Στο Ασφαλιστικό, τα νέα χτυπήματα που φέρνει η αντιλαϊκή συμφωνία κυβέρνησης - κουαρτέτου ανέρχονται στα 3 δισ. ευρώ κάθε χρόνο από το 2019:
-- Συγκεκριμένα, στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις, από το 2019, θα υπάρξει νέο πετσόκομμα κατά 1,8 δισ. ευρώ, με την επιβολή κατάργησης ή μείωσης της «προσωπικής διαφοράς» σε πάνω από 1 εκατομμύριο συνταξιούχους. Η μείωση θα φτάνει μέχρι το 18% του συνολικού ποσού της σύνταξης (δηλαδή μέχρι και δύο συντάξεις το χρόνο!), ενώ σε περίπτωση που δεν επιτυγχάνεται ο «στόχος» των 1,8 δισ. ευρώ, η περικοπή θα επεκτείνεται και στις επικουρικές συντάξεις.
-- Από το 2018 επιβάλλεται νέα αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες, αφού πλέον τα ποσοστά των κρατήσεων θα γίνονται όχι στο καθαρό φορολογητέο εισόδημα του προηγούμενου έτους, αλλά σε αυτό θα προστίθεται και το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών. Η ετήσια επιβάρυνση εκτιμάται σε 1,2 δισ. ευρώ και θα αφορά περίπου 1,4 εκατομμύρια ασφαλισμένους. Για τον πρώτο χρόνο γίνεται λόγος για «έκπτωση» κατά 15% στις νέες αυξημένες εισφορές, ωστόσο το κείμενο του συμπληρωματικού μνημονίου αναφέρει ρητά ότι δεν θα υπάρχουν εκπτώσεις τα επόμενα χρόνια.
Στα Εργασιακά, στο κείμενο του συμπληρωματικού μνημονίου προβλέπονται μεταξύ άλλων τα εξής:
-- Η κυβέρνηση δεσμεύεται να ψηφίσει την παγίωση όλων των αντεργατικών νόμων μετά το 2011, οι οποίοι «θα παραμείνουν σε ισχύ μέχρι το τέλος του προγράμματος του ESM. Αυτό περιλαμβάνει τις αναστολές της αρχής της ευνοϊκότητας και την αρχή της επέκτασης», αναφέρεται ρητά στο κείμενο, σε αντίθεση με τους προπαγανδιστικούς ισχυρισμούς της κυβέρνησης για τις Συλλογικές Συμβάσεις.
-- Απελευθερώνονται ουσιαστικά πλήρως οι μαζικές ομαδικές απολύσεις για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, μέσα από την κατάργηση της «διοικητικής έγκρισης», η οποία θα αντικατασταθεί με «μια διαδικασία κοινοποίησης» προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ), «η οποία δεν προϋποθέτει εκ των προτέρων έγκριση»! Αντίθετα, η επιχείρηση θα ανακοινώνει στον ΟΑΕΔ τον κατάλογο των απολυθέντων και θα υποβάλλει ένα «κοινωνικό σχέδιο» για τις συνέπειες των απολύσεων και πιθανά μέτρα, όπως κατάρτιση - επανεκπαίδευση κάποιων απολυμένων κ.τ.λ.
-- Ισχυροποιούνται τα όπλα της εργοδοσίας απέναντι στις απεργίες (με μια έμμεση μορφή λοκ-άουτ), καθώς θα θεσπιστεί νομοθεσία η οποία θα «επιτρέπει η ταχεία δικαστική διαδικασία που χρησιμοποιείται για να κρίνεται η νομιμότητα των απεργιών να χρησιμοποιείται και για διαφορές που προκύπτουν από την εφαρμογή του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα σε περιπτώσεις απεργιών». Δηλαδή, με τις ίδιες fast track διαδικασίες που κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές τις περισσότερες απεργίες, ο εργοδότης θα μπορεί να επικαλείται το εν λόγω άρθρο του Αστικού Κώδικα και να εξασφαλίζει να μην πληρώνει μισθό σε όσους δεν απεργούν - κατά τη διάρκεια μιας απεργίας στην επιχείρηση - ασκώντας με τον τρόπο αυτό πίεση στους εργαζόμενους που απεργούν.
-- Σε ό,τι αφορά την προκήρυξη απεργιών, η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι στην επόμενη «αξιολόγηση» «θα υιοθετήσει νομοθεσία για την αύξηση της απαρτίας για την προκήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία στο 50%». Ανεξάρτητα από τη σκόπιμα «θολή» διατύπωση, το βέβαιο είναι ότι σε όλες τις εκδοχές της προδιαγράφει την επιβολή νέων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών, με τα κυβερνητικά στελέχη μάλιστα το προηγούμενο διάστημα να αναφέρουν ότι αυτό που βρίσκεται στο αντιλαϊκό τραπέζι είναι οι απεργίες να αποφασίζονται από την πλειοψηφία των εργαζομένων μιας επιχείρησης και όχι από την πλειοψηφία των συμμετεχόντων σε μια Γενική Συνέλευση που έχει απαρτία.
-- Διεύρυνση των λόγων για τους οποίους μια επιχείρηση θα μπορεί να απολύει συνδικαλιστές και «εξορθολογισμός» των συνδικαλιστικών αδειών.