Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Θα ήθελα να σταθώ σε κάποια σημεία:

Για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο:

Οι εξελίξεις στην περιοχή μας μυρίζουν μπαρούτι. Στο κείμενο τίθενται τα καθήκοντα του Κόμματος σε περίπτωση που εμπλακεί η χώρα μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με κεντρικό ζήτημα να μην μπει η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα κάτω από ξένη σημαία. Νομίζω ότι υπάρχει ο κίνδυνος η όξυνση των αντιθέσεων γενικά, αλλά και πιο ειδικά μεταξύ ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης, να μη γίνεται αντιληπτή ως βασικός παράγοντας πυροδότησης της άμεσης πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, όπως επισημαίνουν οι Θέσεις, αλλά ως μια ...αέναη διεργασία, με τον πόλεμο να είναι ένα ακόμα λήμμα στο λεξικό. Μια άλλη πλευρά είναι ότι σε κάποιες τοποθετήσεις οπαδών του Κόμματος, με την ευκαιρία της συζήτησης που ακολουθεί σε συσκέψεις, βιβλιοπαρουσιάσεις κ.τ.λ., προκύπτει μεν λεκτική συμφωνία με τη θέση μας, αλλά η ουσία της τοποθέτησης δείχνει ότι η θέση μας δεν έχει κατανοηθεί ολοκληρωμένα, με στοιχεία πίεσης από το ιδεολόγημα περί «εθνικής ενότητας». Επίσης, βλέποντας κάποιος τις φρικαλεότητες του ISIS στη Συρία ή τη θηριωδία των Ουκρανών φασιστών στην Οδησσό, μπορεί να μπει στη διαδικασία να επιλέξει τον «καλό ιμπεριαλιστή», δηλαδή τη Ρωσία, ως «διάδοχο» της Σοβιετικής Ενωσης. Το γεγονός ότι έχουμε αντιμετωπίσει στο Πρόγραμμά μας το θέμα και το έχουμε ανοίξει στην καθημερινή προπαγάνδα βοηθάει στο να σπάνε αυταπάτες και να γίνονται βήματα, βασανιστικά βέβαια, στη συνείδηση της εργατικής τάξης.

Για την ιδεολογική αντιπαράθεση και θωράκιση:

Τα τελευταία χρόνια έλαβε χώρα μια σκληρή ιδεολογικοπολιτική διαπάλη. Είναι μεγάλη η συμβολή του Κόμματος στην αποκάλυψη των ιδεολογημάτων της αστικής τάξης και του οπορτουνισμού. Ενδεικτικά:

-- Καζινοκαπιταλισμός

-- Μνημόνιο - αντιμνημόνιο

-- Νέα «γερμανική κατοχή»

-- «Ελλάδα αποικία»

-- Το «κίνημα» των πλατειών

-- «Αριστερή» κυβέρνηση

Επιπλέον, έχουμε κάνει βήματα εσωοργανωτικά με τη λειτουργία των κομματικών σχολών, με τη συζήτηση άρθρων της ΚΟΜΕΠ, με τα μαθήματα στις ΚΟΒ και στις ΟΒ κ.ά.

Πρέπει, όμως, να αντιμετωπίσουμε και αδύνατες πλευρές στη δουλειά μας:

-- Η ιδεολογική θωράκιση των οργάνων είναι κρίσιμο ζήτημα. Mια πλευρά: συχνά οργανώνουμε στις ΚΟΒ τη συζήτηση ενός άρθρου της ΚΟΜΕΠ, χωρίς να έχουμε συζητήσει πρώτα στο όργανο. Αυτό αφενός δεν λύνει ζητήματα καταρχήν στα στελέχη, αφετέρου δεν δίνει τη δυνατότητα να εμπλακούν στην παρουσίασή του στις ΚΟΒ οργανωτικά στελέχη, με κίνδυνο να θεωρείται ότι το καθήκον αυτό αφορά αποκλειστικά στελέχη που είναι χρεωμένα στην ιδεολογική δουλειά. Υπάρχει θετική εμπειρία που μπορούμε να αξιοποιήσουμε (π.χ. τη συζήτηση στα όργανα του άρθρου της ΚΟΜΕΠ, τεύχος 3/2014, για τις εξελίξεις στην ελληνική οικονομία).

-- Πρέπει τα τομεακά όργανα να βοηθήσουν, κυρίως στο επίπεδο των Γραμματέων και των Γραφείων των ΚΟΒ, να μην αντιμετωπίζεται η ιδεολογική δουλειά (π.χ. ένα ιδεολογικό μάθημα) ως «πολυτέλεια» ή «παρένθεση», μέσα σε μια πληθώρα πράγματι καθηκόντων. Απαιτείται καλή προετοιμασία για τέτοιες δουλειές και όχι τυπικότητα, πολύ περισσότερο προχειρότητα.

-- Με καθοδηγητική βοήθεια και ενθάρρυνση, πρέπει οι Γραμματείς των ΚΟΒ να εμπλακούν στο καθήκον της ιδεολογικής θωράκισης. Μια καλή ευκαιρία είναι τα μαθήματα που υλοποιούμε στις ΚΟΒ για το Πρόγραμμα του Κόμματος, όπου υπάρχει η δυνατότητα να αναλάβουν την παρουσίαση.

Για τη δουλειά των στελεχών:

Η χρέωση του Γραμματέα είναι μια δύσκολη και κρίσιμη χρέωση σε όλα τα επίπεδα. Ειδικά για τους Γραμματείς των εδαφικών ΚΟΒ, πρέπει οι νέοι σύντροφοι που έχουν αναλάβει αυτή τη χρέωση να βοηθηθούν για να αποκτήσουν τριβή με το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Είναι σαφές ότι στο Κόμμα γίνεται καταμερισμός στελεχών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι λειτουργούμε με στεγανά. Πρέπει να «εκπαιδευτούν» στην παρέμβαση στους τόπους δουλειάς, στους μαζικούς φορείς. Να διαπιστώσουν από πρώτο χέρι τις δυσκολίες που υπάρχουν στο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, να τριφτούν με την ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση που διεξάγεται σε μαζικές διαδικασίες, όχι μόνο ως εικόνα που μεταφέρεται από ένα σύντροφο, αλλά και με ζωντανό τρόπο. Να έχουν ουσιαστική επαφή με το σωματείο και το φορέα στον οποίο συμμετέχουν, να έχουν προσωπική εικόνα για τη δράση της Λαϊκής Επιτροπής, να δραστηριοποιούνται στο Σύλλογο Γονέων του σχολείου που πηγαίνει το παιδί τους. Γιατί, εκτός όλων των άλλων, όταν προκύψει άνοδος στην κίνηση μαζών, δεν θα απευθύνονται μόνο ή κυρίως σε ένα κομματικό ακροατήριο και το έλλειμμα αυτό τριβής θα είναι κρίσιμο.

Μια τέτοια δουλειά θα «φωτίσει» και το χώρο ευθύνης της ΚΟΒ. Συχνά, κάτω από το βάρος αντικειμενικών δυσκολιών, στη δουλειά της εδαφικής ΚΟΒ υπάρχει η τάση να ταυτίζονται δυο διακριτά μεγέθη: οι οργανωμένες δυνάμεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, οι οπαδοί μας και ένας ευρύτερος περίγυρος, με το χώρο ευθύνης της ΚΟΒ, που στο έδαφος είναι κάποιοι εκατοντάδες ή χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι κ.τ.λ. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα τονωθεί το αίσθημα της πρωτοβουλίας των στελεχών, η ανάγκη για παράδειγμα να παρέμβει η ΚΟΒ στο χώρο ευθύνης της αυτοτελώς με μια συγκέντρωση, μια πρωτοβουλία, μια ανακοίνωση κ.τ.λ.

Για τη δράση των Λαϊκών Επιτροπών:

Είναι σαφές ότι στη δράση των Λαϊκών Επιτροπών, με το χαρακτήρα που πρέπει να έχουν ως μορφή της κοινωνικής συμμαχίας στη συνοικία, βαραίνει η κατάσταση του εργατικού κινήματος και συνεπακόλουθα η κατάσταση των σωματείων και των φορέων που συσπειρώνονται σε κάθε μια. Αυτό είναι αντικειμενικό και δεν εξαρτάται από τη δική μας δουλειά. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν πρωτοβουλίες από Λαϊκές Επιτροπές που ξεχωρίζουν (π.χ. παρεμβάσεις για το Ασφαλιστικό, λειτουργία μαθημάτων αλληλεγγύης, δουλειά με μετανάστες κ.ά.). Οφείλουμε να τις ενισχύσουμε. Επίσης, πρέπει να υπάρχει κομματική φροντίδα ώστε η δράση της Λαϊκής Επιτροπής να μην εξαντλείται σε πρωτοβουλίες μπροστά σε σταθμούς της δουλειάς μας, αλλά να δουλεύεται ένα πιο μακρόπνοο σχέδιο, με αξιολόγηση ζητημάτων σε κάθε περιοχή (π.χ. για τη Δυτική Αθήνα τα ζητήματα της ανεργίας, της υγείας, της αντιπλημμυρικής θωράκισης, της χωματερής). Ενα μέτρο που μπορεί να βοηθήσει είναι να δούμε περιοδικές συσκέψεις των συντρόφων (κλαδικών και εδαφικών) που είναι χρεωμένοι στη δουλειά της Λαϊκής Επιτροπής, στις οποίες θα λύνονται ζητήματα συντονισμού, θα ελέγχεται ο σχεδιασμός και κυρίως θα γίνονται βήματα στην κατάκτηση ενιαίας αντίληψης, τόσο των δυσκολιών που υπάρχουν όσο και της κατεύθυνσης στην οποία πρέπει να κινηθούμε.