Από τις εργασίες της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Συνάντησης

«Σήμερα, με τη συμμετοχή 41 Κομμουνιστικών Κομμάτων, πραγματοποιήσαμε την πρώτη μαζική συλλογική συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων για τα 100 χρόνια της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Κι αυτό είναι θετικό στοιχείο. Θα ακολουθήσουν πολλές εκδηλώσεις και έχουμε καθήκον να πρωτοστατήσουμε, να τιμήσουμε την Επανάσταση που άλλαξε την πορεία της Ιστορίας και παράλληλα να δούμε κατάματα τις αδυναμίες μας, τις ιδεολογικές, πολιτικές και οργανωτικές ανεπάρκειες που έχουμε. Να απαντήσουμε, τι κάνουμε κάθε μέρα στη χώρα μας; Πώς συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης; Και να γίνει σε κάθε Κόμμα που πιστεύει στη σοσιαλιστική επανάσταση ένα βήμα μπροστά στην κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του ευρωπαϊκού και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, κατακτώντας βασικά στοιχεία από την πείρα των μπολσεβίκων. Αυτό είναι το ζητούμενο.

Ιδιαίτερα να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στην οργάνωση επαναστατικού Κόμματος, στη βάση του Μαρξισμού - Λενινισμού, των αρχών της ταξικής πάλης, με ισχυρούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, με Οργανώσεις στα εργοστάσια και σε στρατηγικής σημασίας κλάδους και εργασιακούς χώρους. Να χτίσουμε Κόμμα με επαναστατική γραμμή, που θα απορρίπτει τη συμμετοχή στη διαχείριση του συστήματος και θα παλεύει συνειδητά, οργανωμένα, ενάντια στα μονοπώλια και το εκμεταλλευτικό σύστημα, ενάντια στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Να χτίσουμε Κόμμα που θα οργανώνει την πάλη της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, για κάθε πρόβλημα, με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, στη δουλειά, την Υγεία, την Παιδεία κ.α., συγκεντρώνοντας, διαπαιδαγωγώντας και προετοιμάζοντας δυνάμεις με ικανότητα να ανταποκρίνονται στις σύνθετες απαιτήσεις της ταξικής πάλης για τη σοσιαλιστική επανάσταση, σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης. Να χτίσουμε Κόμμα που θα αντέχει στις αστικές και οπορτουνιστικές πιέσεις, στο πλαγιοκόπημα της σοσιαλδημοκρατίας, στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, αλλά ταυτόχρονα Κόμμα που θα αντέχει στις δυσκολίες, στις διώξεις, σε κάθε μορφή αστικής δικτατορίας, στο φασισμό, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και θα παλεύει σε όλες αυτές τις συνθήκες για την εργατική εξουσία.

Οι αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις επιτίθενται στις κομμουνιστικές αρχές, υπονομεύουν και επιχειρούν να ακυρώσουν την πάλη για το σοσιαλισμό, χρησιμοποιώντας διαχειριστικά υποκατάστατα των λεγόμενων αριστερών λύσεων, των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων που είναι στο έδαφος του καπιταλισμού.

Καθοριστικό κριτήριο είναι ότι στις αρχές του εικοστού αιώνα στη Ρωσία, σε μια χώρα με ένα συγκεκριμένο επίπεδο ανάπτυξης του καπιταλισμού και με πολυπληθές αγροτικό στοιχείο, ο χαρακτήρας της επανάστασης ήταν σοσιαλιστικός.

Η σοσιαλιστική επανάσταση έλυσε τη βασική αντίθεση του καπιταλισμού, την αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία και κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γι' αυτό σήμερα πρέπει να γίνουμε πολλαπλάσια απαιτητικοί όσον αφορά το χαρακτήρα της επανάστασης και οι συζητήσεις μας αυτή την περίοδο να είναι πολύ γόνιμες και ουσιαστικές, για να λυθούν χρόνια προβλήματα του κομμουνιστικού κινήματος, προβλήματα που αντί να το ωθούν προς τα εμπρός, το σπρώχνουν προς τα πίσω.

Ο Λένιν έκανε ένα βήμα μπροστά, ξεπέρασε τη θέση για τη δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς, που ήταν θέση προσαρμοσμένη στις ανάγκες της πάλης ενάντια στον τσαρισμό και με τις Θέσεις του Απρίλη του 1917 έθεσε το θέμα (και εσείς το είπατε) της πάλης για την εξουσία, να περάσει η εξουσία στα σοβιέτ. Αυτό είναι ποιοτικό βήμα μπροστά. Ο Λένιν καταπολέμησε την αντίληψη της συμμετοχής και στήριξης των Κομμουνιστικών Κομμάτων σε κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης και έκανε ισχυρό ιδεολογικό - πολιτικό πόλεμο με τους μενσεβίκους και τους εσέρους, με τον Κερένσκι, και ενώ πολλές δυνάμεις καλούσαν τους μπολσεβίκους να υποταχθούν στην αστική διαχείριση. Ο Λένιν έδωσε βάρος στην κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά και με άλλα πολύ φτωχά λαϊκά στρώματα και για μας αυτά είναι παρακαταθήκη.

Το βασικό στοιχείο που διαπερνά τις εξελίξεις είναι ο χαρακτήρας της εποχής μας. Είναι εποχή που εκφράζει την ανάγκη περάσματος απ' τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, αυτή την εποχή εγκαινίασε η Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία και είναι τεράστια η διεθνής σημασία της. Κι αυτή η αναγκαιότητα εκδηλώνεται σήμερα σε πολλαπλάσιο βαθμό μέσα απ' τα αδιέξοδα αυτού του εκμεταλλευτικού συστήματος. Από την ανεργία, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τα ναρκωτικά, την πορνεία, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την προσφυγιά και τη μετανάστευση.

Εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό, γιατί το εκμεταλλευτικό σύστημα στο ανώτερο τελευταίο στάδιό του, το ιμπεριαλιστικό στάδιο, έχει πάρει τη θέση της φεουδαρχίας όταν αμφισβητήθηκε αυτή και ανατράπηκε από τις αστικές επαναστάσεις τους προηγούμενους αιώνες. Γιατί η αστική τάξη γίνεται συνεχώς πιο αντιδραστική και τα μονοπώλια, δηλαδή οι μεγάλες μετοχικές επιχειρήσεις, όξυναν και οξύνουν παραπέρα τη βασική αντίθεση του συστήματος ανάμεσα στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και της εργασίας και στην καπιταλιστική ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων τους. Η δουλειά εκατοντάδων εκατομμυρίων εργατών και εργατριών, εργαζομένων γίνεται κέρδος, πλούτος για μια ελάχιστη μειοψηφία καπιταλιστών που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, αυτή η αντίθεση έχει υπερωριμάσει και μπορεί να λυθεί με την ταξική πάλη, την κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης. Μπορεί να λυθεί με τη σοσιαλιστική επανάσταση και οικοδόμηση.

Αυτό το κρίσιμο στοιχείο επιβάλλεται να δίνει τροφή στον υποκειμενικό παράγοντα, στο Κομμουνιστικό Κόμμα, στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της. Αυτό επιβάλλεται να χαρακτηρίσει τη δουλειά μας, καθημερινά για τη διαμόρφωση ταξικής πολιτικής συνείδησης.

Στις μέρες μας, που οργιάζει η συκοφαντία του σοσιαλισμού, που ο αντικομμουνισμός περνάει μέσα απ' όλα τα ιδεολογικά - πολιτικά κανάλια του σαπισμένου καπιταλιστικού συστήματος κι έχει γίνει επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, στις μέρες μας που αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να μειώσουν το ρόλο της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Οχτωβριανής Επανάστασης και να συκοφαντήσουν την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης και του σοσιαλιστικού συστήματος, τα καθήκοντα των κομμουνιστών, των κομμάτων μας, είναι πολύ σοβαρά, πολύ μεγάλα. Η Σοβιετική Ενωση και τα άλλα σοσιαλιστικά κράτη είναι παραδείγματα του προλεταριακού διεθνισμού, της διεθνιστικής αλληλεγγύης στους λαούς, οι κατακτήσεις, τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, εκπλήρωσαν αποφασιστικό ρόλο και συνέβαλαν στην ταξική πάλη, στους αγώνες για την απόσπαση κατακτήσεων απ' το εργατικό - λαϊκό κίνημα σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες. Μεγάλα επιτεύγματα: Στο δικαίωμα στη δουλειά, στην εξάλειψη της ανεργίας όλα τα χρόνια, στην Παιδεία, στην Υγεία, στον Αθλητισμό, στον Πολιτισμό, στην Κοινωνική Ασφάλιση, κατοχυρώθηκε δικαίωμα συνταξιοδότησης στα 50 και στα 55 χρόνια, που είναι υψηλής ποιότητας επίτευγμα. Λύθηκαν προβλήματα που σήμερα στον καπιταλισμό, τον 21ο αιώνα, με τέτοιο πλούτο, τέτοια τεχνολογία, τέτοια ανάπτυξη της επιστήμης οξύνονται και η κατάσταση χειροτερεύει.

Μελετάμε και αντιμετωπίζουμε αυστηρά τις αιτίες, τους παράγοντες που οδήγησαν στην αντεπανάσταση και την ανατροπή του σοσιαλισμού. Συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στην οπορτουνιστική διάβρωση των Κομμουνιστικών Κομμάτων, στην παραβίαση των νόμων, των αρχών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τη χρησιμοποίηση καπιταλιστικών εργαλείων όπως είναι η ιδιοσυντήρηση, το κέρδος και άλλα. Αλλά υπερασπιζόμαστε την Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και τις κατακτήσεις των εργαζομένων στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες.

Να γίνουν συγκρίσεις με τον καπιταλισμό σήμερα, με τη βαρβαρότητα που πλήττει τα δεκάδες εκατομμύρια ανέργους, με τη φτώχεια και την ανασφάλιστη εργασία, με τις ελλείψεις στην Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, με το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης που σήμερα στον 21ο αιώνα, με τέτοια παραγωγικότητα της εργασίας, ξεπέρασε τα 67 χρόνια και πάει στα 70 χρόνια για συνταξιοδότηση, με εκατομμύρια ανέργους σε όλο τον πλανήτη.

Πώς κρίνουμε την κατάσταση σήμερα; Πρέπει να δούμε τις νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός χωρίς να έχει στα χέρια της η εργατική τάξη την εξουσία, δεν μπορεί να χτίσεις σοσιαλισμό χωρίς να έχεις κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής, δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός με μονοπώλια, τεράστιους οικονομικούς ομίλους που λειτουργούν με το κριτήριο του κέρδους. Δεν μπορεί να χτιστεί σοσιαλισμός με την αναρχία στην παραγωγή, χωρίς κεντρικό, συνολικό, πανεθνικό σχεδιασμό. Και το λέμε αυτό γιατί, για παράδειγμα, η πορεία της Κίνας για την οποία έγινε αναφορά, δεν πληροί σήμερα καμία απ' αυτές τις προϋποθέσεις. Σήμερα, μετά και την εμπειρία της αντεπανάστασης, πρέπει να κάνουμε ένα βήμα μπρος στην πρόβλεψη και στον καθορισμό της στάσης του κομμουνιστικού κινήματος απέναντι σε τέτοια αρνητικά παραδείγματα. Νομίζουμε ότι σήμερα μας βοηθάει αυτή η συνάντηση να κάνουμε βήματα την επόμενη περίοδο».