Σάββατο 29 Απρίλη 2017 - Κυριακή 30 Απρίλη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 21
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αγρια εκμετάλλευση...

Αυτοσχέδιες μάσκες των εργατών για να μην ανασαίνουν το χνούδι
Αυτοσχέδιες μάσκες των εργατών για να μην ανασαίνουν το χνούδι
Μια επίσκεψη σε φασονατζίδικα του κέντρου της Αθήνας, δηλαδή ραφτάδικα που ράβουν καθημερινά χιλιάδες κομμάτια ρούχων για να βγουν στην αγορά, αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι οι μετανάστες εργάτες είναι ένα άγρια εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης. Εδώ δεν υπάρχουν ταμπέλες και ρεκλάμες. Πρόκειται για χώρους δουλειάς, καταχωνιασμένους σε υπόγεια και ορόφους πολυκατοικιών, πίσω από τζαμαρίες με παχιά στρώματα μπογιάς για να μην αναγνωρίζονται. Κάμερες ασφαλείας σε διακριτικά σημεία επιτηρούν τις εισόδους, που πάντα είναι κλειδωμένες. Τα μέλη του Κόμματος θυμούνται ότι απαιτήθηκε ιδιαίτερη επιμονή, αφενός για να «ανακαλύψουν» τέτοιες βιοτεχνίες και αφετέρου για να κάμψουν το άβατο της εργοδοσίας και των κυκλωμάτων και να επιβάλουν ότι θα μπαίνουν τακτικά και θα συζητούν με τους εργάτες: «Παρατηρούσαμε ρετάλια υφάσματος στα πεζοδρόμια, βλέπαμε πολυκατοικίες που νωρίς το πρωί συγκεντρώνονταν μετανάστες, ακούγαμε ήχους από ραπτομηχανές», αναφέρουν τα μέλη του Κόμματος εξηγώντας πώς ξεκίνησαν να παρεμβαίνουν στα ραφτάδικα.

Μόλις ανοίγει η πόρτα, το θέαμα επαναλαμβάνεται σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις: Δεκάδες μετανάστες από Πακιστάν, Συρία, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν κ.α., σκυμμένοι πάνω στις ραπτομηχανές, με αυτοσχέδιες μάσκες για προστασία από το χνούδι, πιάνουν το ένα κομμάτι μετά το άλλο με αυτοματοποιημένες κινήσεις: Γαζώνουν, κόβουν, τελειοποιούν τα ρούχα πριν καταλήξουν στις βιτρίνες. Οι συνθήκες είναι ασφυκτικές, ούτε λόγος για υγιεινή και ασφάλεια. Χωρίς φυσικό φωτισμό και εξαερισμό και πάντα με το άγχος της επόμενης μέρας. Οι περισσότεροι έχουν πάνω από δεκαετία σε τέτοιες δουλειές κι όμως δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα: Σε άλλους λείπουν ένσημα, σε άλλους κάποια από τα πολλά χαρτιά που ζητούνται και σε άλλους τα λεφτά που απαιτούνται από το Δημόσιο. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό το καθεστώς φόβου και ανασφάλειας είναι χαράς ευαγγέλια για τους εργοδότες, για να εξασφαλίσουν την υποταγή στην εκμετάλλευση και στην καταπάτηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων.


«Από 12 μέχρι 14 ώρες κάθε μέρα, όχι αργίες», απαντάει εργάτης από το Μπαγκλαντές στην ερώτηση για τα ωράριά τους. Την Πρωτομαγιά, το αφεντικό τούς έχει πει ότι δουλεύουν κανονικά... Ο Μαχμούτ από τη Συρία, γύρω στα 55, ήταν 20 χρόνια στην Ελλάδα, επέστρεψε στη χώρα του και μετά από λίγους μήνες ξέσπασε ο πόλεμος. «Βομβάρδισαν το σπίτι, έχασα τη γυναίκα και τα δύο μου παιδιά», μας λέει εξηγώντας γιατί επέστρεψε στην Ελλάδα. Με θλίψη μιλάει για όσα πέρασε και για τη χώρα του που διαλύθηκε. Δηλώνει άγνοια στο άκουσμα ότι οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ στη Συρία έγιναν από πολεμικά πλοία που εξυπηρετήθηκαν σε ελληνικά λιμάνια. «Φταίνε όλες οι κυβερνήσεις, που κάνουν τους πολέμους για τα συμφέροντα των καπιταλιστών», του απαντούν τα μέλη του Κόμματος, καλώντας τον να συμμετάσχει στην εκδήλωση της Κυριακής.


Από την εξόρμηση
Από την εξόρμηση

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ