Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο. Την τετραετία από το προηγούμενο συνέδριο μέχρι σήμερα, το Κόμμα έδωσε σκληρές μάχες σε όλους τους τομείς. Αναμετρηθήκαμε με την αστική ιδεολογία και τους μηχανισμούς της στους χώρους που δρούμε ταυτόχρονα με τη μάχη για ιδεολογική και πολιτική ενίσχυση των γραμμών μας, καθώς και τη μάχη για την ανάπτυξη των δυνάμεών μας στους χώρους που ιεραρχούμε. Σε όλες τις μάχες, η ΚΝΕ βρέθηκε με τις δυνάμεις της στο πλευρό του Κόμματος, κάνοντας σοβαρή προσπάθεια διαπαιδαγώγησης των μελών της, διαμόρφωσης ενός δυναμικού που προσπαθεί να ανταποκρίνεται στα σύνθετα καθήκοντα της εποχής μας. Αυτό που αποτυπώνεται στις Θέσεις ότι μετράμε αργά και βασανιστικά βήματα σε πολλούς και κρίσιμους τομείς δουλειάς, αλλά είμαστε ακόμα πίσω από την αντιστοίχιση με τα καθήκοντα και τις ανάγκες των καιρών είναι ορατό σε κάθε μας βήμα. Η υλοποίηση των καθηκόντων που έχουμε μπροστά μας, όσον αφορά την προετοιμασία των δυνάμεών μας για να δρουν κάτω από όλες τις συνθήκες, σωστά τονίζουμε ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με μικροαστική ανυπομονησία, αλλά ούτε και να δημιουργούνται ταυτόχρονα τάσεις επανάπαυσης λόγω του ότι φαίνεται στις σημερινές συνθήκες υποτιθέμενης ταξικής «ειρήνης», ότι δεν αλλάζει τίποτα.

Οι συνέπειες της αντεπανάστασης, της 8χρονης κρίσης και μιας σειράς από άλλους παράγοντες είναι σίγουρο και ορατό ότι επιδρούν και στις δικές μας δυνάμεις. Tο καθήκον της αφομοίωσης του Προγράμματος και όλων των επεξεργασιών που βασίζονται σε αυτό, δεν μπορεί να γίνει ξέχωρα από την προσπάθεια για δράση, από την προσπάθεια για δημιουργία δεσμών με πλατύτερες δυνάμεις από την εργατική τάξη και κυρίως από τις νεότερες παραγωγικές ηλικίες, από την προσπάθεια για δημιουργία εστιών αντίστασης και αγώνων, ξέχωρα από την προσπάθεια σε κάθε χώρο να δημιουργείται μια πρωτοπορία, η οποία θα αποκτά τα χαρακτηριστικά που λέμε εμείς, ξέχωρα από την προσπάθεια για τη στρατολογία, αλλά και του πιο σύνθετου καθήκοντος, της οικοδόμησης γερών Οργανώσεων σε κάθε χώρο, ξέχωρα από την προσπάθεια για καλή παρακολούθηση και μελέτη των εξελίξεων, αλλά και τη μελέτη και τη διεξαγωγή συμπερασμάτων που πρέπει να κάνουν τα όργανα για το χώρο που έχουν στην ευθύνη τους να καθοδηγούν. Είναι ζητήματα που πρέπει να μας προβληματίσουν, το κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ και πρώτα και κύρια τα στελέχη. Οι εξελίξεις κρύβουν δυναμική, μεγάλες συγκρούσεις για τις οποίες πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα.

Θέλω μέσα από ένα παράδειγμα να κάνω προσπάθεια να αναδείξω κάποια ζητήματα.

Σε πολλές περιπτώσεις εξετάζουμε και μας προβληματίζει το ζήτημα του πώς θα δουλέψουμε με βάση τις εξελίξεις σε συνδυασμό με τη θέση του Κόμματος για ένα ζήτημα, το πώς θα την ανοίξουμε σε ένα χώρο που ιεραρχούμε ώστε να είμαστε γειωμένοι, γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί αλλά και προσπαθώντας να βάλουμε συγκεκριμένους στόχους, παίρνοντας και ως δεδομένο αυτό που σωστά μπαίνει στις Θέσεις ότι τα τομεακά όργανα αποτελούν πολύτιμους κρίκους της καθοδηγητικής δουλειάς. Η πείρα που θέλω να αναδείξω έχει να κάνει με μια προσπάθεια που κάναμε να σηκώσουμε μια εκδήλωση για την τεχνική - επαγγελματική εκπαίδευση, ρίχνοντας βάρος στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης. Αρχικά πήγαμε στο Τομεακό και έγινε συζήτηση με βάση τη θέση μας για την ΤΕ/Ε, έγινε αντιληπτό το γιατί είναι χώρος τον οποίο ιεραρχούμε και θέλουμε να έχουμε παρέμβαση και δυνάμεις, γιατί έχει σημασία αυτή η εκδήλωση να αποτελέσει αφορμή στο να δημιουργήσουμε πολιτικούς δεσμούς. Το Τομεακό μελέτησε στη συνέχεια τη θέση μας και αρθρογραφία από το «Ριζοσπάστη», έφτιαξε σημείωμα με το οποίο κατέβηκε και συζήτησε στις ΟΒ και στην ομάδα παρέμβασης. Δηλαδή το ότι η οργάνωση επέλεξε ένα ζήτημα που θα ιεραρχήσει στην πολιτική της παρέμβαση, εξοπλίστηκε, καθόρισε τα ιδεολογήματα που πρέπει να απαντήσει στους σπουδαστές, είδε ποιες είναι οι εξελίξεις στους κλάδους με βάση τις ειδικότητες, καθόρισε συγκεκριμένους στόχους, είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσει ενθουσιασμό και την αντίληψη ότι αυτό που συζητάμε μπορεί να γίνει. Μέσα από τη συζήτηση με τους σπουδαστές φάνηκε ότι αυτό που λέμε βρίσκει ανταπόκριση. Η όλη παρέμβαση με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτήσουμε δεσμούς. Βγαίνει δηλαδή το συμπέρασμα ότι η οργάνωση μέσα από τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό και τη συνειδητοποίηση της αποστολής της μπόρεσε να ανταποκριθεί, αυτή η δραστηριότητα είχε και σαν αποτέλεσμα την αύξηση της μελέτης εκείνη την περίοδο. Ομως τα βήματα που θέλουμε να μετράμε δεν γίνονται ούτε μία κι έξω, αλλά ούτε και μένουν σταθερά αν δεν αποτιμάς τη δράση, ώστε να βγάλεις συμπεράσματα και να καθορίζεις τη συνέχεια της δουλειάς, για το πώς π.χ. θα βαθύνεις πολιτικούς δεσμούς, θα στρατολογήσεις, θα βάλεις στόχους και στο κίνημα. Είναι ένα παράδειγμα που μπορεί να μην ανταποκρίνεται πλήρως, αλλά δείχνει όλα τα ζητήματα που μπαίνουν στις Θέσεις σε σχέση με τη λειτουργία των οργάνων, για το πώς καταφέρνουν να προσαρμόζουν τις γενικές κατευθύνσεις στο χώρο τους, πώς καταφέρνουν στη συνέχεια να γενικεύσουν τη συζήτηση και την πείρα που έρχεται από την εξειδίκευση της δουλειάς, το πώς μετράνε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δουλειάς και θέτουν εκ νέου στόχους και δίνουν συνέχεια. Προφανώς και δε λέμε ότι στην προσπάθεια αυτής της παρέμβασης τα κάναμε όλα καλά ή ότι δεν μπήκαν μπροστά αδυναμίες που έπρεπε να λύσουμε ή ότι ξαφνικά το ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο ανέβηκε κατακόρυφα, αλλά φάνηκε ότι μέσα από έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς είχαμε κάποια αποτελέσματα. Το να ανεβάσουμε τη δουλειά μας ένα μπόι παραπάνω ιδιαίτερα σε επίπεδο στελεχών μπορεί όντως να δώσει μεγάλη ώθηση, είναι δουλειά όμως κοπιαστική, απαιτεί σκέψη, γνώση των δυσκολιών και των συνθηκών, ικανότητα για το πάρσιμο μέτρων που βοηθούν να ανταποκρινόμαστε άσχετα από τις δυσκολίες.

Θεωρώ ότι οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο καθώς και στη συνέχεια η υλοποίηση της απόφασης μπορεί όντως να επιτελέσει καθοριστικά στο βασικό καθήκον για ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, για κόμμα παντός καιρού που παρεμβαίνει σε όλες τις συνθήκες χωρίς να λυγίσει, που αποκτά την ικανότητα να καθοδηγεί την εργατική τάξη ώστε στις κατάλληλες συνθήκες να τσακίσει τον καπιταλισμό όπως η φωτιά το σίδερο, βάζοντάς τον στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Ζήτω το 20ό Συνέδριο!