Κυριακή 5 Φλεβάρη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 6
20ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ - ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Σκέψεις πάνω στις Θέσεις

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ και εύχομαι κάθε επιτυχία στο 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας.

Για το περιεχόμενο της ανασύνταξης

Το περιεχόμενο της ανασύνταξης προδιαγράφει και τη συνθετότητα των καθηκόντων που απορρέουν για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, την ανάγκη να κατακτήσει το κομματικό δυναμικό την ικανότητα ανώτερης συνδυασμένης συνδικαλιστικής, πολιτικο-ιδεολογικής και οργανωτικής παρέμβασης στους μαζικούς χώρους. Δεν μπορεί, σε καμιά περίπτωση, να αποσπάται από το καθήκον ενίσχυσης και αναβάθμισης της αυτοτελούς κομματικής παρέμβασης πέρα από εκλογικούς σταθμούς ή κεντρικές πολιτικές εξελίξεις. Η συστηματοποίηση, άλλωστε, της αυτοτελούς κομματικής παρέμβασης είναι κρίσιμος όρος και για την πολιτικοποίηση της συνδικαλιστικής πάλης, για την ενίσχυση εν γένει του κινηματικού ρεύματος ριζοσπαστικών ανατροπών σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας.

Επιβεβαιώνεται και από το κείμενο των Θέσεων η ανάγκη όλο το κομματικό δυναμικό να αποκτήσει ενιαία αντίληψη για το περιεχόμενο της ανασύνταξης του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Η ενιαιοποίηση της αντίληψης για το περιεχόμενο της ανασύνταξης δεν μπορεί όμως να προσλαμβάνεται σαν μια γενικόλογη διακήρυξη. Δεν μπορεί να προσεγγίζεται, δηλαδή, σαν πρόβλημα θεωρητικής μόνο συμφωνίας με τον πυρήνα των κομματικών αποφάσεων και επεξεργασιών. Για να αποκτήσει πολιτικό ουσιαστικό περιεχόμενο η ενιαιοποίηση, απαιτείται ουσιαστικός, δημιουργικός, επιτελικός και πολυεπίπεδος έλεγχος, διαρκής ανησυχία και φροντίδα για την εξειδίκευση των γενικών κατευθύνσεων στους χώρους δουλειάς και δράσης, διαπάλη σκληρή και ανειρήνευτη, όχι μόνο με τα κατάλοιπα παλαιότερων λανθασμένων θεωρητικών και προγραμματικών επεξεργασιών, αλλά και με τις μικροαστικές ή φιλελεύθερες αντιλήψεις που μπορεί να εισχωρούν ύπουλα στον τρόπο δουλειάς ακόμα και πρωτοπόρων και ιδεολογικά θωρακισμένων, κατά τα άλλα, σ/φων. Γι' αυτό, επιπλέον, δεν πρέπει να υποτιμάται σε καμιά περίπτωση η ολόπλευρη υπεράσπιση και τήρηση των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του Κόμματος, όλων των εκφάνσεων του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, της συμμετοχής, της συζήτησης, του ελέγχου, της κριτικής και αυτοκριτικής, της λογοδοσίας. Η οργανωτική διάσταση της δουλειάς μας δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας, είναι κρίσιμος, ποιοτικός κατεξοχήν, κρίκος της πολιτικο-ιδεολογικής ανάπτυξης των κομμουνιστικών χαρακτηριστικών του κομματικού δυναμικού.

Ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση με όρους μαχητικής σύγκρουσης

Η σύγκρουση με τα αστικά ιδεολογήματα, η ανάγκη ενίσχυσης της ιδεολογικής παρέμβασης στους άξονες που ιεραρχούν σωστά οι Θέσεις 43 - 47, δεν πρέπει να παίρνουν απλώς τη μορφή από καθέδρας συσκέψεων, καμπανιών διαφώτισης και ιδεολογικών μαθημάτων. Χρειάζονται και αυτά οπωσδήποτε για την ενίσχυση του θεωρητικού εξοπλισμού κομματικών μελών και οπαδών. Εγνοια όμως και φροντίδα των καθοδηγητικών οργάνων και των κομματικών οργανώσεων πρέπει να είναι η πρακτική εξειδίκευση και εφαρμογή, η πολιτική και συνδικαλιστική αποτύπωση της σύγκρουσης με την αστική τάξη και την ιδεολογία της με μαχητική διάθεση και διαπαιδαγωγητικό χαρακτήρα. Οι λεγκαλιστικές αντιλήψεις π.χ. δεν εξαντλούνται στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Διατρέχουν ένα ευρύτατο φάσμα θεσμών και σχέσεων στην αστική κοινωνία και στον αστικό πολιτισμό. Προβάλλει συνεπώς πιο επιτακτικά το καθήκον της συλλογικά επεξεργασμένης και τακτικά ζυγισμένης σύγκρουσης του επαναστατικού εργατικού κόμματος με την αστική τάξη και το ποικιλώνυμο υπηρετικό προσωπικό της, στο πλαίσιο της σχετικής πάντα νομιμότητας του κομμουνιστικού κόμματος, ώστε να ξεπροβάλλουν παντού σύμβολα και παραδείγματα ανυπακοής και ανυποταξίας. Σε συνθήκες αυξημένης γεωπολιτικής ρευστότητας, οξυμένων οικονομικών αβεβαιοτήτων και αυξημένου κινδύνου γενίκευσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου απαιτείται η μέγιστη δυνατή ετοιμότητα και συνεπώς η μέγιστη δυνατή μαχητικοποίηση τόσο του κομματικού δυναμικού όσο και κομματικού περίγυρου.

Για τους εργαζόμενους στη Δημόσια και Τοπική Διοίκηση

Η ολοκλήρωση της μελέτης για την ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας (Θέση 82) πρέπει να περιέχει ειδική, επεξεργασμένη και τεκμηριωμένη, με θεωρητικούς και πολιτικούς όρους, αναφορά στην ταξική θέση και υπόσταση της σύγχρονης δημοσιοϋπαλληλίας. Πρέπει ασφαλώς να λαμβάνει υπόψη τις αναδιαρθρώσεις του αστικού κράτους και τις ανατροπές στις σχέσεις και τους όρους εργασίας που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στη Δημόσια Διοίκηση - και αναμένεται να κλιμακωθούν - χωρίς όμως να τις απολυτοποιεί. Χρειάζεται εδώ βεβαίως δημιουργική προσφυγή - και όχι μηχανιστική αναγωγή - στα λενινιστικά κριτήρια προσδιορισμού των τάξεων, λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη ότι οι εργαζόμενοι στην Τοπική και Δημόσια Διοίκηση δεν συγκροτούν σε καμιά περίπτωση ένα ομοιογενές και μονολιθικό ταξικό υποκείμενο ή κοινωνικό στρώμα. Φαινόμενα όπως η «φτωχοποίηση» ενός μεγάλου τμήματος της δημοσιοϋπαλληλίας, η επίταση της ανασφάλειας λόγω της ουσιαστικής άρσης της μονιμότητας, η επέκταση των μορφών προσωρινής κακοπληρωμένης εργασίας και στη Δημόσια και Τοπική Διοίκηση υπάρχει κίνδυνος να εκληφθούν σαν ενδείξεις προλεταριοποίησης ή σχετικοποίησης της μικροαστικής κατά κανόνα σύνθεσης της δημοσιοϋπαλληλίας. Το πρόβλημα δεν είναι ακαδημαϊκό. Είναι βαθιά πολιτικό και οργανωτικό γιατί σχετίζεται με την οριοθέτηση της σύνθεσης της Κοινωνικής Συμμαχίας και τα καθήκοντα των κομμουνιστών που δρουν σε αυτό το πλαίσιο.


Ανδρέας Καραμπάτσος
Γραμματέας ΚΟΒ Ασφαλιστικών Ταμείων, υπ. Εργασίας & υπ. Πολιτισμού, Τομέας Τοπικής, Περιφερειακής και Κεντρικής Διοίκησης της ΚΟΑ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ