Ο αμερικανόπνευστος «τρομονόμος», που χτυπάει τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών και το Εργασιακό, που ελαστικοποίησε τις εργασιακές σχέσεις, ήταν σίγουρα τα σημαντικότερα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν στη Βουλή από την κυβέρνηση κατά το διάστημα από τις εκλογές μέχρι και το φετινό Ιούνιο.

Βέβαια και από την πληθώρα των άλλων νομοσχεδίων που ψηφίστηκαν από τη Βουλή φάνηκε ξεκάθαρα το στίγμα της κυβερνητικής πολιτικής, ένα στίγμα με ιδιωτικοποιήσεις, ρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου και χτύπημα των όποιων κατακτήσεων υπήρχαν.

Συγκεκριμένα, οι εργασίες της Βουλής και το νομοθετικό έργο ξεκίνησαν στις 10 Μάη 2000 (συμπεριλαμβανομένων και των λεγόμενων Τμημάτων Διακοπών (θερινά) - που διήρκεσαν 3 μήνες) και μέχρι την έναρξη της συζήτησης του προϋπολογισμού στις 18 Δεκέμβρη συζητήθηκαν στην Ολομέλεια του Σώματος συνολικά 26 νομοσχέδια. Στα πλαίσια του νομοθετικού έργου του Κοινοβουλίου εκτός από τα κυβερνητικά νομοσχέδια συζητήθηκαν και δυο προτάσεις νόμου της αντιπολίτευσης, αμφότερες από τη Νέα Δημοκρατία, που αφορούσαν το θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες και τις σχέσεις κράτους - εκκλησίας, καθώς και τη σύσταση Εθνικού Ιδρύματος με την επωνυμία «Ελευθέριος Βενιζέλος». Από την αρχή του τρέχοντος έτους (Γενάρης 2001) και μέχρι το τέλος του Ιουνίου είχαν συζητηθεί και ψηφιστεί 17 νομοσχέδια της κυβέρνησης. Επίσης συζητήθηκαν τρεις προτάσεις νόμου της ΝΔ και συγκεκριμένα «για την ανάπτυξη της φιλαλληλίας», «τον εθνικό διάλογο για την παιδεία και τη συγκρότηση των σχετικών επιτροπών» και τη «δημιουργία του υγειονομικού χάρτη». Συζητήθηκαν και δύο προτάσεις νόμου βουλευτών του ΠΑΣΟΚ η μία «για τη δημιουργία ΝΠΔΔ νοσηλευτών» και η δεύτερη για «τον κώδικα νοσηλευτικής δεοντολογίας».

Στο διάστημα αυτό ολοκληρώθηκε η συζήτηση και οι ψηφοφορίες για την αναθεώρηση του Συντάγματος, με το οποίο ο «Ρ» θα ασχοληθεί σε άλλο αφιέρωμα.

Με τη συμφωνία του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και μετά από απαίτηση των Αμερικανών στις αρχές του καλοκαιριού (5 Ιουνίου) άρχισε η συζήτηση του «τρομονόμου», την ίδια ώρα που σε όλη τη χώρα οι δημοκρατικοί πολίτες διαδήλωναν κατά της υπονόμευσης των ατομικών ελευθεριών και η συντριπτική πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας διαφωνούσε ανοιχτά με τις διατάξεις του. Οπως είναι ήδη γνωστό, με βάση τον «τρομονόμο» όλοι «οι ενοχλητικοί» στην εξουσία πολίτες είναι «εν δυνάμει» ύποπτοι τρομοκράτες και αρκεί ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, μία εξίσου ανώνυμη κατάθεση και ο «ενοχλητικός» θα δικαστεί ως τρομοκράτης από δικαστήριο, στο οποίο, παρά την πρόβλεψη του Συντάγματος, δε θα μετέχουν λαϊκοί ένορκοι. Στις διατάξεις του «τρομονόμου» εμπίπτουν μία σειρά από δραστηριότητες του λαϊκού κινήματος και έτσι δεν είναι απίθανο αύριο να συρθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου όσοι θα θέτουν σε κίνδυνο την «ασφάλεια και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας» (π.χ. διαδηλώσεις κατά της επίσκεψης Κλίντον στην Ελλάδα) ή θα προκαλούν ζημιές στην οικονομία (π.χ. διαδηλώσεις και αποκλεισμοί δρόμων από τους αγρότες ή από εργαζόμενους).

Ωστόσο, και παρά τη συμφωνία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, αυτό που χαρακτήρισε τη συζήτηση στη Βουλή ήταν η απροθυμία των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ να στηρίξουν τον «τρομονόμο», κάτι που ανέλαβαν να κάνουν με θέρμη μάλιστα οι βουλευτές της ΝΔ, που ζητούσαν ακόμα πιο αυστηρές και αντιδημοκρατικές διατάξεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι το νόμο στήριξαν «εκ καθήκοντος» ο εισηγητής του ΠΑΣΟΚ και ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος και μόνο ένας βουλευτής. Ολοι οι υπόλοιποι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που μίλησαν κατακεραύνωσαν τον «τρομονόμο». Ομως η άρνηση του ΣΥΝ να συμφωνήσει με την πρόταση του ΚΚΕ για την πραγματοποίηση ονομαστικής ψηφοφορίας (απαιτούνται 15 βουλευτές) έδωσε «οδό διαφυγής» στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και είναι χαρακτηριστικό ότι ο «τρομονόμος» ψηφίστηκε επί της αρχής του με μόνο οκτώ βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ παρόντες. Υπενθυμίζεται ότι το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ είχαν αποχωρήσει από τη συζήτηση.

Ενα από τα σημαντικά νομοσχέδια που συζητήθηκαν στη Βουλή, το πρώτο μάλιστα διάστημα των έξι μηνών από τις εκλογές, ήταν αυτό του υπουργείου Εργασίας, που αφορούσε τη ρύθμιση θεμάτων των εργασιακών σχέσεων. Η συζήτησή του ξεκίνησε στις 5 Δεκέμβρη, ενώ το νομοσχέδιο κατατέθηκε στις 24 Νοέμβρη και βέβαια συνάντησε την εντονότατη αντίδραση των συνδικάτων που τόνιζαν ότι κάθε βουλευτής αναλαμβάνει μεγάλες ευθύνες. Ψήφος υπέρ του νομοσχεδίου συνιστά συναίνεση στην επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, καταπάτηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων. Δεν πρόκειται για ένα συνηθισμένο αντεργατικό νομοσχέδιο που αφαιρεί το ένα ή το άλλο δικαίωμα των εργαζομένων και παρέχει προνόμια στο κεφάλαιο. Πρόκειται για τερατούργημα, που χτυπά κατάκαρδα το σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας, την ιστορική κατάκτηση της εργατικής τάξης, το οκτάωρο και το επτάωρο, επιβάλλοντας την ελαστικότητα του ωραρίου εργασίας, τη λεγόμενη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, σύμφωνα με τις ανάγκες των καπιταλιστών για την αύξηση των υπερκερδών τους.

Το πιο αποφασιστικό βήμα στην ολοκληρωτική υποταγή των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας στο ΝΑΤΟ έκανε η κυβέρνηση με την ψήφιση στις αρχές Ιουλίου του νομοσχεδίου για την καθιέρωση του «επαγγελματία οπλίτη». Πρόκειται στην ουσία για ένα σώμα μισθοφόρων, που στην πλήρη ανάπτυξή του θα αριθμεί 25.000 άτομα και θα χρησιμοποιείται κυρίως από το ΝΑΤΟ ως σώμα πραιτοριανών στις ανά τη Γη ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Το νομοσχέδιο αυτό - που συνάντησε τη συμφωνία της ΝΔ - ήρθε στη Βουλή σε μία περίοδο που οι εξελίξεις, λόγω της επέμβασης των ιμπεριαλιστών στα Βαλκάνια, «βράζουν» και σε συνδυασμό με τον «Ευρωστρατό» της ΕΕ, που απαιτεί ευέλικτες μονάδες έτοιμες να δράσουν παντού, είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει τη χώρα μας σε περαιτέρω εμπλοκή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Η κυβέρνηση εάν ήθελε - όπως λέει - να καλύψει τις απαιτήσεις στο χειρισμό των νέων και σύνθετων οπλικών συστημάτων, δε θα προχωρούσε στη δημιουργία σώματος μισθοφόρων, αλλά θα κάλυπτε αυτά τα κενά μέσα από τις υπάρχουσες σχολές αξιωματικών και υπαξιωματικών που ήδη λειτουργούν στις Ενοπλες Δυνάμεις.

Ως ένα από τα νομοσχέδια που ανέδειξαν τη στενότατη σχέση των λεγόμενων διαπλεκόμενων συμφερόντων με την κυβέρνηση Σημίτη, χαρακτηρίστηκε αυτό του υπουργείου Τύπου για τη σύσταση του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, που κατατέθηκε το Νοέμβρη. Ο νόμος ήρθε να τροχιοδρομήσει συμφέροντα κατά το δοκούν και αποσπασματικά, ενώ επιτρέπει στον υπουργό να είναι διάδικος και συγκροτεί ένα ΕΣΡ υπό συνθήκες ομηρίας. Τα περί ανεξάρτητης αρχής είναι φύλλο συκής. Μάλιστα, είχε επισημανθεί στη Βουλή πως ήταν δυνατό να είναι ανοιχτό το θέμα στο Σύνταγμα (συζητιόταν εκεί το θέμα της συγκρότησης των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών) και η κυβέρνηση να σπεύδει να προκαταλάβει τις αποφάσεις. Με το νομοσχέδιο καταργήθηκε η ισχύουσα εκπροσώπηση όλων των κομμάτων της Βουλής στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.

Ο νόμος για την προετοιμασία της Ολυμπιάδας του 2004 ήταν μια από τις πρώτες «φροντίδες» της κυβέρνησης και ψηφίστηκε τον Ιούνιο του 2000. Με το νόμο αυτό έγινε φανερό ότι το 2004 θα εξελιχθεί ως ένα πρόγραμμα ανάπτυξης του Λεκανοπεδίου, ένα πρόγραμμα κερδοφορίας και τακτοποίησης σε πολλές περιπτώσεις προσωπικών μικροσυμφερόντων. Μάλιστα είχε αναφερθεί στη Βουλή ότι στους Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαιότητας σταματούσαν οι πόλεμοι και γκρεμίζονταν τα τείχη των πόλεων, ενώ σήμερα η χώρα κουβαλώντας στον ώμο της αυτό το απροσδόκητο εθνικό στοίχημα φέρνει ένα νόμο που προβλέπονται δαπάνες, προϋπολογισμοί, εξειδικευμένο προσωπικό, όχι για να γκρεμίσει τα τείχη της Αθήνας, αλλά για να τα ενισχύσει.

Η δημόσια διοίκηση, αλλά και οι δημόσιοι υπάλληλοι βρέθηκαν στο στόχαστρο της κυβερνητικής πολιτικής, τόσο με το περίφημο νομοσχέδιο που περιλάμβανε το σχέδιο «Πολιτεία» για το δημόσιο τομέα, όσο και με το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών για τη Δημόσια Διοίκηση. Με το σχέδιο «Πολιτεία», η κυβέρνηση προσάρμοσε τη νομοθεσία μας στις επιταγές της ΕΕ και οι βασικοί άξονες του νομοσχεδίου κινούνται σε δύο κατευθύνσεις: Αφ' ενός γίνεται επαναπροσδιορισμός των ορίων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, κάτι που απλά σημαίνει ότι το κράτος θα απαλλαγεί από "μη αναγκαίες λειτουργίες", οι οποίες θα μεταφερθούν στους ιδιώτες. Αφ' ετέρου "κατεδαφίζονται" τα δικαιώματα των εργαζομένων με την καθιέρωση συστημάτων μέτρησης της αποδοτικότητας, τη σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας, την ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας και την καθιέρωση μερικής απασχόλησης. Οσον αφορά το νομοσχέδιο για τη δημόσια διοίκηση, καθιέρωσε ασφυκτικούς μηχανισμούς ελέγχου επί των δημοσίων υπαλλήλων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με στόχο των βασικών του διατάξεων να υποταχθούν οι εργαζόμενοι στο δημόσιο στις κυβερνητικές εντολές και επιλογές, ενώ η Τοπική Αυτοδιοίκηση τίθεται, ουσιαστικά, υπό επιτροπεία.

Τον κατάλληλο, για νομοσχέδια που συναντούν την αντίδραση των εργαζομένων, μήνα Αύγουστο (του 2000) επέλεξε η κυβέρνηση για να «περάσει» το νομοσχέδιο «απελευθέρωσης» του τομέα των επικοινωνιών. Πρόκειται για «εκχώρηση εναλλακτικών δικτύων» στη λεγόμενη ιδιωτική πρωτοβουλία και έγινε φανερό ότι η πλήρης απελευθέρωση των επικοινωνιών θα συρρικνώσει ακόμη περισσότερο το ποσοστό που κατέχει στην αγορά ο ΟΤΕ.

Στο περσινό Δεύτερο Θερινό Τμήμα της Βουλής, τον Ιούλιο, προώθησε η κυβέρνηση το νόμο της για τη θέσπιση των περίφημων συνοροφυλάκων. Συγκεκριμένα προέβλεπε την πρόσληψη 2.300 συνοροφυλάκων και ειδικών φρουρών για την αντιμετώπιση, όπως υποστήριξε η κυβέρνηση, του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης, θέσεις που με μεταγενέστερο νόμο αυξήθηκαν, ενώ επεκτάθηκε ο θεσμός όχι μόνο στις συνοριακές περιοχές, αλλά σε όλες τις πόλεις της χώρας. Κατά τη συζήτηση είχαν τεθεί σοβαρότατα ερωτήματα και ανησυχίες για την υπερβολική διόγκωση του κατασταλτικού μηχανισμού και την αναπαραγωγή της άποψης ότι οι λαθρομετανάστες δημιουργούν την εγκληματικότητα και όχι άλλες αιτίες.

Ενα ακόμη νομοσχέδιο ανακατανομής του πλούτου προς όφελος των λίγων, μέσω της φορολογίας, συζητήθηκε το Νοέμβρη. Η κυβέρνηση με το νομοσχέδιο αυτό έσπευσε να βοηθήσει και άλλο το μεγάλο κεφάλαιο, στηριζόμενη επί της ουσίας και από τη ΝΔ, αφού με τις προτάσεις της λέει και αυτή ότι πρέπει να ελαφρυνθούν οι φόροι στους μεγάλους επιχειρηματίες. Τα μεγάλα λόγια της κυβέρνησης ότι με το φορολογικό ευνοήθηκαν, αφού θεσπίστηκαν γι' αυτούς φοροελαφρύνσεις, τα μικρά και μεσαία εισοδήματα, δεν έπεισαν κανέναν, αφού προβλέπονταν ψίχουλα για τους πολλούς και γενναίες ελαφρύνσεις για τους «έχοντες και κατέχοντες».

Η αντιμεταρρύθμιση στο χώρο της υγείας, που ομολογημένα προωθεί η κυβέρνηση, εκφράστηκε με δύο νομοσχέδια του υπουργείου Υγείας, που ψηφίστηκαν από την αρχή της χρονιάς. Το ένα (το Γενάρη) για τη «Βελτίωση και τον Εκσυγχρονισμό του ΕΣΥ» και το δεύτερο (το Μάη) για δημιουργία σώματος «Επιθεωρητών υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας». Με το πρώτο νομοσχέδιο καθιερώνεται η δυνατότητα λειτουργίας ιδιωτικών ιατρείων μέσα στα νοσοκομεία τις απογευματινές ώρες, κάτι που πρακτικά θα σημάνει την οικονομική αφαίμαξη των ασθενών, ενώ ιδρύονται και τα Περιφερειακά Συστήματα Υγείας (ΠΕΣΥ), οι επικεφαλής των οποίων θα λειτουργούν στην έδρα κάθε περιφέρειας της χώρας ως «τοπικοί υπουργοί Υγείας». Με το δεύτερο ιδρύεται ένα σώμα «Ράμπο», που θα επεμβαίνει όταν υπάρχουν καταγγελίες που αφορούν την παροχή των υπηρεσιών υγείας.

Το Φλεβάρη η κυβέρνηση και προκειμένου να απαλύνει τις δυσβάστακτες επιπτώσεις από την επικείμενη αύξηση των «αντικειμενικών αξιών» των ακινήτων έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Ελαφρύνσεις στη φορολογία ακίνητου κεφαλαίου». Οι εξαγγελθείσες υποτιθέμενες ελαφρύνσεις ήταν ένα τίποτα μπροστά στις αυξήσεις των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων σε όλες σχεδόν τις περιοχές της χώρας, που καθιστούν πλέον απαγορευτική ή τουλάχιστον δυσβάσταχτη τη μεταβίβαση, τη γονική παροχή ή την αποδοχή κληρονομιάς για κάποιο ακίνητο.

Στις αρχές Μάη η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή το νομοσχέδιο για την «ανωτατικοποίηση» των ΤΕΙ. Ομως δεν επρόκειτο για τίποτα άλλο παρά για μία ψευδεπίγραφη ένταξη των ΤΕΙ στην «ανώτατη εκπαίδευση», αφού το υπουργείο Παιδείας, ακολουθώντας κατευθύνσεις της ΕΕ, ισοπεδώνει προς τα κάτω όλα τα ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στόχος η δημιουργία μιας βαθμίδας που θα ονομάζεται νεφελωδώς «τριτοβάθμια εκπαίδευση» και θα εκπαιδεύει μισοειδικευμένους «απασχολήσιμους».

Εκτός από τα προαναφερθέντα νομοσχέδια, η κυβέρνηση κατέθεσε και ψηφίστηκαν μέχρι το τέλος του 2000 δύο νομοσχέδια ρυθμίσεων για την Κεφαλαιαγορά, το νόμο για τα Αρχεία του πρωθυπουργού, ρυθμίσεις σχετικά με τη μετάβαση στο ΕΥΡΩ και νομοσχέδια ρυθμίσεων για θέματα πολιτισμού, οργανωτικών θεμάτων των ΕΛΤΑ, δικαιοσύνης, παιδείας, κωδικοποιήσεις θεμάτων της Τράπεζας της Ελλάδας, καθώς και ρυθμίσεις για το Τρίτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Από το Γενάρη του 2001 και μέχρι τον Ιούνιο (πρώτο θερινό τμήμα) ψηφίστηκαν τα νομοσχέδια: Κώδικας αναγκαστικών απαλλοτριώσεων, ρύθμιση θεμάτων ανέλκυσης ναυαγίων, κύρωση της σύμβασης για τα πετρέλαια του Πρίνου, σύμβαση για τις αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης, είσοδος και παραμονή αλλοδαπών στη χώρα, ρυθμίσεις εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, προσαρμογή στη σχετική κοινοτική οδηγία της ΕΕ για τη θέσπιση βασικών αρχών που διέπουν τις έρευνες των ατυχημάτων, ρύθμιση θεμάτων των μετοχικών ταμείων του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, σύνδεση έρευνας και τεχνολογίας με την παραγωγή, κύρωση της συμφωνίας για την τροποποίηση της πολυμερούς συμφωνίας για τη χρησιμοποίηση του πεδίου βολής Κρήτης του ΝΑΤΟ, μετατροπή των λιμενικών ταμείων σε ΑΕ, προσωπικό του λιμενικού σώματος.