Σχεδόν έναν αιώνα από την ίδρυσή του, το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάζει κατάματα τα φτωχά λαϊκά στρώματα για τα οποία πάλεψε αψηφώντας θυσίες και σήμερα βαδίζει τον επαναστατικό δρόμο χωρίς ταλαντεύσεις.

Οι Θέσεις της ΚΕ πατάνε στέρεα στις αποφάσεις των δύο προηγούμενων Συνεδρίων και το Πρόγραμμα του 19ου, που επιβεβαιώθηκε κατά γράμμα από τις πολιτικές εξελίξεις.

Ας σκεφτεί και ο τελευταίος φίλος του Κόμματος με τι τρόπο θα αντικρίζαμε σήμερα το λαό, αν υποκύπταμε στις πιέσεις ΜΜΕ και οπορτουνιστών για συμμετοχή σε μια κυβέρνηση διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Θα γινόμασταν συνένοχοι στη σημερινή βαρβαρότητα. Αυτό ας το σκεφτούν καλά και κάποιοι παλαιότεροι ψηφοφόροι μας, που έπεσαν θύματα της ΣΥΡΙΖΑικής δημαγωγίας περί φιλολαϊκής - αριστερής διεξόδου από την καπιταλιστική κρίση.

Το πρόσωπο του κάθε κόμματος φαίνεται ξεκάθαρα από τη θέση που παίρνει απέναντι στο περιοδικό φαινόμενο των καπιταλιστικών κρίσεων. Αστοί οικονομολόγοι και οπορτουνιστές προσπαθούν να συσκοτίσουν τις αιτίες της τελευταίας κρίσης αποδίδοντάς την σε άσχετους παράγοντες (ανίκανοι ηγέτες, λαμόγια, golden boys, κλεπτοκράτες κ.λπ.). Ολοι τους προσπάθησαν να αθωώσουν τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που είναι η κύρια αιτία του φαινομένου εδώ και δύο αιώνες. Πάντως, κάποια έντυπα του μεγάλου κεφαλαίου αναγκάστηκαν να ομολογήσουν πλευρές της αλήθειας, προσπαθώντας βέβαια να κρύψουν την προτεινόμενη μαρξιστική - λενινιστική άποψη για διέξοδο από την κρίση. Στην «Καθημερινή», 28/10/2012, διαβάζουμε τη σχετική ανάλυση: «...μετά το 2008 έχουμε στην ουσία αυτό που ο Καρλ Μαρξ ονόμαζε "καπιταλιστική κρίση υπερπαραγωγής". Αυτό το αντελήφθη μέχρι και ο Economist...».

Φαίνεται ότι αυτό που αντιλήφθηκαν «Καθημερινή» και Economist δεν το αντιλήφθηκαν οι «αριστεροί» εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ...

Η καπιταλιστική προπαγάνδα πάντα στοχεύει τους πολλούς παραπληροφορημένους. Επρεπε να παρθούν αντιλαϊκά - βάρβαρα μέτρα ενάντια στους εργαζόμενους και επιλέχθηκε να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» η «αριστερή σοσιαλδημοκρατία», δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ. Επρεπε να μασκαρευτούν τα αντιλαϊκά μέτρα με αριστερή μάσκα. Η «αριστερή σοσιαλδημοκρατία» έχει μια βρώμικη διαδρομή τουλάχιστον 90 ετών, πράγμα που αποκαλύφθηκε πρώτα από το Κόμμα των Μπολσεβίκων της ΕΣΣΔ από το 1929...

Ο Στάλιν, στην Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚ Μπολσεβίκων της ΕΣΣΔ τον Απρίλη του 1929, έκανε αυστηρή κριτική στο Μπουχάριν (που ήταν αντιπρόσωπος του ΚΚ Μπολσεβίκων στην Κομμουνιστική Διεθνή) γιατί άφησε στο απυρόβλητο την αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Είπε μεταξύ άλλων:

«...είναι ανάγκη να μπει με οξύτητα το ζήτημα της πάλης στη λεγόμενη αριστερή πτέρυγα της σοσιαλδημοκρατίας, που παίζοντας με αριστερές φράσεις εξαπατά επιδέξια τους εργάτες...» (βλ. Απαντα Στάλιν, τόμος 12, σελ. 39).

Οι αριστερές, βέβαια, διακηρύξεις μπορεί να εξαπάτησαν τους πολλούς, αλλά όχι και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου... Ενας από αυτούς, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος, αποκάλυψε με ειλικρίνεια τον αληθινό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και ταυτόχρονα την αγωνία της πλουτοκρατίας για μια ενδεχόμενη αποτυχία του...

Στην «Εφημερίδα των Συντακτών», 4/6/2014, δήλωσε τα παρακάτω: «...αυτό που αποτελεί πλέον πραγματικό κίνδυνο είναι οι συνέπειες μιας αποτυχίας της αριστεράς στην εξουσία» και της ανάγκης «να προσπαθήσουμε όλοι ώστε η αριστερά να μην καταρρεύσει αργότερα...».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση, έδωσε δείγματα χυδαίου λαϊκισμού και καπηλείας κορυφαίων επαναστατικών στιγμών του κομμουνιστικού κινήματος. Κατέθεσε λουλούδια στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής όπου εκτελέστηκαν 200 κομμουνιστές την Πρωτομαγιά του 1944. Εδώ αξίζει να σημειωθεί το παρακάτω ιστορικό γεγονός. Ο ναζιστής στρατηγός Σπάιντελ, που έδωσε εντολή να εκτελεστούν οι 200 κομμουνιστές, αντί να δικαστεί σαν εγκληματίας πολέμου, ανέλαβε το 1962 τη διοίκηση των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ!! (Βασίλη Μπαρτζώκα: «Αστραψε φως η Ακροναυπλία», σελ. 204). Αυτό και για όσους δεν έχουν καταλάβει τη σιαμαία σχέση αστικής δημοκρατίας και φασισμού... Αργότερα βέβαια το ΝΑΤΟ εγκαταστάθηκε και στο Αιγαίο με πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ...

• Μετά τη δημοσίευση των Θέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, είναι αναγκαίο να αναλυθούν και να εκλαϊκευτούν όχι μόνο για τα μέλη, αλλά και για τον ευρύτερο περίγυρο. Να προσεχτεί η συμπεριφορά μας απέναντι στους παραπλανημένους. Υφος ξερόλα, αλαζονικό και δασκαλίστικο είναι απαράδεκτο απέναντι στο λαϊκό κίνημα. Ιδιαίτερη φροντίδα να δοθεί στη δουλειά απέναντι στους νέους. Να αφιερωθεί ο αναγκαίος χρόνος σε συμπολίτες μας που δεν έχουν εξοικειωθεί με το διάβασμα εκτεταμένων κειμένων όπως οι Θέσεις, που μάλιστα περιέχουν όρους άγνωστους σε πολλούς (π.χ. συγκέντρωση, συγκεντροποίηση της παραγωγής, ανισόμετρη ανάπτυξη, λεγκαλιστικές αυταπάτες κ.λπ.). Τέτοια κείμενα θα έπρεπε να συνοδεύονται και από ένα γλωσσάρι με σύντομη ερμηνεία αυτών των όρων.
• Θα έπρεπε να γίνει και μια έρευνα με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου για όσους διαβάζουν «Ριζοσπάστη». Να απαντηθούν ερωτήματα όπως: Τι άρθρα διαβάζουν; Αν τα κείμενα είναι κατανοητά, τι πρέπει να αλλάξει κατά τη γνώμη τους κ.λπ.

Η προσπάθεια να αυξηθεί η κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη» με αποφάσεις από τα πάνω, χωρίς παραπέρα ποιοτική βελτίωση, ιδιαίτερα στον τομέα της εκλαΐκευσης των θέσεών μας, θα είναι χωρίς αντίκρυσμα.

• Οπως αναφέρεται και στη Θέση 40, κριτήριο προόδου είναι η ικανότητα των δυνάμεών μας να τεκμηριώνουν την υπεροχή του σοσιαλισμού. Να εμπλουτίσουμε την επιχειρηματολογία μας με παραδείγματα από τα επιτεύγματα της ΕΣΣΔ, των μπολσεβίκων 1917-1956 που δείχνουν την ανωτερότητα του σοσιαλισμού.

Π.χ. Η ψήφιση του Συντάγματος της ΕΣΣΔ του 1936, όπου το σχέδιό του τυπώθηκε σε 60 εκατ. αντίγραφα, συζητήθηκε σε 527 χιλιάδες συνελεύσεις, όπου μετείχαν 36 εκατ. πολιτών. Οι προτάσεις για αλλαγές ξεπέρασαν τις 154 χιλιάδες και τελικά πραγματοποιήθηκαν 43 αλλαγές. (Τα στοιχεία από το θαυμάσιο βιβλίο του Αναστάση Γκίκα «Οι Ελληνες στη διαδικασία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ», σελ. 203-204).

Αλήθεια, στην Ελλάδα της αστικής δημοκρατίας πόσοι είπαν τη γνώμη τους για το Σύνταγμα εκτός από τους 300 της Βουλής;;

• Η δημιουργία κομμουνιστικού πόλου στο παγκόσμιο κίνημα είναι επιτακτικό καθήκον και πρέπει να δημιουργηθεί το συντομότερο, έστω και με λίγα ΚΚ που συμφωνούν στις βασικές μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές. Δεν πρέπει να σιωπούμε απέναντι στα ΚΚ που κράτησαν μόνο τον τίτλο και έμπρακτα δυσφημούν τις κομμουνιστικές ιδέες.
• Με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, να βοηθηθεί ο εργαζόμενος να ξεπεράσει το φόβο που πάντα ήταν ο χειρότερος σύμβουλός του. Η πείρα διδάσκει ότι φόβος του εργαζόμενου τον οδήγησε στην υποταγή και όχι μόνο δεν εμπόδισε, αλλά αντίθετα επιτάχυνε την εφαρμογή αντεργατικών μέτρων. Πρέπει λοιπόν να σηκώσει ανάστημα και να δράσει οργανωμένα και μαζικά. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Οπως έλεγε και ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης: «Οποιος φοβάται να μην πέσει θα σέρνεται με την κοιλιά σε όλη του τη ζωή».