξοβελίζεται στο πυρ το εξώτερον κάθε ιδέα για «κοινωνική πόλωση», «οξύτητα» και αγώνες. Αντίθετα, ως παράδειγμα προς μίμηση προβάλλεται η στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και προσωπικά του προέδρου Χρ. Πολυζωγόπουλου, που κινείται με «εποικοδομητικό τρόπο» για την επίλυση των μεγάλων κοινωνικών προβλημάτων (π.χ., ασφαλιστικό), ξεπουλώντας βέβαια τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Επιπλέον, επιχειρείται συστηματικά οι κοινωνικοί αγώνες να γίνουν συνώνυμο και να ταυτιστούν με την άσκηση τυφλής βίας, ακριβώς για να δικαιολογηθεί η κρατική βία και καταστολή κατά τα πρότυπα της Γένοβας. Δεν είναι από αυτή την άποψη διόλου τυχαία η αναφορά του κυβερνητικού εκπροσώπου Δ. Ρέππα, ο οποίος προεξοφλώντας ελαφρώς προβοκατόρικα ότι θα υπάρξουν επεισόδια κατά την επίσκεψη του Κ. Σημίτη στη ΔΕΘ, δήλωσε την περασμένη Πέμπτη ότι «βεβαίως καταδικάζουμε τις πράξεις βίας»(!) για να προσθέσει με νόημα: «Ολοι θα πρέπει να κινούνται στο πλαίσιο της νομιμότητας και σε αυτό που ορίζει το Σύνταγμα»...

Ομως όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν κάτι ουσιαστικά καινούριο. Πάντα τα επιτελεία της άρχουσας τάξης θα καταστρώνουν σχέδια και θα εφευρίσκουν τρόπους ώστε να κρατάνε υποδουλωμένους τους σκλάβους της μισθωτής εργασίας. Το ζητούμενο είναι η οργάνωση της πάλης των τελευταίων, η συγκρότηση του δικού τους Μετώπου, που θα μπορέσει να φέρει «τα πάνω κάτω» προς όφελος των συμφερόντων τους. Αθεράπευτα αισιόδοξοι οι κομμουνιστές θα δώσουν όλες τις δυνάμεις τους για να γίνει αυτός ο χειμώνας η αρχή της άνοιξης του λαού.