Στην πρώτη γραμμή της χειραγώγησης της κοινής γνώμης βρίσκεται το «βαρύ πυροβολικό» της κυβέρνησης στα ΜΜΕ, η «Ελευθεροτυπία». Η συγκεκριμένη εφημερίδα χρησιμοποιείται ξεκάθαρα από την κυβέρνηση, μόνο όταν συντρέχει πολύ σοβαρός λόγος. Διαφορετικά, κινείται στη γνωστή επιδερμική κριτική της. Ο σοβαρός λόγος για τον οποίο επιστρατεύτηκε η «Ελευθεροτυπία» και τα συναφή Media δεν είναι φυσικά το θέμα με τις ταυτότητες, αλλά η κρίσιμη πολιτική συγκυρία για την κυβέρνηση.

Στήνεται ολόκληρο θέατρο σκιών με τον μπερντέ του, το βεζίρη, τους τελάληδες, το παλάτι κι απ' όλα, για χάρη μας. Πόσοι θα παρατηρήσουν, άραγε, τα ΝΑΤΟικά πλοία που ξεφορτώνουν στρατεύματα στη Θεσσαλονίκη, όταν είναι απορροφημένοι να παρακολουθούν την υπερπαραγωγή «Ο Καραγκιόζης παπαδομάχος;». Αν μάλιστα τολμήσουν κάποιοι εν μέσω παράστασης να κάνουν κάποια νύξη, μπορεί να δεχτούν και παρατήρηση: «Σσσσς! Ησυχία! Παρακολουθούμε το έργο!».

Ξαφνικά, λοιπόν, βρήκαν όλοι πρόσφορο (καθότι ανώδυνο) έδαφος να αποδείξουν πόσο προοδευτικοί είναι. Βρήκαν, επιτέλους, τον τρόπο να χαράξουν την πολυπόθητη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αριστερά (ΠΑΣΟΚ) και τη δεξιά (ΝΔ). Είναι γεγονός ότι «ανούσια» ζητήματα όπως το εργασιακό, το ασφαλιστικό, ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, η παιδεία κλπ. μας έκαναν όλους να δυσκολευόμαστε να διακρίνουμε κάποια διαφορά ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Ετσι αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι επανεκπαιδευόμαστε στο να ξεχωρίζουμε τη δεξιά από την αριστερή πολιτική.

Αντεργατική πολιτική

+ διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος

+ δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος για λίγους

+ συναίνεση της ελληνικής κυβέρνησης στους βομβαρδισμούς και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας

+ αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στη Γιουγκοσλαβία και τα Σκόπια

+ ανακοίνωση του αριθμού υπογραφών για τις ταυτότητες

= Εθνική σταυροφορία ενάντια στον σκοταδιστή Χριστόδουλο, που είναι και... η ρίζα του κακού.

Δε θέλω να παρερμηνευτώ. Δεν υποστηρίζω την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Γνωρίζω επίσης ότι ο Χριστόδουλος δεν είναι «χουντικός» ή «δεξιός». Είναι ένας πολιτικός που συστρατεύεται με όποιους του εξασφαλίζουν τη μεγιστοποίηση της επιρροής του. Τότε ήταν η χούντα, τώρα είναι η ΝΔ και αύριο μπορεί να είναι ξανά το ΠΑΣΟΚ. (Ας μην ξεχνάμε ότι στο παρελθόν προσέφερε χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση. Βλέπε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση).

Αλήθεια, όταν θα μας στείλουν πίσω κάνα φαντάρο σε σακούλα από τα Σκόπια, νεκρό για τα συμφέροντα του (x) Ελληνα μεγαλοεργολάβου, θα έχει σημασία αν η ταυτότητα που θα έχει στο στόμα θα γράφει Χριστιανός Ορθόδοξος;