Παρασκευή 24 Φλεβάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Οι Θέσεις της ΚΕ, «όπλο» για όλο το κομματικό δυναμικό

Συμφωνώ εξ ολοκλήρου με τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Αποτελούν όπλο για όλο το κομματικό δυναμικό, για να μπορέσουμε με μεγαλύτερη επάρκεια το επόμενο διάστημα να κατανοήσουμε τις εξελίξεις, τις συνθήκες που δρούμε και θα δράσουμε και κατά συνέπεια να προωθήσουμε τα καθήκοντα που απορρέουν, βελτιώνοντας αδύνατες πλευρές που σωστά εντοπίζονται και καθρεφτίζουν τη δράση μας.

Θεωρώ ότι η μεγαλύτερη αδυναμία μας βρίσκεται ακριβώς σ' αυτό το σημείο. Στο πώς δηλαδή βοηθά η καθοδηγητική μας δουλειά να φωτίζεται ο συνολικός «καμβάς», το συνολικό πεδίο μέσα στο οποίο δρούμε και από το οποίο απορρέουν τα κάθε φορά συγκεκριμένα καθήκοντα που έχουμε. Συνολικό καμβά εννοώντας τη σημασία που έχει η κάθε φορά συγκεκριμένη δράση μας για την προώθηση του καθήκοντος της προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα μέσα στις δύσκολες αντικειμενικά συνθήκες, ούτως ώστε ούτε να μην υπάρχει απογοήτευση από τυχόν δυσκολίες που συναντάμε, αλλά ούτε και επανάπαυση στο όνομα των δυσκολιών, που αυτή η δεύτερη πλευρά είναι που μας αφορά και παραπάνω, δεδομένου ότι μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε και γίνεται και «άλλοθι» μπροστά στις δυσκολίες που συναντάμε, με αποτέλεσμα να μην καταβάλουμε τη μέγιστη δυνατή προσπάθεια στο ακέραιο.

Βασικό στοιχείο που απορρέει από τα πρώτα κεφάλαια των Θέσεων νομίζω πως είναι οι προσπάθειες θωράκισης του καπιταλιστικού συστήματος, ούτως ώστε είτε να αποφύγει όσο μπορεί μια «έξαρση» της κατάστασης, είτε γνωρίζοντας και οι ίδιοι την αδυναμία να λυθούν πλήρως οι αντιφάσεις του συστήματός τους, να μπορέσει να ελέγξει το ξέσπασμα μιας επαναστατικής κατάστασης, η οποία, όπως σωστά έχουμε πει, δεν οδηγεί αυτόματα σε εξέγερση ούτε πολύ περισσότερο σε νίκη. Είναι εμφανής η προσπάθεια θωράκισής τους και σε επίπεδο διεθνές αλλά και στο εσωτερικό, όπως σωστά επισημαίνεται, όπως και το γεγονός ότι στοιχεία του εποικοδομήματος προσαρμόζονται ακριβώς σ' αυτή την κατεύθυνση (ΜΚΟ, κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία) και θα έχουν τέτοιο βάθος και πρέπει κι από αυτή την οπτική να βοηθάμε να τα κατανοεί η εργατική τάξη, να σμπαραλιάζουμε το κύρος που προσπαθούν να αποκτήσουν.

Πρέπει, λοιπόν, μπροστά και στα ενδεχόμενα που μπαίνουν από τις σύνθετες εξελίξεις που θα έχουμε (ενδεχόμενο πολέμων κ.λπ.), αλλά ακόμη κι αν δεν έχουμε ορατές άμεσες εξελίξεις, με δεδομένη την εκτίμηση που επαναλαμβάνεται και στις Θέσεις, ότι «αυτό που σήμερα φαίνεται ακίνητο αμετάβλητο, αύριο μπορεί να αλλάξει ραγδαία», πώς εμείς αντίστοιχα προετοιμαζόμαστε;

Πώς η καθημερινή μας δράση στοχεύει ακριβώς στο να γίνονται βήματα ούτως ώστε την κρίσιμη ώρα της επαναστατικής κατάστασης που δε θα μας ρωτήσει, ούτε θα μας περιμένει, αλλά αντικειμενικά θα εκδηλωθεί ασχέτως με το επίπεδο της ανάπτυξης του υποκειμενικού παράγοντα, εμείς θα έχουμε αυτά τα εφόδια που θα μας οδηγήσουν στο να ανταποκριθούμε στο ιστορικό μας καθήκον;

Το θεμελιώδες ζήτημα του επαναστατικού προγράμματος το έχουμε λυμένο. Ακριβώς όμως από τη θεμελιώδη του σημασία προκύπτει και η ανάγκη να δουλεύουμε καθημερινά με αυτό. Και δεν πρέπει να το κατανοούμε μόνο από τη σκοπιά της προπαγάνδισης και εκλαΐκευσής του στην εργατική τάξη. Ετσι δε θα το καταφέρουμε ποτέ. Πρώτα και κυρία πρέπει να το δούμε ως αναπόσπαστο στοιχείο της καθοδηγητικής μας δουλειάς, της συζήτησης στα όργανα, στις ΚΟΒ και σε ιδεολογικοπολιτικά μαθήματα προφανώς, αλλά πολύ περισσότερο - κι εδώ εστιάζεται η βασική μας αδυναμία - μέσα από τη σταθερή ανάλυση των καθηκόντων που έχουμε στην καθημερινότητα από αυτό το πρίσμα. Να μάθουμε να δουλεύουμε μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα με αυτό τον τρόπο.

Η αδυναμία μας σε αυτή την κατεύθυνση δημιουργεί μια σειρά αδυναμίες και προβλήματα στην καθημερινή μας δράση, που εντοπίζονται και από τις Θέσεις:

Το ζήτημα της απογοήτευσης ενός κομματιού των δυνάμεών μας και του περίγυρου μέσα από τις σύνθετες δυσκολίες. Ενώ κάνουμε βήματα στην καλύτερη προετοιμασία των μαχών που δίνουμε (καταγραφή, εξοπλισμός, σχέδιο), που κι εδώ έχουμε περιθώρια βελτίωσης, μια σημαντική πλευρά που υστερήσαμε και πρέπει να βελτιώσουμε εδώ είναι το μετά. Δε γίνεται μετά από κάθε μάχη η σωστή αποτίμηση της δουλειάς, των συμπερασμάτων, στο τι και πώς συνέβαλε ακόμη και παρά τα λίγα ορατά αποτελέσματα, σ' αυτό που λέμε καθήκον της συγκέντρωσης δυνάμεων. Να προκύπτει από αυτό σταθερό σχέδιο αμέσως μετά, στη βάση ακριβώς των βημάτων που έγιναν και των δυσκολιών που συναντήσαμε. Αντιμετωπίζουμε συχνά ως αυτοσκοπό τις μάχες που δίνουμε, με αποτέλεσμα να υπάρχει κάθισμα μετά. Σωστά πασχίζουμε και αδύναμα ακόμη παρεμβαίνουμε ιδεολογικοπολιτικά για παράδειγμα πριν τις απεργιακές μάχες, ποτέ όμως δεν το κάναμε αυτό με ένταση μετά από κάποια τέτοια μάχη, ειδικά όταν δεν είχε και «μεγάλα» αποτελέσματα. Είναι πλευρά που μας βάζει και εμπόδια στη στρατολογία και οικοδόμηση, γιατί ένας κόσμος γύρω μας απογοητεύεται, χάνει το «δάσος» της προετοιμασίας για την επαναστατική σύγκρουση και απογοητεύεται από το «δέντρο» και έτσι ευνουχίζεται και η ανάπτυξη στη συνείδησή του της αναγκαιότητας της ισχυροποίησης συνολικότερα της οργανωμένης πρωτοπορίας.

Μιας τέτοιας ποιότητας καθοδηγητική δουλειά θα συμβάλλει και στο να ξεπερνιούνται αδυναμίες και στα ζητήματα της σχέσης Κόμματος - κινήματος, του περιεχόμενου των αγώνων σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Η ανοχή που ενδεχόμενα να υπάρχει, η δυσκολία άλλες φορές, αν συνδέεται με το ερώτημα «δηλαδή σε επαναστατικές συνθήκες που θα επιδεινωθεί η κατάσταση απότομα και τα προβλήματα θα τσακίζουν», εμείς πώς θα ανοίξουμε τότε την προοπτική στην εργατική τάξη αν σήμερα κάνουμε πίσω, θα βοηθά στο να κατανοείται η σημασία τού να παλεύονται σήμερα αυτές οι αδυναμίες - δυσκολίες.

Ετσι θα καταφέρουμε να κάνουμε βήμα ουσιαστικό και στην προσπάθεια του βασικού στόχου που βάζουμε, για να γίνουν τα Τομεακά όργανα επιτελεία δουλειάς αλλά και στο ουσιαστικό καθήκον της ανάπτυξης - ανάδειξης στελεχών. Οταν η καθημερινότητα αποστεώνει τη συζήτηση, όταν γίνεται κύριο το να κυνηγάμε ένα νούμερο και ένα στόχο κι όχι γιατί τον κυνηγάμε είναι φυσικό να βάζουμε εμπόδια στο να αναπτύσσεται ένα δυναμικό μας, να φρενάρει και η δράση του, αλλά πολύ περισσότερο η ωρίμανσή του και να έχει και αδυναμίες που εντοπίζουν οι Θέσεις για τα νέα στελέχη, ειδικά όπως π.χ. να φαίνεται η δράση μας αποσπασματική. Αυτό τυραννάει πολλές φορές και τη λειτουργία και συζήτηση των Τομεακών οργάνων και νομίζω πως με μεγαλύτερη καρτερικότητα πρέπει να δούμε πώς θα ωριμάζουν τέτοιες πλευρές στη συζήτηση των οργάνων, που θα φέρουν και τα «μετρήσιμα» αποτελέσματα, πώς θα μάθουμε να δουλεύουμε μακροπρόθεσμα και με προοπτική, αντί να κυνηγάμε πολλές φορές αποστεωμένα μόνο το εφήμερο αποτέλεσμα.


Θανάσης Μπιζαϊντές
Μέλος ΓΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
Για την προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα(2021-05-06 00:00:00.0)
Εχει ανέβει η απαιτητικότητα για μια νέα ανοδική πορεία του ΚΚΕ, για να φτάσουμε στο ύψος των μεγάλων απαιτήσεων της σύγχρονης ταξικής πάλης(2021-04-24 00:00:00.0)
Πιο ικανοί και διεισδυτικοί στην αντιμετώπιση καθοδηγητικών αδυναμιών(2021-02-27 00:00:00.0)
ΧΙΩΝΗΣ ΘΟΔΩΡΗΣ(2013-04-16 00:00:00.0)
Για τις Θέσεις της ΚΕ(2013-03-23 00:00:00.0)
Εισήγηση του απερχόμενου Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ(2006-05-13 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ