Κυριακή 14 Μάη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ
Εντατικές διεργασίες με επίδικο τον εγκλωβισμό του λαού

Από συνεδρίαση του Συντονιστικού οργάνου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης

Eurokinissi

Από συνεδρίαση του Συντονιστικού οργάνου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης
«Το τελευταίο διάστημα γίνεται εντατική προσπάθεια να εδραιωθεί στο πολιτικό σύστημα ένα νέο δίπολο με βασικό πυρήνα από τη μια μεριά τον ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη τη ΝΔ, με τους απαραίτητους για το σκοπό αυτό δορυφόρους - κυβερνητικούς διαθέσιμους συνεργάτες τους. Εντείνεται η διαπάλη τους για το ποιος θα είναι ο πιο γνήσιος εκφραστής του κεφαλαίου, ποιος θα υλοποιήσει πιο αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των κατευθύνσεων της ΕΕ, του ΔΝΤ, συνολικά του κουαρτέτου.

Οσον αφορά το σοσιαλδημοκρατικό χώρο, η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ ως βασικού πυλώνα του στη χώρα και η αναγνώρισή του από την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, δημιουργεί σημαντικές δυσκολίες στις προσπάθειες αναμόρφωσης της λεγόμενης "κεντροαριστεράς", στην οποία περιλαμβάνονται η κλασική σοσιαλδημοκρατία του ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και άλλα μικρότερα πολιτικά σχήματα. Με δεδομένη τη σημερινή δυσκολία αυτού του χώρου να παίξει έναν πιο αυτοτελή ρόλο, υπάρχει διαπάλη και ταλάντευση για το αν θα αποτελέσει, ως τρίτος πόλος, προνομιακό συνομιλητή του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ.

Συνυπάρχουν δύο διαφορετικές τάσεις: Από τη μια η τάση για υπό όρους συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, με προϋπόθεση μια πιο ουσιαστική κεντρώα στροφή του τελευταίου που θα εκφραστεί και με την επιλογή προσώπων. Αυτή η τάση φαίνεται να ενισχύεται και από κύκλους της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Από την άλλη, υπάρχει η τάση που προκρίνει την ανάγκη συμμαχίας των συνεπών ευρωπαϊκών και μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, στις οποίες συμπεριλαμβάνουν και τη ΝΔ υπό τον Κυρ. Μητσοτάκη».

Το απόσπασμα αυτό από τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο περιγράφει τη ρευστότητα και τις διεργασίες στο αστικό πολιτικό σύστημα, με επίκεντρο τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, όπου σταδιακά τα τελευταία χρόνια κυριάρχησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η κρίση βέβαια της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Αντίστοιχες διεργασίες γίνονται και σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, όπου τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είχαν μέχρι πρόσφατα ισχυρή παράδοση, όπως η Γαλλία.

Κάτω από αυτό το πρίσμα χρειάζεται να ιδωθούν οι προσπάθειες ανασυγκρότησης - αναμόρφωσης του ΠΑΣΟΚ και της ανάδειξής του σε πόλο μιας ευρύτερης συσπείρωσης παλιών και νέων δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας, που θα διεκδικήσει με αξιώσεις αναβαθμισμένο ρόλο στην αστική διαχείριση. Αλλά και οι κινήσεις που γίνονται ανταγωνιστικά προς τις πρωτοβουλίες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, όπως και οι κόντρες στο εσωτερικό του κόμματος, με πιο πρόσφατο «επεισόδιο» τη διαμάχη που κορυφώθηκε μετά την τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής του Επιτροπής.

Το διακύβευμα

Σύμφωνα με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, «δε βρισκόμαστε σε μια κανονική περίοδο. Τώρα το δίλημμα είναι εθνική συνεννόηση ή εθνική καταστροφή. Εμείς θα επιμείνουμε απόλυτα στην ανάγκη εθνικής συνεννόησης για την επεξεργασία και υιοθέτηση μιας εθνικής γραμμής εξόδου από την κρίση. Μόνο μια βιώσιμη κυβέρνηση, με ευρεία λαϊκή και κοινοβουλευτική πλειοψηφία, μπορεί αξιόπιστα να το εγγυηθεί».

Ωστόσο, για τις διεργασίες στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία, πιο αποκαλυπτικές είναι οι δηλώσεις που έκανε ο Νίκος Μπίστης στις αρχές της βδομάδας, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. Θυμίζουμε ότι ο Μπίστης συμμετέχει στη Γραμματεία για την οργάνωση του συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, που είναι προγραμματισμένο για τα τέλη Ιούνη.

Στη συνέντευξή του είπε ανάμεσα σε άλλα: «Καταρχάς να πούμε ότι εμείς δεν φιλοδοξούμε να ανασυγκροτήσουμε το κραταιό παλαιό ΠΑΣΟΚ (...) Επαιξε το ρόλο του, είναι πολύ σημαντικό για τη χώρα και διατηρεί και δυνάμεις στη χώρα μας (...) Με την προϋπόθεση ότι θα προχωρήσουμε σε ένα καινούργιο πράγμα, στο οποίο όμως θα είναι ενσωματωμένες οι δυνάμεις του υπάρχοντος ΠΑΣΟΚ, χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν γίνεται στην Ελλάδα, μόνο του το ΠΑΣΟΚ δεν αρκεί (...)

Εχει σημασία αν θα πούμε ότι θέλουμε να φτιάξουμε ένα κεντρώο κόμμα, όπως λέμε ορισμένοι, όπως αποπειράθηκε το Ποτάμι στο παρελθόν, νομίζω στην Ελλάδα δεν υπάρχει τέτοιος χώρος, ένα τέτοιο κόμμα αναγκαστικά θα γίνει μικρό παρακολούθημα της ΝΔ ή αν θα φτιάξουμε ένα αριστερό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα το οποίο θα ρυμουλκήσει το ριζοσπαστικό κέντρο. Αυτό είναι το θεμελιώδες. Αυτό πρέπει να αποφασιστεί ώστε να ξέρει αυτός που θα ρθει σε τι κόμμα έρχεται».

Το διακύβευμα που θέτει το στέλεχος της ΔΗΣΥ είναι το πώς, με ποιες συνεργασίες και με ποια πολιτική πρόταση η εκκολαπτόμενη «κεντροαριστερά», ως ενιαία έκφραση, θα αναδειχτεί σε διακριτό πόλο του αστικού συστήματος, ώστε σε μελλοντικές διεργασίες να παίξει ρόλο καταλύτη σε κυβερνητικά σχήματα, χωρίς να κινδυνεύει να εξαϋλωθεί από την πίεση που ασκούν οι «κεντροδεξιοί» σχεδιασμοί της ΝΔ και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κατοχυρώσει και να διευρύνει την κυριαρχία του στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας.

Καθόλου τυχαία, ως προτεραιότητα τίθεται η ανάγκη να οριοθετηθεί το νέο κεντροαριστερό σχήμα έναντι της ΝΔ και, αντίστροφα, να επεκτείνει την επιρροή του στο «ριζοσπαστικό κέντρο», όπου σήμερα κυριαρχεί συντριπτικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Την προοπτική αυτή φαίνεται πως στηρίζουν ενεργά και διάφορα αστικά επιτελεία, στη βάση της δημοσκοπικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ και της αδυναμίας που έχει το Ποτάμι να παίξει ρόλο καταλύτη στον ευρύτερο χώρο της «κεντροαριστεράς». Κάτω απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί και η ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ σε τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, με την προσχώρηση ανεξάρτητων βουλευτών.

Αλλες «αποχρώσεις»

Διαφορετικές «αποχρώσεις», με διακριτή οριοθέτηση απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με ενστάσεις για την οργανωτική μορφή που θα πάρει το υπό διαμόρφωση «κεντροαριστερό» σχήμα, έχουν οι τοποθετήσεις του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, Ν. Ανδρουλάκη, σε πρόσφατες συνεντεύξεις του («Βήμα», «Νέα»).

Οπως είπε, «στο τελευταίο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 2015, αποφασίσαμε ότι το επόμενο θα έχει χαρακτήρα ιδρυτικού συνεδρίου για τον νέο φορέα της Κεντροαριστεράς. Η μεταπολεμική ιστορία των προοδευτικών κομμάτων στην Ευρώπη βρίθει από παραδείγματα επιτυχημένων τέτοιων μετασχηματισμών (...) Με αυτόν τον τρόπο θα ενώσουμε τον χώρο στη βάση ενός νέου πολιτικού ήθους που συγκρούεται με τη δημαγωγία, τον ανορθολογισμό και το πελατειακό κράτος».

Σε άλλο σημείο πρόσθεσε: «Στη δική μας περίπτωση, ένα αίτημα που στον κόσμο της παράταξης έχει σχεδόν καθολική αποδοχή, αυτό της διεύρυνσης και της ανανέωσης της κεντροαριστεράς, ώστε πριν τις επόμενες εκλογές οι πολίτες να έχουν μια ισχυρή εναλλακτική επιλογή, έτοιμη να πρωταγωνιστήσει απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, οδήγησε σε αναπάντεχη κρίση. Αν δεν ενωθούμε θα λεηλατηθούμε (...) Η απαξίωση του αντιμνημονιακού αφηγήματος δεν σημαίνει ότι θα μειωθεί άμεσα η επιρροή του εθνικολαϊκισμού. Χρειαζόμαστε μία νέα εκδοχή ευρωπαϊσμού, που θα ασκεί γόνιμη κριτική χωρίς μανιχαϊσμούς (...) Στόχος είναι το ΠΑΣΟΚ να γίνει καταλύτης για έναν νέο συνασπισμό εξουσίας, που θα εκφράζει τη συμμαχία των μεσαίων με τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα».

Θυμίζουμε ότι η ομάδα που αποδίδεται στην επιρροή του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, κατέθεσε στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΚΕ του κόμματος πρόταση για τον «οδικό χάρτη» που θα οδηγήσει στη διαμόρφωση του νέου «κεντροαριστερού» σχήματος.

Εκεί διαπιστωνόταν ότι «ο χώρος έχει πολυδιασπαστεί με αποτέλεσμα την ηγεμονία της δημαγωγίας και του οπορτουνισμού. Βλέπουμε σήμερα τα αποτελέσματα της πολιτικής τους», ενώ «ένα σημαντικό τμήμα των Ελλήνων πολιτών δεν εκπροσωπείται και έχει σαφή αναφορά στη δημοκρατική παράταξη και ειδικότερα στο ιστορικό ΠΑΣΟΚ». Γι' αυτό, σημειωνόταν, «απαιτείται από εμάς να αναλάβουμε πρωτοβουλίες με διορατικότητα, σύνεση, ειλικρινή διάθεση ενότητας και όσο το δυνατόν πιο ανοιχτές διαδικασίες».

Προτεινόταν, τέλος, «στο ανοιχτό πολιτικό συνέδριο ενότητας της κεντροαριστεράς, να προχωρήσουμε σε κάλεσμα για την συμμετοχή όλων των κομμάτων και κινήσεων του χώρου, ακόμη και αυτών που μέχρι σήμερα δεν έχουν ανταποκριθεί, καθώς και όλων των προοδευτικών δυνάμεων της κοινωνίας», δείχνοντας προς το Ποτάμι και την «Κίνηση των Τριών» (Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Φλωρίδης), που θεωρούνται χώροι της ευρύτερης κεντροαριστεράς με πιο «εκσυγχρονιστικά» χαρακτηριστικά και γι' αυτό πιο «συγγενείς» προς τη ΝΔ.

Διεργασίες παντού

Το πού θα κάτσει τελικά η μπίλια των διεργασιών στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία είναι άγνωστο και έχει να κάνει με τη συνολικότερη αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, που τροφοδοτείται από τις εξελίξεις στην καπιταλιστική οικονομία, από την κλιμάκωση ανταγωνισμών και αντιθέσεων, όπως πιο καθαρά φαίνεται στις διεργασίες που εξελίσσονται σε άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Για παράδειγμα, στη Βρετανία, όπου σε συνθήκες Brexit η σοσιαλδημοκρατία, με βασικό φορέα το κόμμα των Εργατικών, το οποίο στήριξε την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, επίσης προσπαθεί να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες. 'Η στη Γερμανία, όπου επιχειρείται η ανασύνταξη του SPD με επικεφαλής τον Μ. Σουλτς και η διάκρισή του από τους χριστιανοδημοκράτες, με τους οποίους συγκυβερνούν έως σήμερα, πάνω στην κοινή βάση που διαμορφώνουν τα γενικά συμφέροντα των μονοπωλίων της Γερμανίας.

Με μεγαλύτερη ένταση εκδηλώνονται οι διεργασίες στη γαλλική σοσιαλδημοκρατία, όπου η εκλογή Μακρόν στην Προεδρία αποτέλεσε θρυαλλίδα εξελίξεων που κυοφορούνταν από καιρό ως αντανάκλαση αντιθέσεων στο εσωτερικό της αστικής τάξης της χώρας, στην προσπάθειά της να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στον ανταγωνισμό εντός της ΕΕ και παγκόσμια.

Σε κάθε περίπτωση, είτε στην Ελλάδα είτε στην Ευρώπη, η προσπάθεια ιδεολογικής και οργανωτικής ανασυγκρότησης της σοσιαλδημοκρατίας σε νέα βάση υπηρετεί έναν και μοναδικό στόχο: Να προσφέρει στο κεφάλαιο μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση στη διακυβέρνηση, ανανεώνοντας την ικανότητα που είχε παραδοσιακά η σοσιαλδημοκρατία να ενσωματώνει και να χειραγωγεί τις λαϊκές αντιδράσεις και τη δυσαρέσκεια.

Από αυτήν τη σκοπιά, «είναι κρίσιμο ζήτημα να αντιμετωπιστεί ακόμα πιο αποφασιστικά η αστική προπαγάνδα που συνοδεύει την προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος κι έχει ως στόχο την απόσπαση της ενεργής λαϊκής στήριξής της. Να αντιμετωπιστούν αυταπάτες και ψευδαισθήσεις που καλλιεργούνται συστηματικά ότι μέσα από μια διαδικασία δημιουργίας νέων κομμάτων και κυβερνητικών συμμαχιών μπορεί να προκύψει κάτι θετικό και συμφέρον για το λαό...», όπως σημειώνεται στις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 20ό Συνέδριο.


Β. Ν.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ