Ολοκληρώθηκε χτες η διήμερη επίσκεψη του Ελληνα ΥΠΕΞ, Ν. Κοτζιά, στην Ουάσιγκτον, για επαφές με στελέχη της νέας αμερικανικής κυβέρνησης και άλλους Αμερικανούς παράγοντες, παζαρεύοντας εκ μέρους της ντόπιας αστικής τάξης τη γεωστρατηγική της αναβάθμιση στους σχεδιασμούς της διακυβέρνησης Τραμπ, διεκδικώντας ακόμα σημαντικότερο ρόλο και ...έργο στις επικίνδυνες εξελίξεις σε Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή.

Αργά χτες το απόγευμα (τοπική ώρα) συναντήθηκε με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Χ. Ρ. Μακ Μάστερ, με τον οποίο συζήτησε, μεταξύ άλλων, το Κυπριακό, τις εξελίξεις ευρύτερα στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, όπου οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί πάνω στις πηγές και τους δρόμους της Ενέργειας.

Γενικά, οι επαφές Κοτζιά στην αμερικανική πρωτεύουσα κινήθηκαν πάνω στους άξονες: Κυπριακό, Ελληνοτουρκικά, Ενέργεια, οι αμερικανικοί σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο, περιφερειακά ζητήματα «Ασφάλειας», η διεύρυνση της διμερούς στρατιωτικής συνεργασίας, με τη Σούδα να παίζει ρόλο κορωνίδας της, μεγαλύτερη πρόσβαση των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων στις εγκαταστάσεις των ελληνικών, συχνότερες συνεκπαιδεύσεις και κοινές ασκήσεις, αλλά και οι «πρωτοβουλίες» ενδοαστικής συνεργασίας που λαμβάνει η ελληνική κυβέρνηση σε διμερές ή πολυμερές επίπεδο (τα περιλάλητα τρίγωνα ή τετράγωνα με χώρες όπως Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιορδανία, Κύπρος, συνολικά με Δυτικά Βαλκάνια, ή Βουλγαρία - Ρουμανία).

Θέματα που συζήτησε και προχτές, στη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του, Ρ. Τίλερσον. Συνάντηση από την οποία, πέρα απ' όσα δημοσίευσε χτες ο «Ριζοσπάστης», διέρρευσαν και άλλες λεπτομέρειες και παραλειπόμενα όπως ότι: Ο Ελληνας ΥΠΕΞ επέμεινε για τη χρησιμότητα και τα «στρατηγικά πλεονεκτήματα» που μπορεί να έχει η Ελλάδα στην προώθηση των αμερικανικών και ΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην περιοχή, ως «πόλος σταθερότητας» σε ένα «περιφερειακό τρίγωνο αστάθειας» που ξεκινά από τη Μαύρη Θάλασσα, αγγίζει τα Βαλκάνια και καταλήγει στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ο Ν. Κοτζιάς φέρεται, άλλωστε, να ξεδίπλωσε ένα χάρτη της ευρύτερης περιοχής Ανατολικής Μεσογείου και Βαλκανίων, επιχειρώντας να εξηγήσει στον επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας γιατί ακριβώς η Ελλάδα αποτελεί το πλέον σταθερό κράτος σε μια γενικά ασταθή περιοχή.

Διπλωματικές πηγές ανέφεραν ότι ο Τίλερσον έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ζήτησε επιπρόσθετες πληροφορίες επί του χάρτη και για τις σχέσεις της Ελλάδας με τις γειτονικές χώρες. Ερώτημα που έδωσε στον Κοτζιά ευκαιρία να ξεδιπλώσει τα «τρίγωνα» και «τετράγωνα» συνεργασίας, τους άξονες και αντι-άξονες που στήνει η ντόπια αστική τάξη, από κοινού με άλλα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής, με χώρες όπως Αίγυπτος, Ισραήλ, Ιορδανία, Κύπρος, ρίχνοντας ταυτόχρονα και «γέφυρες» σε Δυτικά Βαλκάνια, Βουλγαρία - Ρουμανία.

Ειδικά για τα Ενεργειακά, ο Κοτζιάς εστίασε στη σημασία του Διαδριατικού αγωγού φυσικού αερίου (TAP), τον διασυνδετήριο με τη Βουλγαρία αγωγό (IGB) και τον τερματικό της Ρεβυθούσας. Με βάση αυτά τα σχέδια και υποδομές, ο Κοτζιάς επέμεινε ότι η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει έναν αξιόπιστο εταίρο, ο οποίος θα μπορούσε να έχει καθοριστική συμβολή στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.

Κατά βάση, δηλαδή, εξήγησε το πώς τα συμφέροντα και οι στόχοι της ελληνικής αστικής τάξης «δένουν» με τα ενεργειακά σχέδια των ΗΠΑ όπως τα περιέγραφε αρχές Μάρτη, κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα, η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδια για την ενεργειακή διπλωματία, Ρ. Ντάνιγκαν, «θυμίζοντας» ότι «αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για τις ΗΠΑ και κομβική για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης η υλοποίηση του Νότιου Ενεργειακού Διαδρόμου, αφού θα διαφοροποιήσει τις σημερινές πηγές προμήθειας της ΕΕ, φέρνοντας αέριο από την Κασπία». Μάλιστα, η Αμερικανίδα, πέραν της υπόδειξης για μείωση της ενεργειακής «εξάρτησης» της ΕΕ από τη Ρωσία, σημείωνε τότε με νόημα ότι τα σχέδια του ελληνοϊταλικού αγωγού ITGI και του «Turkish Stream», που εξυπηρετούν ρωσικά συμφέροντα, αποτελούν «σχέδια για το μέλλον», ενώ ο «Νότιος Διάδρομος» είναι έργο που «υλοποιείται ήδη» και άρα «πρέπει να δοθεί έμφαση στην υλοποίησή του». Σημειωτέον, στα έργα που εντάσσονται στον ευρύτερο αμερικανικό σχεδιασμό για την ανάπτυξη του λεγόμενου «Νότιου Διαδρόμου Φυσικού Αερίου» και θα μπορεί να τροφοδοτεί την ΕΕ με αζερικό αλλά και αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), περιλαμβάνονται, ακριβώς, η ολοκλήρωση του αγωγού TAP και του διασυνδετήριου ελληνο-βουλγαρικού IGB, όσο και ο πλωτός τερματικός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη.

Οι ίδιες διπλωματικές πηγές ανέφεραν ότι ο Κοτζιάς υπενθύμισε τη δημιουργία διαύλων συνεργασίας που επιδίωξε η ελληνική κυβέρνηση με το επιτελείο Τραμπ, προτού καν εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, αλλά και τη βούληση παραπέρα συνεργασίας με τη νέα διοίκηση.

Μάλιστα, ο Κοτζιάς φέρεται να είπε στον Τίλερσον ότι «η Ελλάδα, η αρχαιότερη δημοκρατία, είναι σταθερή σύμμαχος και φίλη των ΗΠΑ, στο πλευρό της σε όλους τους μεγάλους πολέμους και αντιπαραθέσεις και πάντα μαζί σε όλους τους αγώνες υπέρ της ελευθερίας», ενώ του απηύθυνε και πρόσκληση για επίσκεψη στην Ελλάδα...

Επιπλέον, όπως διαχέεται, στην Ουάσιγκτον αναμένεται να βρεθεί μέχρι το τέλος του μήνα και ο υπουργός Αμυνας, Πάνος Καμμένος, εκπροσωπώντας την ελληνική κυβέρνηση στην καθιερωμένη πανηγυρική εκδήλωση για την επέτειο της 25ης Μαρτίου που θα πραγματοποιηθεί στο Λευκό Οίκο, στις 24/3. Ετσι θα είναι ο πρώτος υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα που θα συναντήσει τον νέο Αμερικανό Πρόεδρο, Ντόναλντ Τραμπ, έστω και σε εθιμοτυπική συνάντηση. Αλλες πηγές αναφέρουν ότι ο Καμμένος θα επισκεφτεί και αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στο Τέξας και στη Βιρτζίνια.

Σημειωτέον, προχτές ο Κοτζιάς συναντήθηκε και με εκπροσώπους της οργάνωσης American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), στο πλαίσιο σύσφιξης των σχέσεων με το ισραηλιτικό λόμπι, ενώ είδε και στελέχη οργανώσεων της ομογένειας. Κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, αναμενόταν, επίσης, να συμμετάσχει σε συνάντηση στρογγυλής τραπέζης που θα διοργάνωνε το ισχυρό και με επιρροή στην αμερικανική διπλωματία Κέντρο Διεθνών Στρατηγικών Μελετών (CSIS, Center for Strategic International Studies), στη διάρκεια της οποίας θα είχε επαφές με εκπροσώπους σημαντικών «δεξαμενών σκέψης».