Μια δήλωση - αν και όχι η μόνη - πλήρως ενδεικτική της λαθροχειρίας και των σχεδίων που προχωράνε κυριολεκτικά επί πτωμάτων, έκανε χτες ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς, από την Αίγυπτο όπου βρίσκεται για την Ευρωαραβική Σύνοδο. Κληθείς να σχολιάσει τις επιθέσεις σε Τουρκία και Βερολίνο, αφού πρώτα εξέφρασε τα συλλυπητήριά του, είπε ότι «τα χτυπήματα αυτά αντικατοπτρίζουν την αστάθεια που παρατηρείται στην ευρύτερη περιοχή, εντός της οποίας κέντρο σταθερότητας είναι η χώρα μας. Επιβεβαιώνεται, μάλιστα, η ανάγκη να ακολουθούμε σταθεροποιητικές πολιτικές, πριν απ' όλα έναντι χωρών όπως είναι η μεγάλη και ιστορική Αίγυπτος. Νομίζω ότι όλοι πλέον καταλαβαίνουν αυτό που λέμε εδώ και δύο χρόνια, δηλαδή ότι η σταθερότητα κρατών, όπως η Αίγυπτος, καθώς και το τέλος του πολέμου στη Συρία και στο Ιράκ, είναι προϋποθέσεις για να υπερβούμε τα σημερινά προβλήματα». Πίσω από τη διπλωματική γλώσσα περί «σταθεροποιητικών πολιτικών» και ευχολογίων για το «τέλος του πολέμου», δεν κρύβονται με τίποτα τα σχέδια της αστικής τάξης της χώρας να διαμορφώσει «άξονες» και συμμαχίες με άλλα καπιταλιστικά κράτη της περιοχής, στον ανταγωνισμό τους με άλλα κέντρα για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων και Ενέργειας. Το έδαφος, δηλαδή, μέσα στο οποίο πραγματοποιούνται και οι επιθέσεις αυτές και φυτρώνουν και κάθε λογής «φιντάνια» και μηχανισμοί, με τη στήριξη ή ανοχή ιμπεριαλιστικών κέντρων ή ως στοιχείο αυτονόμησης αυτών των δυνάμεων από τα όποια ισχυρά κέντρα τους ενίσχυσαν στο παρελθόν.