Σάββατο 18 Φλεβάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 13
ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)
«Η ζωή είναι δυσκολότερη για τους επιχειρηματίες... »

Βεβαιώνοντας ότι η τάξη για την οποία αγωνιά είναι εκείνη που ξεζουμίζει τους εργάτες, στις 22 Γενάρη, ο Μακρόν, σε συνέντευξή του στο δίκτυο BFMTV, τόνιζε:

«Η ζωή ενός επιχειρηματία είναι αληθινά πολύ πιο σκληρή από αυτή ενός μισθωτού... δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Μπορεί να τα χάσει όλα (ο επιχειρηματίας) και έχει λιγότερες εγγυήσεις...». Ενώ αποτυπώνοντας την ανάγκη των μεγαλοεπιχειρηματιών να διασφαλίσουν συνθήκες ακόμα πιο ευνοϊκές για τη συγκέντρωση της παραγωγής σε λιγότερα χέρια, συνέχιζε: «Τι είναι αυτό που τα μπλοκάρει όλα; Η έλλειψη ορατότητας», αναφερόμενος στην ικανότητα να διακρίνονται πιο καθαρά τα νέα πεδία δράσης για άντληση μεγαλύτερων κερδών και βέβαια τον «εκτοπισμό» ανταγωνιστών τους.

«Ο επιχειρηματίας αναρωτιέται "έχω το δικαίωμα να λαθέψω;", έχω το περιθώριο, αν κάτι πάει άσχημα αύριο, να μπορέσω να προσαρμοστώ (σε νέες συνθήκες);».

Εξηγώντας πώς εννοεί την «ορατότητα» περιθωρίων για μεγαλύτερη κερδοφορία που χρειάζονται οι μεγαλοεπενδυτές, έστρεψε την κουβέντα στην «αναπροσαρμογή» του συστήματος επιδότησης της ανεργίας. Μια επιχείρηση που συνδιαμορφώνεται εδώ και χρόνια στις Βρυξέλλες και επιταχύνεται σε όλες τις χώρες - μέλη, και στην Ελλάδα. Στόχος το «επίδομα ανεργίας» να μετατραπεί σε «επίδομα εργασίας», όπως λένε οι εμπνευστές του, μειώνοντας κι άλλο τους δικαιούχους αλλά και το ύψος του, σπρώχνοντας τις στρατιές των εκατομμυρίων ανέργων αλλά και ...μόνιμα μισοανέργων (βλ. ελαστικά απασχολούμενων) σε θέσεις «απασχόλησης» κακοπληρωμένες και χωρίς δικαιώματα, μειώνοντας βέβαια, πλασματικά ουσιαστικά, τα επίπεδα ανεργίας.

«Πρέπει να τροποποιήσουμε τη διάρκεια και το ύψος των επιδομάτων ανεργίας», ανέφερε, προσθέτοντας χαρακτηριστικά: «Πρέπει να δημιουργήσουμε το μεγαλύτερο αριθμό των θέσεων εργασίας (που μπορούμε) πριν να πούμε ότι "θα κλωτσήσουμε το τρένο των ανέργων που είναι τεμπέληδες"...». Δηλαδή, πρώτα να δούμε πώς μπορούμε να γεμίσουμε θέσεις εργασίας απαραίτητες για να πάρει μπροστά η μηχανή του καπιταλιστικού κέρδους (σε συνθήκες κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας») και μετά να δούμε πώς θα «χειριστούμε» και τους ανέργους που θα μείνουν και ποτέ δεν θα μηδενιστούν στον καπιταλισμό. Μάλιστα, έσπευσε να προσφέρει ακόμα αμεσότερο λόγο και στη μεγαλοεργοδοσία, εξηγώντας ότι αν εκλεγεί θα θέσει το ζήτημα και στα τραπέζια των «κοινωνικών εταίρων» που - επέμεινε - πρέπει να συζητήσουν για τη «διασφάλιση των ανέργων».

Ο Μακρόν έχει, επίσης, δηλώσει ότι θα προτάξει μέτρα για «να συνεχίσουμε να απλοποιούμε τους κανόνες προσλήψεων και απολύσεων». Υποστήριξε, μάλιστα, ότι «υπάρχουν πολλοί εργοδότες που θέλουν να μπορούν να αποφεύγουν την καταστροφή θέσεων εργασίας», όταν η εμπειρία δείχνει συνέχεια ότι ποτέ η ανοχή σε «ορισμένες» απολύσεις δεν έβαλε φρένο στα σχέδια του κεφαλαίου (για περισσότερες απολύσεις ή και οριστικά «λουκέτα» εργοστασίων) που υπαγορεύει το ίδιο το κυνήγι του κέρδους.

Μεταξύ άλλων, έχει ταχθεί και υπέρ της ακόμα μεγαλύτερης «απελευθέρωσης του κοινωνικού διαλόγου πιο κοντά στο εργοστάσιο και το έδαφος (σ.σ. τον αντίστοιχο κλάδο απασχόλησης)».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ