Η ταινία «Το παλιό και το νέο - Γενική Γραμμή», η οποία άρχισε να γυρίζεται μετά το «Θωρηκτό Ποτέμκιν», το 1926, και ολοκληρώθηκε μόνο μετά τον «Οκτώβρη», το 1929, αποτελεί ουσιαστικά μια «γέφυρα» που «ενώνει» τις δύο αυτές ταινίες.

Με την ταινία αυτή, ο Αϊζενστάιν εικονοποιεί το ιστορικό γίγνεσθαι της περιόδου, της σταδιακής δηλαδή συνένωσης των μικρών αγροτικών καλλιεργειών, ώστε οι φτωχοί αγρότες να γλιτώσουν την εκμετάλλευση και τους εκβιασμούς των κουλάκων. Μεταξύ του 1926 και του 1928, το γραφείο του σκηνοθέτη είναι γεμάτο με εφημερίδες, μπροσούρες, αποκόμματα. Ειδικά υπογραμμισμένες ήταν οι κάθε είδους αναφορές για τους συνεταιρισμούς. Το παλιό στον Αϊζενστάιν αποδίδεται με εικόνες που «χιμούν» απευθείας στον θεατή, δίχως «φτιασίδια».

Υπόθεση της ταινίας:

Μια αγρότισσα, η Μάρθα Λάπκινα, οργανώνει στο χωριό έναν γαλακτοκομικό συνεταιρισμό. Ωστόσο, εναντίον του τάσσονται οι κουλάκοι, οι πλούσιοι γαιοκτήμονες. Σε βοήθεια της πρωτοπόρου Μάρθας έρχονται ειδικευμένοι εργάτες, οι οποίοι φέρνουν και το πρώτο τρακτέρ.